แต่สำหรับเรามันเกิดขึ้น เมื่อเรามีอายุใกล้ 30 ยังไม่แต่งงาน และเป็นติ่งเกาหลีเลเวลกลางๆ  

ชีวิตเหมือนจะปกติดี แต่ก็มีความกังวลเริ่มจู่โจมเข้ามาในใจทีละนิดๆ 

ดูเหมือนเราแอบเพิ่มเงื่อนไขที่เราจะมีความสุข โดยไม่รู้ตัว 

ท่ามกลางรูปแบบวิถีชีวิตของยุคโซเชียลมีเดีย

ทุกครั้งที่เราผิดหวังกับใครสักคนหรือสักเรื่องที่เรามีส่วนร่วม

เราจะดำดิ่งสู่ความรู้สึกเฟลชั้นลึกสุดอยู่พักใหญ่ 

เหมือนมันเป็นมีสีหม่นอยู่ทุกมุมโลก

แต่แล้วเราก็ได้รับการปลดล็อคความเฟลแค่จากการดูซีรียส์เกาหลีซีนหนึ่ง (เป็นเอามาก)

มีใจความว่า

“ตัวประกอบที่ไม่มีความสำคัญกับตัวละครหลักอีกต่อไป จะหายไปจากโลกใบนั้นตลอดกาล”

และเมื่อตัวหลักถูกสลับเป็นตัวประกอบบ้าง เขาก็จะหายไปจากโลกใบนั้นเช่นกัน

เหล่าตัวละครเลยถามคนตั้งเงื่อนไขนี้ว่า

“ไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอ กับการที่พวกเรามีตัวตนอยู่ ด้วยเหตุผลเพียงข้อเดียว”

ในซีรียส์ไม่มีคำตอบ สำหรับคำถามนี้ มีแต่เราที่มาถามตัวเองต่อ หลังดูจบ

ชีวิตจริง บางคนอาจไม่ได้แต่งงาน ไม่มีลูก แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่เขาจะไม่มีความสุข 

ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่มีตัวตน

ชีวิตมีตั้งหลายมิติ 

แม้เราจะหมดความสำคัญไป ถูกลดบทบาทไปสำหรับใครบางคน สำหรับบางเหตุการณ์

แต่มันก็ยังมีอีกหลายคนอีกหลายอย่างที่เรามีบทบาทสำคัญ ให้ชีวิตเขาและเราดำเนินไป

มาเต็มที่กับบทบาทที่เรามีส่วนสำคัญกันเถอะ

 

อย่างน้อยวันนี้ก็มีบทบาทนักเขียนและนักอ่านเกิดขึ้นในมุมนึงของอินเตอร์เน็ต ในปี 2016