ฉันนั่งยิ้ม

กับเงาภาพเลือนรางของคุณที่มองมาที่ฉันนึกเสียดายเหลือเกินที่ตอนนั้นฉันไม่ได้มองหน้าคุณให้ชัดมากพอ

ฉันยิ้ม

และเริ่มหัวเราะ

จนร้องไห้ในท้ายที่สุด

เมื่อตระหนักได้ถึงความเป็นจริงที่ได้เจอ

คุณได้จากไปแล้ว

ดวงจันทร์ที่แสนอบอุ่นของฉันได้จากไปแล้ว

ความสุขเพียงชั่วครู่ที่ได้อยู่ข้างๆคุณแปรเปลี่ยนไปเป็นความอึดอัดนับล้าน กอดอุ่นๆที่เคยได้รับกลายเป็นความเหงาที่รายล้อม

สิ่งที่ฉันอยากรู้ คือคุณรักกันบ้างไหม

หรือเพียงแค่รู้สึกดี

สิ่งที่ฉันอยากถาม คือเรารักกัน

หรือฉันรักคุณเพียงคนเดียว

คุณทำตัวปกติได้ยังไงในขณะที่ฉันแทบบ้าแบบนี้

ไม่อยากให้ฉันเสียสติ

ก็กลับมาสิ

15.12.16