เมื่อวานดูหนังเรื่อง Prince of Persia ที่ฉายทางทีวีกับน้องชายวัย 10 ขวบ
ดูไปก็เล่าประวัติศาสตร์และเกร็ดความรู้ต่าง ๆ ตามในหนังไป ตามแต่น้องชายจะสงสัย
ไป ๆ มา ๆ โผล่เรื่องสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้ยังไงไม่รู้
เราก็เล่าตามที่เคยได้เรียนมา
พอเล่าจบ คุณยายก็แทรกขึ้นมาว่า
"ตอนนั้นน่ะ มีทหารญี่ปุ่นมาขอกล้วยยายกินด้วยนะ"
เราตื่นเต้นมาก เป็นครั้งแรกที่ได้คุยกับคนที่เคยผ่านช่วงสงครามมาจริง ๆ จึงกระเง้ากระงอดให้ยายเล่าต่อ
"ตอนนั้นยายประมาณ 7-8 ขวบ ไม่ค่อยรู้ประสาอะไรมากนักหรอก รู้แค่ว่าเขาทำสงครามกัน
มีพวกทหารญี่ปุ่นพาทัพมา เดินกันมาเป็นแถวอย่างกับขบวนแหนะ
ตอนนั้นเป็นหน้าแล้ง แม่น้ำยมแห้งไปหมด
เขาก็ไปตั้งหลักปักฐานกันกลางแม่น้ำ อยู่กันชั่วคราว
แล้ววันหนึ่ง กล้วยหลังบ้านยายมันออก แล้วเหมือนเขาเห็น เขาก็มาขอ
เราก็ฝานไปให้ลองชิมก่อนอันนึง แล้วเหมือนเขาชอบ เขาก็มาเอาไปทั้งเครือ"
"รู้ได้ไงว่าเขาชอบ พูดกันรู้เรื่องเหรอยาย"
"พูดกันไม่รู้เรื่องหรอก ก็ชี้โบ๊ชี้เบ๊เอา
แต่ที่จังหวัดนี้น่ะ คนหนีทัพกันเยอะมากเลยนะ"
"ทหารญี่ปุ่นน่ะเหรอหนี แล้วเขาหนีไปไหน หนียังไง"
"ก็ให้คนไทยนี่แหละพาหนี ตอนนั้นเป็นทัพใหญ่ แต่มีคนคุมแค่นิดเดียว เขาก็หนีกันง่าย
บางคนก็หนีไปจังหวัดอื่น แต่ส่วนใหญ่ก็หนีแล้วอยู่กันที่นี่แหละ
สมัยนั้นย้ายประเทศกันง่าย อยากอยู่ก็อยู่ ไม่เหมือนสมัยนี้
คนไทยเราก็ใจดี คอยช่วยเหลือเขาตลอด"
"แล้วทัพเขาไม่ตามหาเหรอ"
"ก็ไม่รู้ว่าเขาหาไหม หรือหาแล้วไม่เจอ ไม่รู้ แต่ทัพเขาอยู่ไม่กี่วันเขาก็ไปต่อ ไม่รู้เหมือนกันว่าเดินไปไหน แต่จำได้ว่าไปทางตาก พวกฝรั่งก็มีมานะ แต่เขาไม่ค่อยมายุ่งกับเรา"
เป็นอันจบเรื่องเล่าสงครามจากประสบการณ์จริงของคุณยาย
คนสวยของเราอายุแปดสิบกว่าแล้ว แต่ยังความจำดีอยู่เลย
เก่งจังเลยนะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in