เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวเรื่อยๆเมื่อฉันรีวิวหนังสือ
กลิ่นของความจน
  • กลิ่นของความจน เป็นกลิ่นเหม็นเปรี้ยว

    19/08/63
    วันนี้ให้พ่อขับรถพาเราไปซื้อของที่ Big C ในหมู่บ้านเพื่อซื้อของ ทุกอย่างเป็นปกติ เราเข้าไปในร้าน ซื้อมาม่า 1 ห่อใหญ่ และซื้อของจิปาฐะอีกนิดนึง แต่เรากำลังจะกลับไปที่รถของพ่อ หน้ารถของพ่อ มีรถเข็นเก็บขยะคันเล็กคันนึงจอดอยู่ เมื่อเดินเข้าไปใกล้ เราเห็นผู้ชายคนนึง วัยประมาณ 50 ปี ผิวของเขาเป็นสีดำคล้ำเหมือนโดนแดดเผาเป็นประจำ ในมือของเขาถือขวดแก้วของกระทิงแดงที่พึ่งเก็บมาจากพื้น 1 ขวด เมื่อสายตาของฉันกับเขาสบตากัน วินาทีนั้นฉันเข้าใจถึง 'ความเหลื่อมล้ำทางสังคม' 

    ครอบครัวฉันเป็นครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง ค่อนข้างไปทางสูง ฉันไม่เคยต้องกังวลว่าวันนี้จะมีข้าวกินหรือเปล่า สิ่งที่ฉันเคยกังวลเห็นแต่จะมีแต่ 'วันนี้จะกินข้าวกับอะไร' 

    ฉันเดินสวนทางกับผู้ชายคนนั้นเพื่อเดินขึ้นรถ วินาทีที่ฉันเดินผ่านเขา ฉันได้กลิ่น เป็นกลิ่นเหม็นเปรี้ยว คล้ายโยเกิร์ตที่หมดอายุไปแล้ว 

    กลิ่นของความจน เป็นแบบนี้นี่เอง
    กลิ่นของความจน เป็นกลิ่นเหม็นเปรี้ยว

    ฉันขึ้นรถแล้ว แต่สายตาของฉันยังจับจ้องอยู่ที่ผู้ชายคนนั้น 
    ทั้งสีหน้าและท่าทางของเขามันทำให้ฉันคิดว่าเขาดูเหนื่อยเหลือเกิน 
    ฉันก้มลงมองห่อมาม่าที่ฉันซื้อมา ปล่อยให้ความคิดได้ทำงานของมัน
    เขาจะมีอาหารกินหรือเปล่า
    ถ้าฉันเอามาม่าห่อนี้ไปให้เขา เขาจะรับมันไว้ไหม เขาจะดีใจไหม มันจะช่วยต่อชีวิตของเขาต่อไปไหม
    แต่กว่าที่ฉันจะคิดทั้งหมดนี้เสร็จ รถของพ่อฉันก็เคลื่อนตัวออกจากตรงนั้นไปแล้ว 
    ชายที่ฉันเห็นหายไปจากสายตาของฉันแล้ว
    ฉันมัวแต่คิดอะไรกันอยู่นะ ทำไมตอนนั้นฉันถึงไม่บอกพ่อว่าให้จอดรอสักครู่แล้วสิ่งที่ฉันทำก็เพียงแค่เรียกเขาแล้วมอบห่อมาม่านี้ให้ 
    ทำไมกันนะ อะไรที่ทำให้ฉันไม่กลายที่จะทำเช่นนั้น 
    อ้อ ใช่แล้ว ฉันอาย 
    แต่ทำไมหละ สิ่งที่ฉันทำเป็นสิ่งที่ถูก ทำไมฉันต้องอายด้วย 
    ความคิดในหัวของฉันตีกันไปมา 
    ฉันจะได้เจอเขาอีกไหม 
    ถ้าได้เจอเขา ฉันจะทำอะไรกับเขา จะวิ่งไปซื้อมาม่าให้หรอ หรือจะให้เงิน 
    มีคนที่ยากจนเหมือนเขาอีกไหม
    มีอยู่แล้วหละ ก็คนที่อยู่ในละแวกสลัมไง
    แล้วฉันจะช่วยพวกเขาได้อย่างไง
    นั้นสิ ฉันต้องทำอย่างไง และฉันจะทำอะไรให้พวกเขาได้บ้าง

    การพบเจอ แม้เป็นเพียงไม่กี่นาที แต่มันก็ทำให้ฉันฉุกคิดอะไรได้หลายๆอย่าง 
    ทำให้ฉันรู้ว่าตัวเอง ขี้โกง ขนาดไหน ที่เกิดมาโชคดีกว่าคนอื่น 
    ทำให้ฉันเห็นถึง 'ความเหลื่อมล้ำ' ที่มีในสังคม
    และที่สำคัญมันทำให้ฉันรู้ ว่า กลิ่นของความจน เป็นกลิ่นเหม็นเปรี้ยว

    (วันเกิดปีนี้ ฉันจะลองบริจาคเงินเพื่อช่วยคนเหล่านั้นดูแหละ ฉันจะหาที่บริจาคได้จากไหนบ้างกันนะ)

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in