สวัสดีค่ะทุกคนที่มีโอกาสได้เข้ามาอ่านเรื่องราวของเรา ไม่ว่าจะมาเจอโดยบังเอิญหรือตั้งใจนะคะ :)

เราตั้งใจจะมาแชร์ประสบการณ์การเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้าให้กับทุกคนที่กำลังหาข้อมูลเรื่องนี้อยู่ และตั้งใจจะเป็นช่องทางหนึ่งในการช่วยให้ข้อมูลกับผู้ป่วย/ญาติผู้ป่วย เพื่อให้เข้าใจโรคซึมเศร้ามากขึ้น

นับตั้งแต่วันแรกที่เราป่วยจนถึงตอนนี้ก็หกปีแล้วค่ะ (2012 - 2018 - ?) ก็เลยขอถือว่าตัวเองเป็นผู้มีประสบการณ์ด้านโรคซึมเศร้าอยู่พอสมควรแล้วกันนะคะ

สำหรับเคสของเรา เราถือเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้าที่รักษายาก และไม่ตอบสนองต่อยา ก็คือ เปลี่ยนยามาเกินสามตัวแล้วอาการซึมเศร้ายังไม่ดีขึ้นหรือไม่หาย ซึ่งหลังจากนี้ถึงแม้จะทำการรักษาต่อด้วยการใช้ยาก็จะมีโอกาสหายน้อยลงเรื่อย ๆ

ในหกปีที่ผ่านมา จำได้ว่าปี 2012 ตอนที่เริ่มเป็น เราคิดว่านั่นเป็นช่วงที่โหดร้ายที่สุดและรู้สึกแย่ที่สุด แต่พอมาถึงปีนี้ก็รู้เลยว่า ที่เคยบอกว่าเจอกับแย่ที่สุดมันยังไม่ใช่ เพราะของจริงคือปีนี้ต่างหาก หรืออาจจะมีแย่กว่านี้อีกก็ได้ ไม่อยากจะคิด...

เรากินยาต้านเศร้ามาแล้วเกิน 6 ตัวได้ (ยารักษาตัวหลัก) ไม่นับยาช่วยเสริมการออกฤทธิ์ของยาหลัก และยาช่วยนอน / ยานอนหลับ อีกมากมายหลายชนิิด และเคยกินยารวมกันวันละนับสิบเม็ดได้ ซึ่งนอกจากปริมาณจะเยอะจนน่าอาเจียนแล้ว เราก็ยังต้องอดทนกับผลข้างเคียงของยาที่บางทีก็โหดร้ายจนแทบใช้ชีวิตประจำวันไม่ได้อีกด้วย

ในปีนี้ เราจึงตัดสินใจรักษาด้วย ECT หรือการช็อตไฟฟ้า ซึ่งเป็นการรักษาขั้นสุดท้ายสำหรับผู้ป่วยที่ไม่ตอบสนองต่อยา ซึ่งเป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่มากของเรา เพราะการรักษาด้วย ECT ไม่ได้การันตีว่าทุกคนที่รักษาจะหายจากโรคซึมเศร้า 100% และต้องทำ 9 - 12 ครั้งจึงจะประเมินผลการรักษาได้ การตัดสินใจครั้งนี้จึงเป็นการเดิมพันครั้งสุดท้ายสำหรับเราค่ะ

เราจะเริ่มทำ ECT ครั้งแรกอาทิตย์หน้า โดยคุณหมอได้แจ้งเรื่องผลข้างเคียง คือการหลง ๆ ลืม ๆ เบลอ หรือความจำระยะสั้นหายไป ก็เลยเป็นตัวกระตุ้นอย่างหนึ่งให้เราลงมือเขียนบล็อกขึ้นมา เพราะเราไม่อยากลืมความรู้สึกและประสบการณ์ที่กำลังจะได้เจอ อย่างน้อยก็ได้เอามาแบ่งปันข้อมูลเผื่อเป็นประโยชน์กัับใครก็ตามที่ได้เข้ามาอ่านค่ะ

สำหรัับเรื่องแรกที่เขียน คงขอจบไว้เท่านี้ก่อน ใครมีคำถาม / ข้อสงสัย หรืออยากเข้ามาคุยกันก็ยินดีเลยนะคะ

ไว้เจอกันใหม่หลังจากทำ ECT อาทิตย์หน้าค่ะ