--Flashback--

วันก่อนเขาถามจงอินว่ามวยกรงคืออะไร ร่างสูงได้ยินก็หูผึ่งทันที เขาฟังสิ่งที่จงอินอธิบายอย่างตั้งใจ ฟังดูเหมือนจะเป็นกีฬาที่รุนแรงอยู่ซักหน่อย วันที่เขาเจอจงอินครั้งแรกเจ้าตัวบอกว่าโชคดีที่คู่ชกเป็นแค่ไก่อ่อน แต่แผลที่ได้มาเพราะเพิ่งจะบอกเลิกกับหญิงสาวนางหนึ่ง จงอินบอกอย่างติดตลกว่าหล่อนมือหนักกว่าคู่ชกของเขาซะอีก เซฮุนหัวเราะกับมุกตลกของร่างสูง เจ้าตัวยังเล่าต่อว่าสภาพยับเยินที่สุดที่เคยประสบคือ คิ้วแตก จงอินยังจำได้ดี มุมมองของเขาถูกย้อมด้วยสีแดงของเลือด แทบยืนไม่อยู่ด้วยซ้ำ แต่สีหน้ายุ่งๆ ของเซฮุน ทำให้จงอินต้องรีบออกตัวว่ามันคุ้มค่าหากชกชนะ ค่าตอบแทนเป็นตัวเลขที่สวยงาม ทำให้ได้พักผ่อนยาวๆ ไปซักระยะก่อนกลับมาชกใหม่ ทำให้เขารับงานนี้มาเรื่อยๆ
 
และเป็นอย่างที่เซฮุนคาดไว้ จงอินเป็นผู้ชายที่ฮอตมาก สาวน้อยสาวใหญ่ต่างหมายปองเขาทั้งนั้น โดยเฉพาะสาวเสิร์ฟในร้าน เวลาที่ได้ยินพี่จุนมยอนบอกว่าจงอินจะแวะมา พวกหล่อนจะต้องรีบปะพรมน้ำหอม แต่งหน้าแต่งตา เพื่อให้เป็นที่ประทับใจของร่างสูง ซึ่งพูดตามจริงจงอินไร้วี่แววว่าจะมาสนใจพวกเธอ ก่อนจากกันวันนั้นเหมือนเช่นครั้งแรก จงอินอาสาเดินมาส่งเขาถึงหน้าหอพัก “พรุ่งนี้เห็นพี่จุนมยอนบอกว่านายหยุดงาน”
 
“อืม” ร่างบางตอบเพียงสั้นๆเขาทิ้งสะโพกกับกำแพงพลางช้อนตามองร่างสูงที่สัมผัสได้ว่าออกจะประหม่าหน่อยๆ
 
“อยากไปดูฉันต่อยหรือเปล่า” เรายังไม่เคยไปเดทกัน เขายังไม่อยากเข้าข้างตัวเอง แต่จงอินเอ่ยปากชวนเขา... “ไม่ต้องห่วงเรื่องบัตร ฉันชวนนายในฐานะเป็นผู้ดูแล...เห็นนายถามฉัน คิดว่านายสนใจ”  ใจเขาตอบตกลงตั้งแต่ประโยคแรกแล้วแต่เขาแกล้งเล่นตัวนิดหน่อยโดยการไม่ตอบในทันที เห็นท่าทางเก้ๆ กังๆ มือไม้ที่ไม่รู้จะเอาไปตรงไหนของจงอินยกขึ้นจับจมูกบ้าง จับท้ายทอยบ้างก็ดูน่ารักดี

 
“หรือว่านายมีธุระ…”
 
“เริ่มกี่โมงหรอ”
 
“ทุ่มตรง” เซฮุนก้าวออกมาชิดร่างสูงริมฝีปากเหยียดยิ้มเล็กๆ “ใครจะพลาดได้ล่ะ” รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของจงอิน ก่อนจะก้าวเข้ามาให้เราใกล้กันกว่าเดิมอีกนิด
 
“แล้วเจอกัน” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู จงอินยื่นบัตรเข้างานให้ก่อนจะผละออกไปเหมือนทุกครั้ง คืนนั้นจงอินทำให้เซฮุนได้แต่นอนกอดหมอนแน่นๆ พยายามจะหลับตาแค่ไหนแต่ในหัวมันก็มีแต่คำว่าคิมจงอินเต็มไปหมด อยากจะรู้ว่าตอนนี้จงอินทำอะไรอยู่ จะนอนแล้วรึยัง แต่ก็ไม่กล้าส่งข้อความไปรบกวน

 
 ---flash forward---