ฉันสัมผัสถึงพลังเร้นลับในกิจกรรรมแห่งนี้

       มันเหมือนกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างต้อนรับฉัน

       มันเป็นสายตาที่จ้องมองฉัน ราวกับพยายามอาฆาตฉัน

       เหมือนกับสัตว์ดุร้ายที่ซ่อนในพุ่มไม้ รอจังหวะตะครุบฉัน

       เมื่อฉันจับสัญญาณของพลังเร้นลับได้

       ฉันเห็นชายคนนั้น มองฉันในขณะที่ฉันเผลอตัว

       นานวันเขาขยับเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ   

       ปีศาจเหรอ
       สัตว์ดุร้ายเหรอ

      

       จบจากกิจกรรมรับน้องใหม่

       ยามว่าง ฉันจะนั่งใต้โต๊ะอาคารเรียนเตรียมเรียนวิชาถัดไป

       แต่วันนี้ฉันรู้สึกแปลกพิกล 

       ในขณะที่ฉันกำลังพูดคุยกับเพื่อนๆ อย่างสนุกสนาน

       มีใครบางคนเดินเข้ามาหาฉัน

       เธอๆ มีแฟนแล้วหรือยัง มีคนชอบเธอ ขอเบอร์ติดต่อได้ไหม

       เขาชี้ที่นั่งของโต๊ะที่นั่งตัวหนึ่ง

       ฉันมองไปยังโต๊ะที่เขาชี้

       ชายคนนั้นนี่เอง
       ปีศาจที่จ้องมองฉัน     
       เขาต้องการอะไรจากฉัน
       หรือนี่กลวิธีในการตะครุบเหยื่อ

       

14 : TREE

       ในที่สุดโลกของฉันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
       โลกที่ฉันทำมาจากแป้งขนมปังผสมด้วยสารเคมีที่ฉันคิดค้นมา 

       โมเลกุลเล็กๆ ค่อยๆ จับตัวเป็นกลุ่มก้อน 

       สิ่งมีชีวิตชนิดแรกที่เป็นสัตว์เซลล์เดียวเกิดขึ้นมาแล้ว
       ทุก 1 นาทีสัตว์เจ้าเซลล์เดียวตัวนั้นเริ่มทำการแบ่งตัว
       จาก 1 เป็น 2  จาก 2 เป็น 4 จาก 4 เป็น 8 ทวีคูณไปเรื่อยๆ
       1 ชั่วโมงถัดมา สัตว์เซลล์เดียวจำพวกหนึ่ง เริ่มวิวัฒนาการแบ่งตัวเป็นสัตว์หลายเซลล์
       4 ชั่วโมงถัดมา สัตว์เหล่านั้นเริ่มมีวิวัฒนาการสร้างอวัยวะกลไกการทำงาน
       มีรูปากสำหรับกินสัตว์อื่น มีกระบวนการย่อยอาหารและการขับถ่าย
       ในขณะนั้นเริ่มมีการฆ่าล้างเผาพันธุ์มากขึ้น
       ผ่านไปอีก 2 ชั่วโมง เริ่มมีวิวัฒนาการประสาทสัมผัสและกระบวนการสืบพันธุ์
       โอว สัตว์ของฉันเริ่มปรากฏกายขึ้นมาแล้ว
       หลังจากนั้นสัตว์หลายตัวเริ่มย้ายถิ่นฐานขึ้นมาอยู่บนบก
       ในระยะแรก อยู่มันอยู่ไม่ได้กี่นาทีก็ตาย
       แต่เมื่อผ่านไปเป็นเวลาหลายชั่วโมง สัตว์เหล่านั้นก็เริ่มมีการพัฒนาให้อยู่บนบกได้มากขึ้น
       นานไปเรื่อยๆ พวกมันมีการแพร่หลาย เป็นหลายสายพันธุ์
       แตกแยกเป็นสปีชี่ส์หลายสปีชี่ส์
   

       ดูพวกมันสิ
       จากสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียว ในตอนนี้แตกแยกออกมาเป็นสัตว์หลายชนิด หลายสายพันธุ์แล้ว
       มันช่างเป็นต้นไม้ที่งดงามจริงๆ
       ต้นไม้แห่งชีวิต

15 : RELAX
        ....
        ...
        ..
        .
      

 
        หากคุณอ่านถึงเรื่องตรงนี้
        ขอให้คุณสูดลมหายใจลึกๆ
        หายใจเข้าอย่างช้าๆ
        นับ 1 2 3
        แล้วหายใจออกมาๆ
        หลังจากนั้นเลื่อนลง เพื่ออ่านเรื่องถัดไป



        .
        ..
        ...
        ....
       

16 : WET
        เราเลิกกันเถอะ

        นั้นคือคำพูดที่เขาเดินมาบอกกับฉัน

        ทุกๆ วันในตอนเย็น เราทั้งสองคนจะเดินกลับบ้านพร้อมกัน เธอส่งฉัน ฉันส่งเธอ

        แต่วันนี้มันไม่มีเธออีกแล้ว

        มือที่เคยจับฉัน

        สายตาคู่นั้นที่จ้องมอง

        น้ำเสียงคำพูดที่เราหยอกเล่น

        มันจะไม่มีอีกแล้ว

        ทำไมเมื่อก่อนตอนที่ฉันไม่มีเธอ ฉันก็กลับบ้านคนเดียวได้

        ทำไมเมื่อก่อนตอนที่ฉันไม่มีเธอ ฉันก็ไม่ได้เป็นกังวลอะไรเลย

        ทำไมเมื่อก่อนตอนที่ฉันไม่มีเธอ 

        ทำไม 

        ทำไม

        เธอไม่ใช่อากาศ ที่ฉันขาดไปไม่ได้

        เธอไม่ใช่น้ำ ที่ฉันต้องดื่มเมื่อฉันกระหาย

        เธอไม่ได้เป็นคนสำคัญอะไรกับฉันแล้ว
        แล้วทำไมยังต้องคิดถึงเธอ

       
        ฉันจะร้องไห้ให้น้ำท่วมถึงฟ้า
        ฉันจะร้องไห้ให้ปลาได้ยิน
        ว่าฉันไม่มีเธอนับจากนี้

        น้ำตาที่เปียกบนหมอน

        จะเป็นบทบันทึกไว้ว่า

        ฉันรักใครหนึ่งหมดหัวใจ
        วันนี้หัวใจฉันอาจจะสลาย
        วันพรุ่งนี้ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง