‘คิดยังไงกับมิตรภาพ?’

RM: ถ้าคุณถามพวกเขาเกี่ยวกับความหมายของการมีชีวิตอยู่ของพวกเขาแล้วล่ะก็...นั่นมันจะทำให้พวกเขากลัวนะครับ

พวกเขาก็จะถามว่า “อะไรคือการมีอยู่อะ?”

JH: ผมคิดว่ามันมีความหมายนะครับ(กับการแสดงที่ Tokyo Dome) รุ่นพี่ก่อนหน้าเรามาแสดงที่นี่ มันเป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียง ผมคิดว่าการแสดงที่นี่มันทำให้ผมรู้สึกค่อนข้างแตกต่างในฐานะศิลปิน นั่นคือสิ่งที่ผมรู้สึกครับ ผมเลยคิดว่า “หวังว่าจะได้แสดงอยู่บนเวทีนั่นสักวันนะ” ผมคิดว่าผมมีความฝันนั้นอยู่เสมอนะ

JM: ผมคิดว่ามันเร็วเกินไปนะครับที่จะคิดว่าการเดินทางของเรามันเสร็จสมบูรณ์แล้ว บางคนในพวกเราอาจจะรู้สึกว่าสิ่งต่างๆมันยากลำบากและเหน็ดเหนื่อย ณ ขณะนั้น แต่ไม่มีใครที่จะคิดว่า "นั่นมันก็ดีพอแล้วนะ" ครับ..พวกเราล้วนมีความทะเยอะทยานสูง

Jin: ในหนังสือบอกเอาไว้ว่า “ใครก็ตามที่พยายามโดยไม่ยอมแพ้จะเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ”—ผมไม่เคยพอใจกับความสามารถของตัวเองเลยครับ ดังนั้นผมเลยคิดว่าผมต้องพยายามให้ดีที่สุด

RM: ผมคิดว่าคำถามที่ว่า BTS เป็นสัญลักษณ์ของอะไรนั้นเป็นคำถามที่ยากที่จะตอบครับ

RM: ผมพูดสิ่งนี้อยู่บ่อยครั้งครับ— พวกเราทั้ง 7 คนเหมือนอยู่บนเรือลำเดียวกันแต่มองไปกันคนละทิศทาง นั่นคือสิ่งที่ผมจำกัดความพวกเรา BTS หลายคนอาจจะเศร้าที่ผมบอกว่าเรามองกันไปคนละทาง แต่ผมคิดว่าขนาดพ่อแม่ของผม บางครั้งยังมองกันไปคนละที่เลย—ถ้าคุณถามว่าทำไมพวกเราอยู่ด้วยกัน อาจเป็นเพราะเรามีดีในสิ่งที่แตกต่างกันและอยากทำในสิ่งที่แตกต่างเพื่อที่จะทำให้อะไรบางอย่างมันเกิดขึ้นมาด้วยการร้องเพงและการเต้นของพวกเราครับ

SG: ในอดีต—เวลาที่พวกเราทำตามความฝันสำเร็จมันมักจะมีความตื่นเต้น แต่ในตอนนี้มันไม่เป็นแบบนั้นแล้วครับบางครั้งผมยังคิดเลยว่า “ฉันไม่มีความสุขเกี่ยวกับมันเหมือนที่เคยรู้สึกแล้วหรอ?” แต่มันไม่ใช่แบบนั้นนะ ผมคิดว่าผมแค่นิ่งมากขึ้น เวลาที่ผมคิดถึงมันในฐานะที่มันเป็นส่วนหนึ่งของงาน ในฐานะนักแต่งเพลง มันไม่มีอะไรที่น่าผิดหวังเลยครับ งานมันน่าสนใจมาก ผมทำงานมาเยอะทั้งในฐานะนักร้อง, โปรดิวซ์เซอร์ และนักแต่งเพลง และไม่นานมานี้ก็ทำหนังกันด้วยครับ( Burn the Stage ) เราทำอะไรกันหลายอย่างมาก

RM: ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้ตระหนักถึงมันในอดีต แต่พวกเราต่างก็มารวมกันเพราะมีเป้าหมายเดียวกัน ดูกันว่าเราจะไปได้ไกลกันแค่ไหนกับการร้องเพลงและการเต้นของพวกเรา ผมคิดว่านั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมเรายังอยู่ด้วยกัน พูดกันตามตรง เราแสดงกันเป็นพวกพ้องในเวลาที่เราก็ไม่ได้รู้จักเท่าไหร่ ถ้ามีใครสักคนบ่น ผมก็จะบอกว่า ‘แย่หน่อยนะ เราต้องไปต่ออะ’ ผมคิดว่ามันก็เป็นแบบนั้นล่ะครับ

SG: มันดีนะครับถ้าคุณสนิทกันเหมือนอย่างที่เราเป็น ตอนนี้เราสามารถมองเห็นความอ่อนแอของกันและกันได้แล้วครับ ในทางใดทางหนึ่งเราสนิทกันยิ่งกว่าครอบครัวอีกครับ เราสามารถวางทุกอย่างลงมาและพูดคุยกันอย่างอิสระเกี่ยวกับว่าเราจะทำยังไงให้พัฒนาและก้าวต่อไปได้ เราเองก็เคารพกันและกันด้วย เพราะงั้นถ้าใครสักคนพูดว่าเขาไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้อีกต่อไป—เพราะว่าเหตุผลที่แน่ชัด แน่นอนว่าเราจะพยายามโน้มน้าวคนๆนั้น คิดดูอีกทีด้วยกันและเอาชนะความยามลำบาก แต่ถ้านั่นมันยังไม่พอ เราก็จะบอกว่า “เราเข้าใจนะ มันคือชีวิตของนาย และเราเคารพมัน”  เราต้องคำนึงถึงความจริงที่ว่าเราต่างก็มีความคิดที่แตกต่างกันในการที่จะทำงานร่วมกันให้เป็นหนึ่งเดียว

JH: ผมคิดว่าคีย์หลักของมิตรภาพคือ ‘ความเชื่อใจครับ’ ถ้าความเชื่อใจพลังทลายลงครั้งหนึ่ง ผมคิดว่ามิตรภาพก็จะไม่มีอีกต่อไป ด้วยเหตุผลนั้นพวกเราทั้ง 7 คน ได้ใช้เวลาร่วมกันมาอย่างยาวนานและผมคิดว่าความศรัทธาในกันและกันช่วยให้เรามากันไกลขนาดนี้ ถ้าพวกเราไม่สนับสนุนและเชื่อใจกัน เราคงมากันไม่ไกลขนาดนี้ครับ

SG: มันมีอะไรให้ต้องคิดมากมายเลยครับในช่วงนั้น(ปี 2018) และก็มีความสงสัย ความไม่มั่นใจหลายๆอย่าง นั่นคือทั้งหมดที่อยู่ในใจเราในปีนั้น เพราะอาชีพนี้ต้องการให้คุณนั่งอยู่บนรถไฟเหาะอยู่ตลอดเวลา

RM: พวกเราอยู่ในกฎเกณฑ์อยู่เสมอครับ แต่เมื่อพวกเราเดบิวต์แล้วก้าวเข้ามาในวงการนี้เราก็ตระหนักได้ว่ามันมีสิ่งที่ยากลำบากมากมายกว่าที่เราคิด พอมองๆปรอบพวกเราก็รับรู้ได้ว่าทีมของเรานั้นพิเศษจริงๆ ในตอนเริ่มต้นพวกเราทะเลาะกันบ่อยๆในตอนที่อาศัยอยู่ด้วยกันตอนเป็นเทรนนี่ ผมคิดว่านั่นมันช่วยเรามากเลยนะครับในการที่จะรวมทีมกันขึ้นมาน่ะ

JM: เราแตกต่างกันมากครับทั้งในเรื่องบุคลิกและในทางใดทางหนึ่ง ผมเคยสงสัยว่าทำไมเราถึงสามารถอยู่ร่วมกันมาอย่างยาวนานได้โดยไม่ทะเลาะกัน พอผมนึกถึงมันผมก็ตระหนักได้ว่ามันเป็นไปได้เพราะพวกเรามีเป้าหมายเดียวกัน