เนื่องด้วยมื้ออาหารที่จัดเต็มมีเอาเข้าก็ต้องมีเอาออก แต่การแปลกที่ก็มีผลทำให้บางครั้งการขับถ่ายก็ไม่ได้เป็นไปตามเวลาที่ถูกที่ควร

     

   วันนั้นเป็นวันเดียวครับที่ฝนไม่ตก เป็นวันที่ดี โปรแกรมช่วงบ่ายคือทิ้งลงชอปปิ้ง 3 hr. free time ใครไปไต้หวันจะแบ็คแพ็คหรือทัวร์ก็จะขาดไปไม่ได้นะครับย่านนี้ ซีเมินติง เทียบกับบ้านเราก็สยาม (แต่ของถูกน่าซื้อกว่าเยอะ) ร้านค้าเยอะมากทั้งรองเท้า ของกิน เสื้อผ้า ใต้ดิน ขึ้นตึก ในซอก เต็มไปหมด หลังจากไกด์ปล่อยก็เดินแยกไปกับน้อง ชื่นชมดื่มด่ำกับชาไข่มุก coco หน้าซอย และร้านรองเท้ามากมาย ทุกอย่างดูเป็นไปได้ด้วยดี จนรู้สึกว่ามีข้าศึกมาปะชิด 

      

   และนี่เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่ต้องจดจำเวลาไปท่องเที่ยวย่านการค้าแบบนี้นะครับ ยามใดที่ต้องเฟ้นหาสุขาที่ระบาย โปรดพยายามมองหา สถานทูตอเมริกา แมคโดนัล คือเอาจริงๆมันก็มีที่อื่นๆแหละ ถ้าเราหาหน่อย หรือถามเอาก็ได้ แต่ถ้าสไตล์โง่อังกฤษหรือมีอุปสรรคด้านการสื่อสารแล้ว การมองหาแลนมาคนี้ดูจะเป็นสิ่งที่ง่ายกว่าและรวดเร็วที่สุด ก่อนประตูเมืองจะแตก อิ google map แมมควรจะมี key หาห้องน้ำไว้ให้ด้วย หรือทำแอพ map toilet ไว้แยกเลยยิ่งดี

       เดินต่อไปข้ามแยกไปหน่อย  นั่น!!! แมคโดนัล ตรงลี่เปิดประตูเข้า ฝึบ ไม่มีอะแกล้งซื้อคง ซื้อของ กุมาเพื่อเข้าห้องน้ำร้านเมิมล้วนๆ เกรงใจอยู่แต่รีบ ขึ้นชั้นสอง ภาวนา อย่าห้องเต็มๆ เปิดฝึบ เชรดแมม ว่างงง บอกน้อง ไม่ต้องรอเข้าส้วมก่อน เดี๋ยวค่อยหากันถ้าหลงเจอที่นัดตามเวลา เข้าฝึบนั่ง คือจริงๆน่าจะขอพอคเก็ต wifi มันไว้ นั่งว่างๆจะได้มีไรทำ ไปครึ่งทาง เหลือบมองข้างฝา เหี้ย!! ทิชชู่ อย่านะ อย่าาา เอื้อมไป สึส แมมหมด ตอนนี้ได้มีอะไรให้ทำสมใจเมิมละ เอายังไงต่อไป ณ จุดนี้ แมมนี่หนักกว่าขัน 10 รู ที่โรงเรียนอีก กุต้องชอปต่อด้วย ยังไม่ได้รองเท้า ไต้หวันเลย

      

   ประเทศพัฒนา แมมลองเซิด wifi free ต้อง line ไปบอกน้องให้มันหาซื้อทิชชู่ หรืออย่างแย่ไปซื้อแมค เอากระดาษเช็ดปากแล้วขอมันเพิ่มมา เซิดเครือข่าย สึส หอยเอ้ย ไหนบอกประเทศเมิมมี wifi free cannot แมมทุกอัน 

  

   จะรอจังหวะตะโกนทิชชู่ พรีสๆ ก็ไม่ใช่ทาง งั้นช้อยขอความช่วยเหลือแมมตัดทิ้งเลย เอาวะอะไรก็เอาวะ ทิชชู่แมมต้องมีแกนกระดาษ ล้วงหา เจือกไม่มีอีก เป้ ในเป้อาจมีไรใช้ได้ (คือเป็นคนเที่ยวต่างประเทศต้องมีกระเป๋าติดตัวตลอด) นี่ใช้มาตั้งแต่ไทยด้วย อาจมีทิชชู่ติดเป๋า รื้อๆ ไม่มี ไม่มี ช่องนี้ก็ไม่มี นี่ก็เสร็จกิจแล้ว นั่งรื้อต่อ พาสปอต ไม่ ไม่ได้ กุยังต้องกลับประเทศ เงินแมมก็มีแต่แบงค์ใหญ่ ยังไม่ได้แตกแบงค์ มีแต่แบงค์พันแถมแมม ไม่การันตีด้วยว่าจะหมดในใบเดียว 

     เตชะบุญ ช่องหลังสุด รูดซิบ เปิดไป น้ำตาแทบเล็ด ไม่เคยนึกเลยว่าจะได้ใช้ ไกด์ให้มาตั้งแต่ขึ้นรถวันแรก แผนที่ประเทศไต้หวันแบบเต็ม ตอนมันให้ในใจยังนึกด่าเลย คือกุมา 4 วัน ไปไหนก็มีเมิมพาไป จะไปไหนเองก็ไม่ได้จะให้มาเพื่อออ! ในที่สุดก็รู้แล้วว่าเพื่ออะไร (เราจะไม่ขอบรรยายสภาพกระดาษแผนที่ว่ามีเนื้อกระดาษเช่นไร เอาเป็นว่าเกรดดีทีเดียว) กางแผนที่ชื่นชมเกาะไต้หวันเป็นครั้งสุดท้าย และฉีกออกเป็นชิ้นๆ .................................. SKIP -> 

    ในที่สุดก็เชื่อใจได้ว่าหมดจด ไร้ริ้วรอย โดยยังเหลือพื้นที่ไต้หวันอยู่ประมาณ 30% แต่ก็ไม่คิดจะพกกลับติดไม้ติดมือมาเป็นที่ระลึก T^T ขอบคุณไกด์ที่รอบคอบ ถ้าไม่มีมันชีวิตเราจากวันนั้น คงไม่เหมือนเดิม เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง - บางสิ่งที่ดูไม่มีค่าถ้าอยู่ถูกที่ถูกเวลามูลค่าอาจประมาณไม่ได้ - ไม่ว่าคนหรือสิ่งของอย่านึกว่าไร้ค่าไม่สนใจ ชีวิตเรายังมีอะไรอีกมาก เราไม่รู้หรอกว่าคนๆนั้นหรือสิ่งของนั้นเราอาจต้องพึ่งพาเขาเข้าซักวันทำดีกับเขาไว้ (เห็นมั้ยนี่แค่ 2 วันเอง) - ไกด์บอกอะไรให้เชื่อ เขามีประสบการณ์มาก่อน เขาคนพื้นที่ - ทำอะไรอย่าประมาท แม่บ้านอาจไม่มาทำงานทุกวัน

เมิมไม่ต้องยิ้มเลย แต่ก็ขอบใจนายมาก ถ้ามาเปิด สุรินทร์ จะไปอุดหนุนละกัน

    ท้ายที่สุดนี้ขอขอบคุณ แมคโดนัลที่เอื้อเฟื้อสถานที่ เกาะไต้หวันที่ทำให้เราผ่านพ้นวิกฤตนั้นมาได้ ขอบคุณไกด์ที่หยิบยื่นให้ ขอบคุณเป้ถ้าไม่มีนายเราคงเดินตัวปลิว และอาจจะต้องสละสิ่งสำคัญกว่าแผนที่เกาะไต้หวันไป และในท้ายที่สุดนี้ คาใจมาก คิดมานานละ คือ มันยากนักเหรอที่ห้องน้ำแต่ละที่ เมิมจะมีที่ฉีดตูดติดไว้ซักอัน