การนั่งรถไฟกับลาเพไม่เหมือนที่แล้วมา ตอนที่นั่งเครื่องบิน แท็กซี่ ลาเพไม่ยอมพูดกับผม ไม่มองหน้าด้วยซ้ำ แต่ในรถไฟ เราคุยกัน ดูวิวข้างทาง มือผมจับมือเธอตลอดทาง ผมรู้สึกคล้ายเราเป็นคู่รักกำลังเดินทางไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์


เมืองบาร์เซโลนาเป็นเมืองใหญ่ คึกคักและเร่งเร้า เมืองซิทเกสจะเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง ตัวเมืองทอดยาวเลียบทะเลเมดิเตอร์เรเนียน เมืองไม่ใหญ่นัก สามารถเดินได้รอบเมืองภายในวันเดียว เมืองซิทเกสจะบอกกับเราว่าพักผ่อนเถอะ ไม่ต้องรีบร้อน อยู่บนชายหาดก่อน ชิมอาหารทะเลหรือยัง
เมืองซิทเกสเป็นเมืองตากอากาศที่น่ารักเหมาะกับการพักผ่อนนอนคุยกันบนชายหาดยุโรป
เราออกจากสถานีรถไฟ ซ้ายมือมีศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยว เราเข้าไปขอแผนที่เมือง ผมชวนลาเพไปที่โบสถ์ริมทะเล เราเดินตามถนนที่ลาดลงสู่ทะเล ไม่นานก็ถึงที่หมาย ใกล้โบสถ์มีประติมากรรมนางเงือกสัมฤทธิ์เปลือยอกหันหลังให้ทะเล นางเงือกงอศอกขวาพาดแขนบนศีรษะ ยกมือซ้ายระดับไหล่ ฝ่ามือซ้ายตั้งขึ้นยื่นมาข้างหน้าเล็กน้อย ปลายนิ้ว ขอบฝ่ามือ และเนินเนื้อใต้หัวแม่มือเปลี่ยนเป็นสีซีด คงเป็นร่องรอยเกิดจากการสัมผัสมือกับผู้มาทักทาย
เราเดินเที่ยวกันในเมืองแสนสดใส เบื้องหน้าของผมคือลาเพ นักเขียนที่ผมเคยได้แต่สัมผัสเธอผ่านตัวอักษร ตอนนี้เธอมาอยู่ตรงหน้า ในเมืองนี้มีแค่เราสอง ทิ้งเรื่องงาน เรื่องสำนักพิมพ์ไว้ ในสายตาของผมมีแต่ลาเพ สาวสวยที่ตอนนี้มีทะเลยุโรปเป็นฉากหลัง เบื้องบนไร้เมฆ ฟ้าโปร่ง ท้องฟ้าสีฟ้าเท่าที่ฟ้าจะฟ้าได้

เก้าโมงเช้าวันรุ่งขึ้น เราสองคนเก็บของแล้วเช็คเอาท์ เราไปที่ชายหาดอีกครั้ง นอนคุยเรื่องสัพเพเหระที่เตียงผ้าใบขนาดใหญ่ของร้านอาหารติดชายหาด ผมนอนตะแคงซ้าย เธอนอนตะแคงขวา หันหน้าเข้าหากัน เธอพูดนั่นพูดนี่เบาๆ ปล่อยผมยาวเคลียไหล่ ตอนนี้ นาทีนี้ เธอน่ารักเป็นบ้า

เรากลับมาถึงโรงแรมที่บาร์เซโลนาประมาณบ่ายสอง เสื้อโค้ตของผมซักรีดเรียบร้อยแล้ว มันอยู่ในห้องพักตอนที่เราไปถึง ผมเอาของไปเก็บในห้องนอนเล็ก แล้วผมก็ไปหาลาเพที่ห้องนอนใหญ่ ลาเพนั่งอยู่บนเตียง เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทาง ผมถือวิสาสะเข้าไปนั่งข้างๆ แล้วก็เอนตัวลงนอนหนุนตักเธอ ลาเพเงื้อมือเตรียมจะตีผม
ลาเพยังคงพับเสื้อต่อ ไม่สนใจผมเลย