จุดที่หนึ่ง

ไม่รวมต้นฉบับจำนวนมากมายที่ถูกนำเสนอมาเพื่อจัดพิมพ์ ก็ไม่รู้เป็นหนังสือเล่มเท่าไหร่แล้วที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับประเทศญี่ปุ่น ประเทศที่ถูกบอกเล่ามาหมดแล้วแทบจะในทุกมุม โดยเฉพาะมุมที่ถูกถ่ายทอดออกมาระหว่างการท่องเที่ยว เช่น เมืองที่น่าไปเยือนสักครั้งในชีวิต นำเสนอความแปลกของวัฒนธรรม พาชิมราเมนยอดฮิต ลองหม่ำซูชิแสนอร่อย ฯลฯ จนหลังๆ เวลามีใครเดินมาปรึกษาว่าจะไปญี่ปุ่นแล้วอยากเขียนหนังสือสักเล่ม เขียนเรื่องอะไรถึงน่าสนใจ? เราจะทำหน้าอึนๆ (คือเอ๋อๆ บวกมึนๆ) แล้วก็ถามกลับว่า “นั่นสิ...ต้องเรื่องอะไรนะ?”

หนึ่งในผู้ถามคำถามที่ว่า คือสเลดทอย

จุดที่สอง

ผลงานหนังสือก่อนหน้าของเขา INDIA DIARY อินดง อินเดีย ที่บันทึกชีวิตช่วงไปอยู่ในดงคนอินเดีย เขานำไลฟ์สไตล์คนที่นู่นมาเล่าให้เราฟังอย่างสนุกจนกลายเป็นหนังสือขายดี เราพบว่าเขาเป็นคนที่มีมุมมองประหลาดๆ ซึ่งจะว่าเป็นมุมที่ดูเป็นคนดีก็ไม่ใช่ (อ้าว?) คนเลวก็ไม่เชิง (อ่อ) เป็นมุมมองที่ภาษาวัยรุ่นอาจเชยชมกันด้วยคำว่า “กวนตีนดี” 

สิ่งสำคัญที่ทำให้ผู้คนรู้จักสเลดทอย ก็คือลายเส้นการ์ตูนกวนตีนๆ ของเขา ในแวดวงกราฟิกดีไซน์ด้วยกันต่างถูกอกถูกใจคาแรคเตอร์หลายๆ ตัวที่เขาออกแบบ (โดยเฉพาะตัวอะไร เราให้ผู้อ่านไปตามหาคำตอบเองจะดีกว่า) สีสันที่เขาเลือกใช้ ลายเส้นที่เขาเลือกวาด รวมๆ แล้วแสดงว่าสเลดทอยเป็นคนสนุก หนังสือเขาจึงสนุกไปด้วย

“ไปเขียนเรื่องอะไรดีที่ญี่ปุ่น?” ในคำถามของเขา เราจึงไม่มีคำตอบ เพราะคิดว่าไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเขาก็กลับมาพร้อมต้นฉบับสนุกๆ ได้เอง ยิ่งคราวนี้มีเพื่อนร่วมทริปเป็น อาร์ต จีโน เพื่อนรักนักเขียนร่วมค่าย ก็น่าจะยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่

“ไปๆ เหอะ เดี๋ยวก็รู้เองแหละ” เราอวยพร

จุดที่สาม

หนังสือเชิงท่องเที่ยว สิ่งหนึ่งที่จะทำให้การเดินทางน่าสนใจมากเป็นทวีคูณก็คือคนเขียน เพราะการถ่ายทอดออกมาแต่ละบรรทัด เนื้อหามันไม่ผูกติดอยู่กับสถานที่แต่ละจุดเท่านั้น แต่ยังมัดติดกับชีวิตของนักเขียน ที่พาตัวไปที่นั่นที่นี่ด้วยจุดยืนที่แตกต่างกัน ทำให้เราได้เห็นเรื่องราวใหม่ๆ จากมุมของเขา ต่อให้เป็นสถานที่ที่ถูกเล่าซ้ำไปซ้ำมาอย่างจุดท่องเที่ยวยอดนิยมโตเกียวทาวเวอร์ รูปปั้นฮาจิโกะหน้าสถานีรถไฟชิบูย่า จุดอันตรายอย่างยากูซ่าในตรอกย่านสถานบันเทิง จุดพักผ่อนหย่อนใจสารพัด หรือจุดอะไรต่อมิอะไรที่เป็นใครก็ต้องเก็บเอามาเล่า เรื่องมันมักจะเปลี่ยนไปเมื่อคนเล่าเปลี่ยนคน และนักเขียนประหลาดๆ มักจะนำเรื่องประสาทๆ กลับมาให้เราตื่นเต้นได้เสมอ...

จุดที่สี่

สเลดทอยก็กลับมาพร้อมต้นฉบับหนังสือเล่มนี้

ทริปนี้เขาไม่ทำให้เราผิดหวัง มันเต็มไปด้วยความวิบัติของการท่องเที่ยวสไตล์ผู้ชายที่ไม่เคยวางแผน งบประมาณที่น้อยสุดๆ สำหรับการบำเพ็ญตนให้ดูเป็นการท่องเที่ยวแบบแมนๆ วิวอะไรสวยๆ งามๆ ก็ไม่ค่อยจะมอง มองแต่ขาวๆ เนียนๆ สถานที่ท่องเที่ยวสุดแสนจะป๊อปยิ่งไม่น่าจะคาดหวัง เพราะพวกมันดันเอาเข้าแต่ร้านอะไรก็ไม่รู้... 

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นจุดชมวิวที่สเลดทอยและคณะพาตัวไปอยู่อาจล้วนเป็นจุดยอดนิยมของโตเกียว ไม่ว่าใครไปก็ต้องไปสักการะ ไปเช็กชื่อตามจุดเหล่านี้ด้วยกันทั้งนั้น

ซึ่งเราไม่ค่อยแน่ใจว่า คณะเดินทางที่นำโดยสเลดทอยผู้ซึ่งประกาศว่าไม่อยากเที่ยวตามกระแสเพราะเซ็งอะไรแมสๆ จะไปทำบ้าอะไรที่นั่น?

แต่ที่แน่ๆ

สนุกจุดจุด