ด้วยนิสัย ผมมักเชื้อเชิญใครต่อใครเข้ามาวิ่งเล่นในสนามหน้าบ้านได้ตามอัธยาศัย

และด้วยนิสัยเช่นกัน คนส่วนใหญ่มักได้รับอนุญาตให้อยู่ได้แค่บริเวณสนามหน้าบ้าน มีบ้าง--แต่มีน้อย ที่ได้รับกุญแจหนึ่งดอกสำหรับไขประตูหัวใจบานแรกของผมเข้ามา เพื่อจะเจอประตูบานที่สองซึ่งต้องใช้กุญแจคนละดอกสำหรับไข แต่พวกเขาไม่เคยได้รับมัน

แต่พี่ถือมาสเตอร์คีย์ไว้ใช่ไหมครับ พี่ถึงไขประตูหัวใจของผมเข้ามาได้เรื่อยๆ แบบนี้

บานแล้วบานเล่าที่พี่ใช้กุญแจดอกนั้นไขให้เปิดออก

บานแล้วบานเล่าที่ถูกปลดล็อกให้พี่เข้าไปสำรวจผมได้โดยอิสระ

บานแล้วบานเล่า...

จนทำให้ผมทึกทักไปแล้วว่าพี่กลายเป็นคนที่รู้จักผมดีกว่าใคร

พี่...ถามจริง พี่หากุญแจดอกนั้นเจอได้ยังไง

หรือว่าเป็นผมเองที่ยื่นกุญแจดอกนั้นให้พี่กับมือ
.

ปล. ผมเตือนพี่เอาไว้อย่างหนึ่งนะครับ ประตูบางบานเมื่อเปิดรับแล้ว จะเปิดให้พี่ออกอีกไม่ได้ พี่ควรจะระวัง