รู้ว่าต้องทำยังไงตั้งแต่นาทีแรกที่ได้ยินคำถาม แต่กลับไม่ได้เลือกแบบนั้น

รุ่นพี่คนหนึ่งบอกไว้ว่า คนมีความรักแม่งก็โง่กันทั้งนั้นแหละ แม้จะพูดไว้เมื่อนานมาแล้ว แต่คำนี้ยังมีผลในปัจจุบัน ฉันอยากจะบอกคุณด้วยตัวเองแต่ดูท่าแล้วคุณคงไม่ยอมมาเจอกัน ฉันส่งข้อความไปซ้ำๆทั้งโกรธ ทั้งหงุดหงิด ทั้งเศร้า คุณไม่เข้ามาอ่าน แต่ฉันรู้ว่าคุณรับรู้มัน คุณเคยบอกว่าถ้าคุณโกรธ ให้โทรไปหลายๆครั้งเดี๋ยวก็รับสายเอง ฉันไม่ใช่คนจุกจิก กดโทรออก3-4ครั้ง มากที่สุดในชีวิตฉัน คุณไม่รับสาย ทั้งๆที่ฉันกำลังโกรธอยู่ ฉันโกรธที่คุณถามแบบนั้น แต่พอฉันตัดสินใจได้ คุณก็ไม่ยอมมาคุยกัน

สุดท้ายคุณโทรมาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด 

ฉันจึงต้องระงับอารมณ์ แล้วพูดสิ่งที่ตัดสินใจออกไป

นี่คือเรื่องโง่ๆที่ฉันทำ

ฉันรอได้

แต่ไม่ชอบรออะไรที่ไร้จุดหมาย

วันนั้นคุณถามว่าถ้าคุยต่อไปเรื่อยๆแล้วไม่ได้คบจะทำยังไง ฉันรู้ว่าฉันต้องทำยังไง ยืดยื้อไปก็เสียเวลาเปล่า เพราะยังไงฉันก็ไม่ใช่คนที่คุณจะเรียกว่าแฟน ถ้าที่ตรงนั้นเป็นของฉัน คุณจะไม่ถามคำนี้ คุณจะไม่ลังเล รู้ทั้งรู้ว่าต้องทำยังไง แต่ฉันแค่อยากโกงเวลาอีกสักหน่อย ฉันพึ่งจะเคยสมหวังในความรักเป็นครั้งแรก ฉันพึ่งรู้ว่ามีคนที่รู้สึกเหมือนกันมันดีขนาดไหน ฉันพึ่งจะได้รับมันแค่สองเดือนเอง ยังมีหลายที่ที่อยากไปกับคุณ ยังอยากอยู่กับคุณแม้จะไม่มีเรื่องให้คุยกัน ฉันยังชอบสัมผัสของคุณ

ถึงรู้ว่าสุดท้ายจะต้องเสียใจ แต่ฉันยังต้องการคุณ