รถไฟออกจากรังสิตเกลือบๆ3ทุ่มเลย แต่โชคดีที่ไปถึงอุบลตรงเวลา นี่เป็นการนั่งรถไฟท่นานที่สุดในชีวิตเลย ฉันนั่งรถไฟไปหาครูที่เคยสอน มันเป็นอะไรที่แปลก จะบอกยังไงดี คือเราศรัทธาเค้าเลยอยากไปเจออีกสักครั้ง ถ้าไม่ไปหาตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ เรายังอยากรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ ไม่อยากให้เค้าค่อยๆหายไปจากความทรงจำ

แรกๆก็กังวลว่าจะทำตัวยังไงเพราะไม่ได้เจอกันตั้ง5ปีกว่าๆ เค้าให้เราเรียกพี่เพราะไม่ได้เป็นครูแล้ว พี่อรมารับตอน6โมงกว่าๆ แล้วพาไปซื้อของมาทำก๋วยเตี๋ยวครั้งแรก(ของเค้า) ที่ตลาดสด ถึงจะเคยช่วยแม่ทำอยู่บ้าน แต่พอไปช่วยพี่แล้วทำไมรู้สึกเกะกะ555555 อ้อก่อนหน้านั้นพาไปกินข้าวแล้วก็ไปบ้านแม่ พี่บอกว่าแม่พี่ก็เด็ดมศวเหมือนกัน สั่งก๋วยจั๊บญานมา แล้วเค้ามีปลาท่องโก๋มาให้ นี่ไม่กินหมูยอไม่กินปลาท่องโก๋ แต่อย่าพึ่งด่าหนูเพราะมีอีกหลายอย่างเลยที่ไม่กิน วันนี้ไม่ได้ทำอะไรมากจำได้ว่านอนอ่านหนังสือเล่นแต่อยู่ดีๆก็หลับ หนูชอบบ้านพี่นะมีแมวให้เล่นเยอะดี ตัวใหญ่และหลายตัวมากกกกก ตอนแรกไม่กล้าจับด้วยกลัวโดนตบ แต่น้องน่ารักกกกตัวอ้วนๆขนนิ่มๆแถมอ้อนเก่งอีก ฮืออออออยากอุ้มกลับบ้าน ตอนบ่ายไปนั่งเล่นร้านกาแฟxero coffee อยู่ตรงกิโลศูนย์เมืองอุบล หนูชอบการตกแต่งร้านนะแค่คิดว่าราคาแรงไปนิดหนึ่ง

นี่อยากเรียนจิตวิทยาอยากอ่านใจคนอื่นได้ เหตุผลเด็กๆ5555 ความจริงไม่มีใครอ่านใจคนอื่นได้หรอกการเรียนจิตวิทยาจะทำให้เราเข้าใจตัวเองเข้าใจคนอื่นมากขึ้น อันนี้ก๊อปคำพูดขุนเขามาเค้าบอกว่านักจิตวิทยาที่ดีต้องชอบสังเกตุ แต่หนูเป็นคนไม่ค่อยสนใจคนอื่นทำไมย้อนแย้งจะรอดไหมเนี่ย55555 ไม่ได้ถึงขั้นอยากเป็นนักจิตวิทยาหรอกนี่ยังไม่เข้าใจตัวเองเลยจะไปเข้าใจคนอื่นได้ยังไง   พี่แนะนำวีดิโอมาให้ดู ของอ.ประมวลหนูดูเรื่องมีรักอย่างไรให้เติบโต แม้จะไม่มีคนรักแต่ฟังแล้วอบอุ่นมากเลยได้ฟังเรื่องราวชีวิตคู่ทั้งของอาจารย์แล้วก็ของคนอื่นด้วย หนูชอบเรื่องหนึ่งที่คนรู้จักซื้อตั๋วเครื่องบินให้อาจารย์ผิดซื้อลงไปที่อุบล แล้วมีคนอยากมาปรึกษาอาจารย์แต่พอมาถึงเขาบอกว่าไม่มีเรื่องจะปรึกษาแล้วคือผู้หญิงคนนี้เขาแต่งงานมาปีกว่าๆแล้ว แต่เธอรู้สึกว่าสามีไม่รักเธอแล้ว  จึงอยากจะมาปรึกษาอาจารย์ว่ามันเป็นเพราะอะไรแล้วควรจะหย่าดีไหม เธอตั้งใจมาหาอาจารย์ที่อุบลเลยโทรบอกสามีว่าไม่ต้องรอทานข้าวเพราะจะไปอุบล สามีจึงขอยืมรถเธอก็หงุดหงิดว่าจะเอาไปทำไมก็บอกแล้วว่าจะไปอุบล สามีบอกว่าจะเอารถไปเช็คให้  

ตอนเย็นไปไหว้ศาลหลักเมืองได้เสี่ยงเซียมซีในรอบหลายเดือน เพราะไม่ได้ออกไปไหนเลยนอกจากบ้านแล้วก็มอ เสร็จแล้วก็ไปเดินเล่นที่ทุ่งศรีเมืองเป็นสวนสาธารณะนั่นแหละชื่อทุ่งศรีเมือง วันนั้นมีแข่งบาสเลยนั่งดูบาสกัน คู่แรกนักกีฬาอายุประมาณ40-50 นี่ก็คิดนะเค้าสี่สิบห้าสิบแล้วยังเล่นได้ขนาดนี้เลยหรอรู้สึกเหมือนพี่เลยอยากกลับไปเล่นบาสอีก หนูชอบข้าวเย็นมื้อนี้มากปกติเวลาไปกินข้าวกับเพื่อนก็จะถามว่ากินนั่นไหมเรากินได้ก็เลยเออออไปแต่พี่ถามว่าอยากกินอะไร รู้สึกเหมือนมีคนตามใจอ่ะ ก็เลยเอาแต่ใจนึดหนึ่ง55555 ที่จริงหนูไม่เคยเอาแต่ใจขนาดนี้นะ ตอนเด็กๆพ่อสอนให้เสียสละเมื่อก่อนหนูไม่เคยเข้าใจพ่อเลยน้อยใจด้วยซ้ำ หมู่บ้านหนูจะมีกีฬาช่วงขึ้นปีใหม่ทุกปีหนูวิ่งไล่บอลอยู่กลางสนามพ่อก็กวักมือเรียกให้เปลี่ยนตัวทำไมอ่ะหนูไม่ใช่คนที่เล่นแย่ที่สุดในสนามซักหน่อย พ่อบอกว่าแบ่งคนอื่นเล่นด้วยโตมาถึงพึ่งคิดได้ ก็มีเด็กงอแงอยากเล่นอยู่ข้างสนาม จะไปบอกให้เด็กคนอื่นออกก็ไม่ได้เลยบอกลูกตัวเองตอนเด็กๆพี่สาวบอกว่าหนูเอาแต่ใจ หนูจำไม่ได้เลยว่าตัวเองเอาแต่ใจขนาดไหนล่าสุดก็เรื่องส้มตำนี่แหละ หนูชอบวันนี้ที่สุดเลยถึงช่วงแรกๆจะทำตัวไม่ค่อยถูก แต่วันนี้ได้อยู่กับพี่มากที่สุด

วันนี้เราไปผาแต้มกัน ที่จริงพี่อรไปคุยงานกับเพื่อนที่อ.ศรีเมืองใหม่ แล้วมีนี่ติดสอยห้อยไปด้วยเรียกว่าเป็นเงาตามตัว หรืิอเป็นเจ้ากรรมนายเวรก็ไม่รู้55555555 ไปแบบชิวๆตื่นตอนไหนก็ไปตอนนั้นก่อนไปพี่อรแวะทำธุระเลยได้รู้จักพี่จุ้ยแล้วก็ญาติๆๆของเค้าด้วย ทุกคนดูเป็นมิตรพอรู้ว่าเราเรียนประวัติศาสตร์ก็ชวนคุยเรื่องบ้านเชียง หนูไม่มีความรู้ด้านนี้เลนั่งฟังเฉยๆ ประวัติศาสตร์ไทยหนูยังไม่ค่อยเปิดใจยอมรับเท่าไหร่55555 ก็เรียนมาตั้งแต่เด็กๆๆ โดนปลูกฝังตั้งแต่เด็กๆๆแล้ว

ระยะทางจากอ.เมือง-อ.ศรีเมืองใหม่ประมาณ70กิโล แล้วนี่คนไม่ค่อยพูดสองคนนั่งรถไปด้วยกันถ้าไม่ชวนคุยคนขับก็จะง่วง แล้วให้ฟังหมดทุกเรื่องแล้ว เหลือแต่เรื่องราวทางประวัติศาสตร์นี่แหละที่เล่ายังไงก็เล่าไม่จบ ไปผาแต้มครั้งนี้ได้รู้จักพี่กบ พี่เนตตี้ พี่เค้าคุยเก่งทั้งคู่เลย บางทีหนูก็พูดคนเดียวอ่ะไม่คิดว่าพี่เค้าจะสนใจ ภาพเขียนที่ผาแต้มเป็นภาพเกี่ยวกับการเกษตรมีอุปกรณ์จับปลา มีการปลูกข้าวอันนี้เขียนบนหน้าผา แต่ที่ฝรั่งเศสเขียนบนผนังถ้ำเราคิดว่าภาพเขียนที่ฝรั่งเศสเก่ากว่า เพราะว่าเมื่อก่อนมนุษย์อาศัยอยู่ในถ้ำยังล่าสัตว์หาของป่าอยู่ ภาพเขียนอาจจะเป็นพิธีกรรมหรือการวางแผนล่าสัตว์ก็อย่างที่บอกไปว่าผาแต้มเป็นหน้าผา ไม่เหมาะที่จะอาศัยมนุษย์ยุคนี้อาจจะรู้จักสร้างบ้านและเพาะปลูกแล้วแต่มาที่นี่เพื่อประกอบพิธีกรรมอย่างที่พี่กบสงสัยหรือมาเพื่อประชุมวางแผนการเพาะปลูก อันนี้เดาเล่นๆนะ

                                     ภาพวาดจุดที่4 อยู่ไกลที่สุด แต่ได้เห็นภาพวาดใกล้ที่สุด

เรานอนค้างที่บ้านพี่กบก่อนกลับแวะกินข้าวที่บ้านพี่เนตตี้ ซื้อของกินมาจากตลาดแล้วก็ซื้อปลามาต้มเอง พี่กบทำน้ำจิ้มแจ่วอร่อยมาก ตอนนั้นมันค่ำแล้วเลยได้เดินดูฟาร์มพ่เนตตี้แบบมืดๆๆ หนูก็อยากกลับมาทำฟาร์มเหมือนกันชอบกินผลไม้ เลยอยากปลูกผลไม้เยอะๆๆ ว่างๆก็นอนอ่านหนังสือเล่นกับหมาเล่นกับแมว อยากเลี้ยงม้าด้วยอยากขี่ม้า หนูรู้จักพี่คนหนึ่งเป็นเพื่อนของพี่สาวหนูเอง เรียนจบแล้วก็กลับมาทำฟาร์ม เค้าจัดฟาร์มได้น่ารักดีถ้าพี่มาบุรีรัมย์เดี๋ยวพาไปดู เค้าทำกล้วยฉาบส่งออกด้วยนะเห็นตอนนั้นบอกส่งออกไปต่างประเทศเลย นี่ก็ไม่ได้ถามเหมือนกันว่าส่งไปไหนบ้าง พอกินข้าวเสร็จก็กลับมาค้างที่บ้านพี่กบ พี่รู้ป่ะหนูกลัวอะไร?? ไม่ได้กลัวเรื่องเล่าของพี่กบ ไม่ได้กลัวที่บ้านพี่กบอยู่ใกล้วัด ไม่ได้กลัวเพราะนอนต่างที่ด้วย แต่กลัวนอนดิ้นแล้วไปโดนเล็บขบพี่อ่ะ ตอนเด็กๆหมุนเป็นเข็มนาฬิกาเลย วันนั้นหนูไม่ได้นอนดิ้นใช่ไหม5555555 บ้านพี่กบอยู่ใกล้วัดเลยได้ตื่นเช้าไปทำบุญ ที่จริงก็อยากทำวัตรนะ อยากสวดมนต์แล้วก็นั่งสมาธิด้วย ทริปวันนี้เราก็ไปวัดที่แรกคือบ้านเกิดของหลวงปู่มั่น จากนั้นก็ไปวัดภูหล่นอยู่บนเนินเขาเล็กๆต้องเดินขึ้นบันไดไป เป็นสถานที่ที่หลวงปู่นั่นและหลวงปู่เสาร์เคยมาปฏิบัติธรรม ข้างบนเหมาะกับการปฏิบัติธรรม แต่เราขึ้นมานอน55555 หลังจากทำธุระเสร็จทุกอย่างแล้วก็กลับบ้าน เรื่องที่เงิบวันนี้คือโดนทักว่าเป็นลูกสาวพี่ ครั้งแรกก็โดนพี่กบทักว่าเป็นหลาน คือเค้าก็คงจะไม่รู้แหละ จะทักว่าน้องหน้าก็ไม่เหมือนเลยทักว่าลูก คงไม่มีใครคิดหรอกว่าเป็นลูกศิษย์ที่เคยสอน ตอนเย็นได้เข้าร้านคาราโอเกะครั้งแรกเหงานิดหน่อยแต่ของกินอร่อยดี5555 เอ็นดูความพกยาดมพกมะขามป้อมไปร้องคาราโอเกะแต่หนูชอบฟังพี่ร้องเพลงนะ 

พี่เคยถามหนูว่าเรียนประวัติศาสตร์แล้วได้อะไร ในช่วง2-3เดือนที่ผ่านมาอ่านหยังสือเยอะมาก ตั้งแต่เกิดมา19ปีไม่เคยอ่านหนังสือหนักขนาดนี้เลย สิ่งที่หนูได้คือสังเกตุว่าหนังสือเล่มนี้เป็นของสำนักพิมพ์ไหน ใครเป็นคนเขียน หรือใครเป็นคนแปลเรียกว่าอะไรอ่ะ มองโลกว้างขึ้นมั้ง เมื่อก่อนไม่เคยสนใจเลยก็คิดว่าคงเหมือนๆกันอ่ะ แล้วก็อ่านแค่เล่มเดียวด้วย แต่พอมาเรียนเราก็อ่านหลายเล่มขึ้นเพื่อที่จะดูว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คนที่เล่าเล่าเหมือนกันไหมอย่างเช่นอารยธรรมแรกที่เกิดขึ้นคือเมโสโปเตเมียหลังจากนั้นหลายร้อยปีจึงเกิดอารยธรรมอียิปต์ขึ้นโดยได้รับอิทธิพลมาจากเมโสโปเตเมียด้วย แต่มีคนค้านว่ามีการค้นพบแผ่นดินเหนียวซึ่งเป็นอักษรลิ่มที่อีปยิปต์เขาจึงบอกว่าอารยธรรมอียิปต์เกิดก่อนเมโสเตเมียส่วนตัวหนูคิดว่าแผ่นดินเหนียวที่ค้นพบเป็นของชาวสุเมเรียนที่อยู่เมโสโปเตเมียแต่ที่พบในอียิปต์นั้นอาจจะเป็นเพราะว่ามีการติดต่อค้าขายกันเพราะตัวอักษรของชาวอียิปต์คืออักษรภาพ เขียนบนกระดาษปาปิรัส ไม่ได้เขียนบนดินเหนียวได้รู้ด้วยว่าคนเขียนหนังสือสำคัญยังไงที่จริงคนเขียนแค่ละคนก็มีสไตน์เป็นของตัวเอง บางคนอาจจะจบด้านนี้มาโดยตรง เช่นถนัดด้านประวัติศาสตร์ตะวันตก ก็ทำให้ข้อมูลมีความน่าเชื่อถือกว่าคนที่จบประวัติศาสตร์ไทยแล้วไปเขียนหนังสือประวัติศาสตร์ตะวันตก สำนักพิมพ์ก็สำคัญเพราะว่าบางสำนักพิมพ์ก็อธิบายแบคร่าวๆบางสำนักพิมพ์ก็อธิบายแบบขั้นตอนทางวิทยาศาสตร์55555555 คือบันทึกไปเลยว่าสำรวจทีเมืองไหนวันไหน ทำยังไงบ้าง เป็นหนังสือที่ดีนะมีข้อมูลอ้างอิงดูน่าเชื่อถือแต่หนูอ่านแล้วปวดหัว -,,- ฮือออออ มันละเอียดเกินไปอ่ะแต่จะพยายามอ่านนะ พึ่งอ่านครั้งแรกด้วยแหละ

ได้รู้จุดอ่อนของตัวเองด้วยหนูทำงานค่อนข้างช้า ไม่ได้ดองนะแต่คิดงานช้าบางครั้งเมทก็มานั่งทำงานช่วย บ้างครั้งคือไม่ได้นอนเลยเพราะทำงานไม่เสร็จ แต่ไม่เอาแล้วนะวันไนท์มิราเคิลไม่โอเคเลย พอไปเรียนก็ง่วง จำได้ว่าวันนั้นหลับทั้งคาบเลยไม่เอาแล้วววว ต้องมานั่งตามทีหลังอีก ได้รู้จักคนหลายรูปแบบ แบบคนแบบนี้ก็มีด้วยหรอ เรื่องนี้ก็บ่นให้ฟังแล้ว หลังจากนี้คงได้เรียนรู้อะไรอีกเยอะเลย เอาไว้จะมาบ่นให้ฟังใหม่

วันเสาร์พี่มาส่งหนูที่สถานนีรถไฟนี่เลยกอดไปสองครั้ง แล้วบอกว่าดูแลตัวเองดีๆนะ หนูรู้สึกว่าพี่ป่วยง่ายอ่ะ ฮือออนั่นแหละ ดูแลตัวเองดีๆนะคนแบบเธอมีแค่คนเดียว ที่จริงที่รื่องที่บอกไม่หมดด้วย ไม่ใช่อะไรนะลืม555555 พี่ถามว่ามีแฟนไหม ตอนนั้นบอกว่าไม่มี ไม่มีคนมาจีบด้วย ที่จริงตอนเปิดเทอมใหม่ๆไปหาหนังสือที่อาจารย์แนะนำที่หอสมุด มีหนุ่มิดวะเดินเข้ามาถามเหนือนจะให้ช่วยหาหนังสือให้ แต่ตอนนั้นพึ่งไปหอสมุดครั้งแรกไงกำลังหาของตัวเองอยู่ด้วยเลยไม่ได้หาให้ เค้าก็ขอเฟซบุ๊คกับไอจี แต่ก็ไม่มีอะไรอ่ะ ไม่ได้คุยกัน เดินสวนกันยังไม่ทักเลย ที่จริงลืมไปแล้วพึ่งนึกขึ้นได้ แล้วก็หนูไม่ได้ซิ่วคนเดียวสักหน่อย มีฟร้องเรียนชีวะอะไรสักอย่างอยู่ม.บูรพา อีกคนก็ออม ออมทำงานปีหนึ่งตอนนี้เรียนปวส.เกี่ยวกับอาหารมั้ง เห็นลงรูปอาหารบ่อยๆตอนนี้อยู่โคราช อีกคนก็ปอง พี่จำได้ไหมคนขาวๆอ้วนๆหน่อย ตอนม.2พ่อปองมาสอนบาสด้วยตอนนี้ปองเรียนเกี่ยวกับฟิล์มมั้งหรือไม่ก็เกี่ยวกันหนังอ่ะ อยู่ม.กรุงเทพ อาจจถมีคนอื่นอีกแต่หนูคิดไม่ออกที่จริงเป็นคนติดน้ำอัดลมมากๆๆๆ วันนั้นที่บอกไม่กินคือแก้บนอยู่ก็ช่วงจองหอคือเลือกได้แค่ว่าจะเอาหอแอร์หรือพัดลม ห้องน้ำรวมหรือห้องน้ำในตัวมีสิทธิ์เลือกแค่นั้นจริงๆๆ55555 มันมีเตียงสองชั้นเตียงหนึ่งแล้วหนูไม่อยากได้เตียงชั้นบนเลยบนไว้ว่าถ้าไม่ได้เตียงชั้นบนจะไม่กินน้ำอัดลม3เดือน!! ตอนแรกบนไว้เดือนหนึ่งแหละ แต่กลัวไม่แรงเลยบนไว้สามเดือนเลย แต่ตอนนี้กินได้แล้วๆวันแรกกิน3เวลาหลังอาหารเลย

ได้อะไรจากการไปอุบลครั้งนี้??

อย่างแรกเลยได้เจอพี่ ก็ตั้งใจไปหานี่เนาะ จำได้ไหมว่าพี่เคยส่งการ์ดแต่งงานมาให้ ตอนนั้นหนูอยู่ม.ต้นเองไปหาไม่ได้ ด้วยอะไรหลายๆอย่าง พอโตขึ้นไปไหนมาไหนคนเดียวได้เลยไปหา น่เป็นการนั่งรถไฟที่นานที่สุดในชีวิตหนูเลย หนูเป็นคนขี้เหงานะแต่ไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ชอบที่ที่มีคนเอะๆมันเสียงดังแล้วก็วุ่นวาย เคยอยู่ท่ามกลางคนเยอะๆแต่ก็รู้สึกเหงาอยู่ดี อาจจะเป็นเพราะหนูไม่ชอบเข้าหาใครก่อน ถ้าจะให้ไปจีบใครก่อนก็ยาก หนูไม่คบใครง่ายๆไม่งั้นคงไม่โสดมาจนจะ20ปีหรอก5555555 แค่อยากมั่นใจก่อน ไม่รู้จะอธิบายคำว่ามั่นใจยังไง ก็ไม่ได้หวังหรอกว่าคบใครแล้วจะไปตลอดรอดฝั่ง แต่ก็ต้องรู้จักกันในระดับหนึ่ง เป็นคนที่ไม่อบพูดด้วยแหละทำให้หลายๆครั้งพลาดที่จะรู้จักคนใหม่ๆ แต่มันก็ไม่ได้แก้ง่ายๆนี่นา ไอ้นิสัยไม่ชอบเข้าสังคมอ่ะ เพราะงั้นเรื่องแฟนอ่ะอีกนานเลย เพื่อนที่ยังคุยกันอยู่ก็มีไม่กี่คนแล้วเค้าก็เรียนหนักด้วย เพราะงั้นเวลามีเรื่องไม่สบายใจถึงชอบโทรไปหาพี่ เวลาคุยกับพี่แล้วสบายใจ พี่มีคำแนะนำให้หนูเสมอ ถ้าพี่ไม่ว่างหรือหนูทำให้รำคาญใจก็บอกนะคะ หนูบอกพี่ว่าอยากไปค่ายที่สุโขทัย แต่ต้องไปอาศัยอยู่กับชาวบ้านพี่แนะนำว่าถ้าไม่ชอบพูดก็ให้ถาม แล้วฟังเค้าพูดอีกที นี่อยากเรียนจิตวิทยาก็ได้รู้จักอ.ประมวล แล้วก็ขุนเขา นี่หนูรพึ่งรู้จัก RUOK Podcast เอาเรื่องราวในชีวิตประจำวันมาอธิบายตามหลักจิตวิทยา ถ้าพี่สนใจก็ลองไปฟังดูนะ ได้รู้จักพี่กบพี่เนตติ้งพึ่งรู้ว่าพี่เค้ามีคนติดตามเยอะ ได้ไปสถานที่ที่สนใจ หนูเคยไปผาแต้มมาแล้วปต่ตอนนั้นแค่ตะลึงกับภาพเขียนสีแดงบนผนังถ้ำ แล้วก็เดินไปถึงจุดที่2เอง แต่พอเราสนใจเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ รู้ว่ามนุษย์สมัยก่อนอาศัยอยู่ตามถ้ำภาพที่เขียนอาจจะเป็นเรื่องราวของความเชื่อหรือพิธีกรรมเราก็เริ่มคิดว่าภาพที่วาดด้วยลายเส้นแบบนี้เป็นของเด็กหรือผู้ใหญ่สีที่นำมาใช้ทำมาจากอะไร ทำให้เราได้รู้จักเค้า เข้าใจเค้ามากขึ้น การมาหาพี่ครั้งนี้ก็เหมือนกันหนูรู้สึกว่ารู้จักพี่มากขึ้น  ตอนอยู่โรงเรียนรู้แค่ว่าจบป.โทสอนอังกฤษ เล่นบาสเก่ง จำได้ว่าเล่นกีตาร์เป็นด้วย เป็นคนอุบลรู้แค่นี้จริงๆแต่สิ่งที่ทำให้หนูประทับใจคือพี่ไม่เหมือนใครชอบบุคลิกพี่อ่ะดูเท่ห์ๆคูลๆ เป็นคนไม่ค่อยพูดตอนนั้นหนูก็ไม่ค่อยได้คุยกับพี่นะ ที่ประทับใจคือตอนมัธยมจะมีการทำความสะอาดห้องเรียนทุกเช้าหนูเห็นพี่กวาดพื้นอยู่ด้านล่างแต่ก็ไม่ได้เข้าไปช่วย ครูทุกคนจะบอกให้ทำความสะอาดแต่พี่หยิบไม้กวาดมากวาดเอง พอได้มาอยู่ด้วย3-4ถึงรู้ว่าพี่อ่ะโก๊ะอย่างกินต้มปลาแล้วก้างแทงเหงือกเดินเหยียบขี้หมางี้มาอุบลครั้งนี้หนูประทับใจมากเลยขอบคุณที่ต้อนรับอย่างอบอุ่นนะคะ