หลังจากถามตัวเองว่าชอบสิ่งไหนมากที่สุด และอยากทำงานเกี่ยวกับอะไร เป็นเพราะถึงฤดูฝึกงานของนักศึกษาชั้นปี 3 แล้ว การมองหาองค์กรที่ตัวเราจะเหมาะกับที่นั่นที่สุดเป็นเรื่องสำคัญ เพราะถ้าเลือกไปฝึกในที่ที่ใช่ งานที่ใช่ เราจะเรียนรู้อย่างเต็มใจและเต็มกำลังได้มากที่สุด แล้วเด็กสาขาวรรณกรรมสำหรับเด็กอย่างไร ควรไปฝึกงานที่ไหนดี?

เด็ก หนังสือ ภาพยนตร์ ซีรีส์ พอดแคสต์ ปรากฏว่าชอบที่สุดทุกอย่างเลย

เราคิดว่าทำอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ พอได้คำตอบเราจึงมองหาที่ที่รับสมัครเด็กฝึกงานทันที และการที่เราจะเข้าไปทำงานในที่แห่งนั้นได้อย่างมีประสิทธิภาพ ก็ต้องคำนึงถึงปัจจัยหลาย ๆ อย่างด้วยทั้งระยะทาง ค่าใช้จ่าย การเดินทาง สภาพแวดล้อมที่ทำงาน และที่สำคัญที่สุดคือใจของตัวเราเอง เพราะแบบนี้เราถึงพิจารณาทุกอย่างก่อนสอบถามและสมัครแต่ละที่ไป

เริ่มแรกเราส่งอีเมลสมัครบริษัทที่ทำพอดแคสต์แห่งหนึ่ง ผลปรากฏว่าเราไม่ผ่านการสัมภาษณ์ เราจึงมองหาสถาบันสำหรับเด็ก แต่ด้วยสถานการณ์โควิดทำให้สถาบันไม่สามารถเปิดและรับเราเข้าฝึกงานได้ รวมถึงสำนักพิมพ์ที่สอบถามไปก็ไม่ได้รับการตอบกลับ ช่วงนั้นเราเลยคิดว่าตอนนี้อาจจะยังไม่ถึงเวลาสำหรับเราก็ได้ และถึงแม้ว่าจะยังไม่ได้ที่ฝึกงานก็ไม่ได้รู้สึกท้อเพราะตัวเรายังมีอะไรที่สนใจอีกเยอะ และอาจารย์ก็มีตัวเลือกสำหรับช่วงเวลาการฝึกงานให้รุ่นเราด้วย เพราะฉะนั้นเราเลยล้มเลิกการหาที่ฝึกงานไปก่อน

แต่พอเราอยู่บ้านเฉย ๆ ในขณะที่เพื่อนบางคนเริ่มต้นฝึกงานกันแล้ว ก็เกิดความรู้สึกอยากลองหาอีกสักครั้ง แล้วจู่ ๆ เราก็นึกถึงร้านหนังสือร้านหนึ่งขึ้นมา ร้านนี้เป็นร้านที่เราอยากไปแต่ยังไม่มีโอกาสได้ไปสักที ตอนนั้นเราตัดสินใจสอบถามถึงการรับสมัครนักศึกษาฝึกงาน ทางร้านตอบกลับว่าให้เราส่งอีเมลสมัครไป "รับหรือไม่รับ ดูจากอีเมล" ด้วยความที่ร้านนี้เป็นร้านที่เป็นที่รู้จักอย่างมาก ตอนส่งก็คาดหวังอยู่ลึก ๆ 

แล้วเราก็ได้ไปร้านหนังสือแห่งนี้สักที ไม่ใช่ในฐานะลูกค้าแต่ในฐานะนักศึกษาฝึกงานซะด้วย เพราะไม่กี่วันหลังจากส่งอีเมลไป เราได้รับโทรศัพท์จากพี่เจ้าของร้านว่ารับเราเข้าฝึกงาน รู้สึกดีใจมากตอนที่พี่เจ้าของร้านพูดกับเราว่า "ประทับใจการเขียนอีเมล เป็นเพราะอีเมลที่หนูเขียนนั่นแหละ พี่เลยรับ" ซึ่งหลายคนอาจคิดว่าะการเขียนอีเมลใครก็ทำได้ทั้งนั้น มันดูเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับเราแล้ว นี่คือกำลังใจสำหรับก้าวแรก

หลังจากช่วงเวลาหาที่ฝึกงานผ่านมาเกือบเดือน จู่ ๆ เราก็ได้ที่ฝึกงานก่อนเปิดเทอมแค่หนึ่งเดือน ถึงจะดูกระชั้นชิด (เพราะต้องเก็บชั่วโมงให้ครบตามกำหนดด้วย เราเลยต้องฝึกงานไปถึงช่วงที่เปิดเทอม) แต่เราก็คิดว่ามันคงไม่ยากเกินกว่าจะผ่านไปให้ได้ ยิ่งเป็นช่วงเวลาที่สถานการณ์บ้านเมืองยังคงไม่คลี่คลายวิกฤตโรคระบาดอีก ก็นับว่าโชคดีแล้วที่เรามีโอกาสไปฝึกงาน