นับเป็นครั้งแรกของการบริจาคเลือดที่แคนาดา แต่เป็นครั้งที่ 16 สำหรับการบริจาคเลือดในชีวิตบีม บีมบริจาคเลือดจากที่ไทยอยู่เป็นประจำ พยายามทำให้ได้ทุก 3 เดือน เป็นเป้าหมายหนึ่งของชีวิตที่จะทำให้เป็นประจำที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะคิดว่าเลือดยังไงเราก็ผลิตใหม่ได้ บริจาคให้คนที่ต้องการดีกว่า เผื่อเลือดของเราจะช่วยใครได้บ้าง

เริ่มจากการหาวิธีการบริจาคเลือดของที่นี่ อยู่ดี ๆ ก็เห็นป้ายใน skytrain เป็นเว็บที่ไว้สำหรับการบริจาคเลือด เหมือนเค้ารู้เลยนะคะว่าบีมกำลังหาอยู่ จริง ๆ คือลืมไปแล้วเพราะตั้งแต่มาก็ทำนู้นนี่ แต่พอเห็นอันนี้ก็เลยรีบเข้าไปหา การบริจาคเลือดของบีมจะครบในเดือนกันยายนพอดี และเป็นวันก่อนเปิดเรียนของ Greystone เป็นเวลาที่พอเหมาะพอดีอะไรขนาดนั้นนะ อย่างแรกเริ่มหาสถานที่ในเว็บจะให้กรอกที่อยู่ของเรา เพื่อหาสถานที่ที่ใกล้ที่สุด แต่กลายเป็นว่าสถานที่ที่ใกล้นั้นไม่มีวันที่ที่บีมต้องการ จึงต้องเลื่อนจากที่ใกล้ ๆ เริ่มไกลขึ้นเรื่อย ๆ จนได้เจอกับที่บีมคาดการณ์เองว่าน่าจะเป็นศูนย์ใหญ่ เพราะว่ามีวันและเวลาที่สามารถเลือกได้ (ที่นี่ทำอะไรส่วนใหญ่ก็ต้องทำการจองก่อนนะคะ จริง ๆ บีมว่าดีมากเลยทั้งคนบริการ และรับบริการ เพราะเราจะสามารถจัดการตารางชีวิตของเราได้ทั้งหมด) ทำการจองล่วงหน้าประมาณ 3 อาทิตย์

และแล้ววันนี้ก็มาถึง เสาร์ที่ 10 กันยายน 2022 บีมพยายามนอนให้เต็มที่ และประเมินเบื้องต้นในแอพของ canadian blood service มาก่อน เพราะบีมยังไม่แน่ใจว่าเราต้องทำอะไรบ้าง เหมือนที่ไทยรึเปล่า มีความตื่นเต้นเล็กน้อย บีมนอนให้เต็มที่โดยไม่ตั้งนาฬิกาปลุกเพราะบีมจองเวลาไว้ตั้งเที่ยงสี่สิบแหนะ ตื่นเช้ามาก็จัดการเติมพลังก่อน ต้องเว้นระยะการกินอาหารก่อนบริจาคเลือดประมาณ 30 นาที แล้วก็ออกเดินทางได้

ใช้เวลาเดินทางจากบ้านบีมไปถึงที่บริจาคเลือดจากแผนที่คือ 40 นาที โดยใช้รถ 2 ต่อ แต่บีมลืมคำนวนเรื่องรอบรถ พอต้องนั่งไปต่ออีกคันทำให้บีมพลาดรถที่กูเกิ้ลแมพได้คำนวนเวลาไว้ให้ แล้วรถที่มาอีกทีอีกตั้งครึ่งชั่วโมง ตอนนั้นคิดว่าซวยแล้ว ต้องเดินไปในแผนที่คือเดินเกือบ 20 นาที แต่ตอนนั้นกลัวไม่ทันจริง ๆ ไร้ทางเลือก จึงเดินไปเรื่อย ๆ ผ่านไปประมาณ 5 นาที บีมได้ยินเสียงรถเลยหันกลับไป มันคือสายที่บีมต้องขึ้นไปนี่หน่า และแล้วก็วิ่งค่ะ วิ่งไปหาป้ายรถเพราะถ้าขึ้นไม่ทันนี่อาจต้องเดินยาวเลย

วิ่งแบบสุดชีวิต แล้วก็ขึ้นรถทันด้วยความหอบแฮ่ก ๆ  แล้วเราก็ถึงที่หมายจนได้ สิ่งแรกที่บีมเห็นคือลานกว้างที่เอาไว้จอดรถ ไล่สายตาขึ้นไปจะพบกับตึกสีขาวขนาดไม่ใหญ่หรือเล็กจนเกินไปอยู่ข้างหน้า บีมเดินเข้าไปด้วยหัวใจที่เต้นแรก ไม่รู้ว่าเพราะตื่นเต้น หรือการวิ่งเมื่อกี้ บีมถึงก่อนเวลาบริจาคประมาณ 15 นาที เข้าไปเจอกับเจ้าหน้าที่ที่จะถามเรื่องการนัดหมายของเราและเราก็ต้องไปกรอกประวัติ กับตอบคำถามที่เครื่องเยอะมาก ๆ เยอะกว่าที่ไทยมาก ๆ แบบคนบริจาคต้องคลีนมาก ๆ เลยแหละ เนื่องจากบีมบริจาคที่นี่ครั้งแรกเลยกลายเป็น 1st time donor ไปโดยปริยาย พอตอบคำถามที่ยาวนานเสร็จเค้าก็จะให้บีมย้ายไปอีกที่และอ่านกระดาษรอ บีมแปลกใจเรื่องที่เค้าให้กินเค็มมาก เพราะที่ไทยไม่ได้มีข้อนี้ ส่วนใหญ่ก็นอนและดื่มน้ำให้เพียงพอ ไม่กินของมันก่อนมาบริจาค แต่ที่นี่คือให้กินของเค็ม ๆ และดื่มน้ำเยอะ ๆ 

หลังจากนั่งรอไปสักพักก็มีเจ้าหน้าที่เรียกเข้าไปในห้องคล้าย ๆ ที่ไทยต้องตรวจความเข้มข้นของเลือดที่นิ้ว แต่ที่นี่เข้าจิ้มข้าง ๆ นิ้ว แต่ที่ไทยจะจิ้มที่หัว ๆ ของนิ้ว แล้วก็ตรวจอุณหภูมิใต้ลิ้น บีมตรวจความเข้มข้นครั้งแรกบีมไม่ผ่าน ในใจคือผ่านเถอะ อุส่าตั้งใจขนาดนี้เลยนะ และนี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ไม่ผ่าน เค้าแบบขอเปลี่ยนข้างและพูดว่า "เดี๋ยวเค้าจะทำให้ดีที่สุดนะ" บีมก็แบบโอเคค่า โดนเจาะไปอีกรอบและข้างนี้ผ่านแล้ว เย้ะ เค้าจะถามเพื่อตรวจสอบข้อคำถามอีกรอบและเนื่องจากบีมอยู่แคนาดายังไม่ถึง 6 เดือน เค้าต้องตรวจสอบถึงจังหวัดที่บีมมาเลยแหละ จบกระบวนการนี้ก็ไปนั่งรอเพื่อรับบริจาค

นั่งรออีกประมาณ 10 นาที และแล้วเวลานี้ก็มาถึง เอาจริง ๆ คือตื่นเต้นมาก 55555 ไม่เคยชินกับการบริจาคเลือดสักครั้งเลยและคิดว่าจะไม่มีวันชิน เค้าก็มารัดแขนโดยใช้ที่รัดเหมือนกับการวัดความดัน แล้วเค้าก็ให้ลูกบอกมาบีบเพื่อให้เส้นที่ต้องเจาะหาง่ายขึ้น เจ้าหน้าที่พยายามกดหาแล้วเค้าก็บอกว่า ฉันว่าเส้นเลือดดของเธอเล็กเท่ากับเข็มเลย เค้าขอลองหาอีกข้างนะ บีมก็แบบโอเคค่า เค้าย้ายฝั่งมาเป็นฝั่งขวาแล้วก็ดำเนินการแบบเดิม และก็จบที่ว่า ฉันขอให้คนอื่นมาลองดูนะ ฉันไม่มั่นใจเลย ไม่นานก็มีเจ้าหน้าที่ผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามา และทำแบบเดิมเลยกับบีมทั้งสองข้าง และเข้าก็ถามว่าเคยบริจาคที่ประเทศตัวเองมาไหม บีมก็บอกเคยค่า เค้าก็ถามว่ากี่ครั้งแล้ว ก็ตอบไป บีมก็เลยลองบอกไว่าปกติฉันเจาะประมาณตรงนี้นะ ชี้ ๆ ให้ดู เค้าก็แบบเดี๋ยวเค้าขอลองดูอีกข้างก่อน สุดท้ายเค้าก็กลับมาที่ข้างซ้ายที่บีมบริจาคประจำ

เริ่มจากการทาแอลกอฮอลบีมก็เริ่มหันหน้าหนี เพราะปกติบีมไม่ได้มองเข็มอยู่แล้ว เค้าแบบยังไม่เจาะยู ไอแค่เช็ดแอกอฮอล เค้าจะบอกทุกขั้นตอนที่ทำ และจะถามเสมอว่าแพ้อะไรในนี้ไหม ทุกอย่างที่ทำจะมีเครื่องจับเวลาเลย เช่นเช็ดเพื่อทำความสะอาดกี่นาที พอถึงเวลานาฬิกาก็จะร้องเตือน เป็นต้น เค้าก็ชวนคุยไปสักพัก แล้วก็แบบไอจะเจาะละนะ ถ้ายูไม่อยากมองหันหน้าไปได้เลย แล้วก็นับ 1 2 3 หายใจเข้าลึก ๆ นะ เอาจริง ๆ ไหมในใจบีมแบบ ไม่ต้องบอกหนู หนูไม่อยากรู้ พี่เจาะได้เลยค่ะ 5555 รู้ว่าเค้าทำตามหน้าที่ แต่พี่ทำให้หนูตื่นเต้นกว่าเดิมค่ะ การบริจาคเดินไปอย่างช้า เพราะว่าอะไรไม่รู้ แต่เลือดไหลช้ามาก จนเจ้าหน้าที่ต้องมาคอยประคองเข็ม เค้าบอกว่าองศามันไม่ได้ สักพักก็เอาถุงมือไปใส่น้ำอุ่นมาให้บีมถือไว้ เค้าจะคอยถามเรื่อย ๆ ว่ายูโอเคนะ เค้าไปเอาน้ำผลไม้มาให้ มีหลายรสเลยให้เลือก แต่เพื่อความปลอดภัย น้ำส้มดีที่สุดด และแล้วการบริจาคก็จบลง ที่นี่ใช้ผ้าพันอลังการมาก แต่ข้อดีคือมันไม่กินขนแขนบีม ชอบสุด ๆ พอนั่งรอสักพักเราก็ลุกไปกินขนมได้ ขนมก็หนีไม่พ้นของเค็ม ๆ เจ้าหน้าที่บอกว่าครั้งหน้าก่อนมากินขนมเค็ม ๆ ตั้งแต่ก่อนมาบริจาคเลยนะ ดื่มน้ำเยอะ ๆ ด้วย แล้วก็ได้เข็มกลัดมาอันนึง น่ารักดี แล้วเราก็กินขนมได้อย่างใจ กลับบ้านได้ เดี๋ยวแวะมากินขนมใหม่อีก 3 เดือนนะคะ

ปล.บีมจิ๊กขนมมาสองชิ้นด้วย 5555 ก็ตอนกินไม่กล้ากินเยอะ เขิน หนูเลยขอเอากลับละกันนะคะ

Brave Bubble

Vancouver, Canada