เข้าสู่ช่วงสิ้นปีแล้ว อยากเขียนถึงปี 2016 ซักเล็กน้อย ย้อนไปเมื่อปลายปีที่แล้ว เด็กสาววัย 20 ขวบ หลับตากุมมือตรงหน้า และขอพรง่าย ๆ เพียงข้อเดียวว่า

     แต่เหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเธอเท่าไหร่ ตลอดปี 2016 นี้ มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น เป็นเรื่องที่เปลี่ยนความรู้สึกนึกคิด เปลี่ยนทัศนคติเกี่ยวกับความสัมพันธ์ไปอย่างสิ้นเชิง เธอเสียใจกับเรื่อง ๆ เดียวนี้มาตลอดหลายเดือน เธอจมดิ่งอยู่กับความเสียใจนั้น เธอไม่มีความสุข เธอสูญเสียรอยยิ้มสดใสไป ช่วงเวลาหนึ่ง เธออยู่ตัวคนเดียว เธอเริ่มมีความสุขที่ได้ทำอะไรคนเดียว กินข้าว ดูหนัง อ่านหนังสือ กลับบ้าน เธอทำทั้งหมดนั้นด้วยตัวคนเดียว ความเหงาในช่วงแรกแปรเปลี่ยนเป็นความเคยชินและความสบายใจในที่สุด เธอมีความสุขแม้อยู่ตัวคนเดียว ไม่สิ...เธอมีความสุขกับตัวเธอเองต่างหาก

     ช่วงชีวิตที่แย่ที่สุด สร้างความเข้มแข็งไปพร้อม ๆ กับความเย็นชา เธอกลัวเหลือเกิน กลัวว่าตัวเองจะสูญเสียความรู้สึกไป เพราะเธอสร้างกำแพงที่สูงและหนาขึ้นมาเพื่อปกป้องความรู้สึกตัวเอง กำแพงนี้ปิดบังความรู้สึกที่แท้จริงของเธอ

     ความเข้มแข็งจะปกป้องเธอ เธอเชื่ออย่างนั้น และมันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เธอเดินผ่านเรื่องราวต่าง ๆ นั้นมาจนถึงสิ้นปี เธอเติบโตขึ้นมาอีกเล็กน้อย ในปีนี้ เธอไม่ได้อยากหลับตาและกุมมือขอพร แต่เธออยากบอกอะไรบางอย่างกับปี 2017

    เธอฉีกยิ้มจนมองเห็นรอยยิ้มผ่านเเววตา