เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Short story.Twentyeight_A
From the moon to the stars.
  •  

    From the moon to the stars.



     

     

     

    Title: From the moon to the stars.

    Pairing: Minhyun x JR

    Warning: แต่งคู่นี้ครั้งแรกเลย เพราะตกหลุมรักเพลง Daybreak มากๆ

    Writer : Twentyeight_A

     

     

     

                ท่ามกลางลูกโป่งลมเปราะบางราวฟองอากาศล่องลอย ในช่วงสายวันหนึ่งซึ่งแดดอุ่นกว่าทุกวัน  วรรณกรรมคลาสลิคภาษาอังกฤษที่ผมไม่มีวันจะเข้าใจมันได้ในชั่วชีวิตนี้ถูกกางเพื่อปกปิดใบหน้าของผมจากแสงแดดอีกที ประโยชน์ของวรรณกรรมคลาสลิคนั้นในขณะนี้ที่เห็นเป็นรูปธรรมที่สุดสำหรับผมคือการบดบังแสงแดด แทนที่จะให้ความรู้หรืออาจนำไปสู่ความซาบซึ้งในแง่ของวรรณกรรมที่ซึ่งผมควรจะอินไปกับมัน

     

    แต่ไม่เลย

     

                จนกระทั่งเสียงเบาๆ ดังขึ้น ไม่กี่เดซิเบลแต่ก็ดึงความสนใจจากผมมากพอ ผมมองไปด้านข้างสอดสายตาผ่านหนังสือวรรณกรรมคลาสสิคคร่ำครึที่ยังไม่ออกจากใบหน้า ลอบมองไปยังสิ่งมีชีวิตหนึ่ง ซึ่งกำลังเป่าฟองอากาศอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ลอยอยู่ในอากาศหรอก หากแต่กำลังพองโตในใจของผม

     

                ผมคิดว่ามันจะเปราะบางและแตกไปเอง หากแต่ไม่ใช่แบบนั้น

     

                รอยยิ้มถูกส่งไปที่ไหนสักแห่ง แน่นอนว่าไม่ใช่สำหรับผม หากแต่ผมกำลังต้องการขโมยรอยยิ้มนั้นมาเป็นของตัวเองอย่างเห็นแก่ตัว ผมรู้สึกโลภไปหมด แม้กระทั่งหูฟังที่เสียงเพลงของวง Cigarette after sex ลอดมาจนผมใจเต้นตึกตัก

     

                เขาคงเรียนศิลปกรรม คนละคณะกับผม ดูจากจานสีที่เต็มไปด้วยรอยสีปาดเลอะเทอะรวมทั้งกระดานวาดรูปที่เขากำลังใช้ดินสอร่างบางอย่างอยู่ อาจเป็นงานในสาขาที่เขาเรียนหรือไม่ก็กำลังวาดเล่น แต่มีไม่กี่คนที่จะบ้าบอพอที่พาตัวเองมาอยู่กลางแดดในตอนสายแบบนี้หรอก แต่เราทั้งสองต่างก็ทำอย่างนั้น

     

                ฟองอากาศเริ่มพองโตขึ้นเรื่อยๆ แทรกซึมอิทธิพลบางอย่างกับผมอย่างที่พู่กันกับสีเหล่านั้นทำกับกระดาษ และเหมือนมันกำลังจะมากไปจนจะทำให้กระดาษเปื่อยยุ่ยและทะลุ

     

                วรรณกรรมคลาสสิคยังคงบดบังผมจากสิ่งที่ผมกำลังตกหลุมรัก ความน้ำเน่าเหล่านั้นคงไหลผ่านใบหน้าจนร้อนผ่าวและทำให้ผมรู้สึกซาบซึ้งในความรักของตัวเอกในหนังสืออีกหนึ่งระดับ

     

                ผมมองรอยสักรูปดวงดาวบนต้นคอของคนแปลกหน้าที่กำลังส่งสัญญาณบางอย่างให้กับรอยสักตรงอกของผมที่กำลังเต้นตึกตัก มันเป็นรูปพระจันทร์ที่ไม่เคยได้เต็มดวง และผมเชื่อว่ามันกำลังสื่อสารอะไรบางอย่างอย่างฟุ้งเฟ้อ เพราะหัวใจของผมมันกำลังทำงานหนักขึ้นเรื่อยๆ ผมมองเลื่อนลงมายังเสื้อสีเหลืองที่เขาสวมใส่

     

                และหลังจากนั้น

     

                สีผมของผมไม่ใช่สีดำอีกต่อไป

     

    หากแต่เป็นสีเหลืองเดียวกับสีเสื้อที่เขาสวมใส่เช่นกัน

     

     

     

     

    จากพระจันทร์ที่โคจรในจักรวาลของผม ถึงดวงดาวระยิบในมิติของคุณ,

    From Minhyun to JR.

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in