Title: From the moon to the stars.
Pairing: Minhyun x JR
Warning: แต่งคู่นี้ครั้งแรกเลย เพราะตกหลุมรักเพลง
Writer : Twentyeight_A
ท่ามกลางลูกโป่งลมเปราะบางราวฟองอากาศล่องลอย ในช่วงสายวันหนึ่งซึ่งแดดอุ่นกว่าทุกวัน วรรณกรรมคลาสลิคภาษาอังกฤษที่ผมไม่มีวันจะเข้าใจมันได้ในชั่วชีวิตนี้ถูกกางเพื่อปกปิดใบหน้าของผมจากแสงแดดอีกที ประโยชน์ของวรรณกรรมคลาสลิคนั้นในขณะนี้ที่เห็นเป็นรูปธรรมที่สุดสำหรับผมคือการบดบังแสงแดด แทนที่จะให้ความรู้หรืออาจนำไปสู่ความซาบซึ้งในแง่ของวรรณกรรมที่ซึ่งผมควรจะอินไปกับมัน
แต่ไม่เลย
จนกระทั่งเสียงเบาๆ ดังขึ้น ไม่กี่เดซิเบลแต่ก็ดึงความสนใจจากผมมากพอ ผมมองไปด้านข้างสอดสายตาผ่านหนังสือวรรณกรรมคลาสสิคคร่ำครึที่ยังไม่ออกจากใบหน้า ลอบมองไปยังสิ่งมีชีวิตหนึ่ง ซึ่งกำลังเป่าฟองอากาศอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ลอยอยู่ในอากาศหรอก หากแต่กำลังพองโตในใจของผม
ผมคิดว่ามันจะเปราะบางและแตกไปเอง หากแต่ไม่ใช่แบบนั้น
รอยยิ้มถูกส่งไปที่ไหนสักแห่ง แน่นอนว่าไม่ใช่สำหรับผม หากแต่ผมกำลังต้องการขโมยรอยยิ้มนั้นมาเป็นของตัวเองอย่างเห็นแก่ตัว ผมรู้สึกโลภไปหมด แม้กระทั่งหูฟังที่เสียงเพลงของวง Cigarette after sex ลอดมาจนผมใจเต้นตึกตัก
เขาคงเรียนศิลปกรรม คนละคณะกับผม ดูจากจานสีที่เต็มไปด้วยรอยสีปาดเลอะเทอะรวมทั้งกระดานวาดรูปที่เขากำลังใช้ดินสอร่างบางอย่างอยู่ อาจเป็นงานในสาขาที่เขาเรียนหรือไม่ก็กำลังวาดเล่น แต่มีไม่กี่คนที่จะบ้าบอพอที่พาตัวเองมาอยู่กลางแดดในตอนสายแบบนี้หรอก แต่เราทั้งสองต่างก็ทำอย่างนั้น
ฟองอากาศเริ่มพองโตขึ้นเรื่อยๆ แทรกซึมอิทธิพลบางอย่างกับผมอย่างที่พู่กันกับสีเหล่านั้นทำกับกระดาษ และเหมือนมันกำลังจะมากไปจนจะทำให้กระดาษเปื่อยยุ่ยและทะลุ
วรรณกรรมคลาสสิคยังคงบดบังผมจากสิ่งที่ผมกำลังตกหลุมรัก ความน้ำเน่าเหล่านั้นคงไหลผ่านใบหน้าจนร้อนผ่าวและทำให้ผมรู้สึกซาบซึ้งในความรักของตัวเอกในหนังสืออีกหนึ่งระดับ
ผมมองรอยสักรูปดวงดาวบนต้นคอของคนแปลกหน้าที่กำลังส่งสัญญาณบางอย่างให้กับรอยสักตรงอกของผมที่กำลังเต้นตึกตัก มันเป็นรูปพระจันทร์ที่ไม่เคยได้เต็มดวง และผมเชื่อว่ามันกำลังสื่อสารอะไรบางอย่างอย่างฟุ้งเฟ้อ เพราะหัวใจของผมมันกำลังทำงานหนักขึ้นเรื่อยๆ ผมมองเลื่อนลงมายังเสื้อสีเหลืองที่เขาสวมใส่
และหลังจากนั้น
สีผมของผมไม่ใช่สีดำอีกต่อไป
หากแต่เป็นสีเหลืองเดียวกับสีเสื้อที่เขาสวมใส่เช่นกัน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in