ฉันอาจจะเขียนเรื่องราวมาเป็นพันๆเรื่อง ประกอบถ้อยคำสวยงามให้กับผู้คนที่ฉันเคยรักมานับไม่ถ้วน เธอเองก็คงสงสัยว่าทำไมถึงไม่มีเรื่องราวของเธอบ้าง เป็นฉันฉันคงน้อยใจไม่น้อยเลยล่ะ ในเมื่อผู้คนต่างเอาแต่บอกว่าอย่าเดทกับนักเขียนเชียว เพราะคุณจะมีเรื่องราวของตัวเองวนไปมาในงานของเธอตลอดไป
แต่อาจเป็นเพราะฉันเป็นแค่นัก(อยาก)เขียนมือสมัครเล่นล่ะมั้ง กับเธอ – เพียงจะจรดนิ้วพร่ำพรรณนาถึงความรู้สึกที่มี ฉันยังไม่สามารถทำได้
ไม่ใช่เพราะฉันไม่รักเธอ แต่เป็นเพราะฉันรักเธอมากเกินไปเสียมากกว่า สิ่งที่เธอได้อ่านนี้จึงเทียบกับความรู้สึกที่ฉันมีไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ตัวอักษรเหล่านี้น่ะ กลับกลายเป็นถ้อยคำจืดชืด แห้งแล้งราวกับทะเลทรายซาฮาราไปเสียอย่างนั้น คงเป็นเพราะคลังคำศัพท์ของนักอยากเขียนคนนี้มันช่างน้อยนิดและไม่สละสลวยเอาเสียเลย ถึงอย่างนั้นฉันก็คงไม่คิดว่าเนื้อความอ่านยากพวกนั้นจะแสดงความรู้สึกของฉันได้จริงๆหรอกนะ
แต่เท่าที่ฉันรู้ตอนนี้ – สิ่งที่ฉันมีกับเธอมันมีค่ากว่าสิ่งใดๆที่ฉันเคยได้มี เธอทำให้ฉันรู้สึกโชคดีที่ยังมีเธออยู่ในทุกครั้งที่ลืมตาขึ้นมา แล้วได้ยินเสียงเธอเป็นเสียงแรก เธอทำให้ฉันรู้สึกวางใจกับค่ำคืนที่มีเธอ ทุกคืนที่ฉันรู้ว่าในวันถัดไป ฉันจะยังมีเธออยู่ตรงนี้ ข้างๆกัน
ฉันรักและหวงแหนสิ่งนี้มากกว่าที่เธอคิด – ที่รัก, สุดท้ายแล้ว ฉันหวังให้ไม่มีสิ่งใดทำให้เรากลายเป็นคนอื่นต่อกัน ฉันเพียงหวังให้ทุกๆเช้าของทุกวัน ฉันยังมีเธออยู่ พยายามสู้กับโลกเฮงซวยนี้ไปด้วยกัน เพียงเท่านั้นเอง
ปล. มันฟังดูเลี่ยนสำหรับการครบรอบ 1 เดือนมากเลย, แต่ฉันรักเธอมากขนาดนั้นแหละ :)
From K. (aka your girl)
01.07.2021
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in