เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวนิยายฉบับคนชอบดองChadang
รีวิวนิยาย นักรบพเนจรสุดขอบฟ้า (จบ)

  • นักรบพเนจรสุดขอบฟ้า 
    (Word of Honor // TIAN YA KE) 
    ผู้แต่ง Priest
    ผู้แปล Breaknight
    สำนักพิมพ์ Sense T Book

    เรื่องย่อ

               โจวจื่อซู หัวหน้าแห่งเทียนชวน ก้าวออกจากวังวนแห่งราชสำนัก ลง ทัณฑ์ตะปูเจ็ดทวารสามสารท ด้วยมือตนเอง แม้อายุขัยจะเหลือเวลาเพียง 3 ปี แต่เขาขอตักตวงอิสระเสรีดังใจหมาย ออกท่องเหนือล่องใต้ ทิ้งทุกข์โศกไว้เบื้องหลัง ขอเพียงได้ใช้ ชีวิต ก็พอ ล่วงเลยมาจนครึ่งปี ประมุขเคหาสน์สี่ฤดูก็ดี หัวหน้าเทียนชวนก็ดี ต่างเป็นนามที่เหมือนตายไปแล้ว เหลือเพียงคนพเนจรแซ่ โจว นอนอาบแดดในสภาพขอทานเท่านั้น
               ในช่วงเวลาเช่นนี้เองกลับไม่นึกฝันจะพบคนรู้ใจ เหนือขึ้นไปยังโรงเตี้ยมชั้นดีฝั่งตรงข้าม เวินเค่อสิง ...นับแต่สบตาชั่วครู่ ...เขาก็เหมือนสลัดคนผู้นี้ออกจากชีวิตไม่ได้อีก




    อัพเดท: ภาพปกจากกู๊ดที่กำลังเป็นสแตนดี้ (The wai Gua store) สวยมาก ๆ เลยค่ะ >< ส่วนภาพเล่มสองขอย้ายมาไว้ตรงนี้ค่ะ สวยไม่แพ้กันเลย แต่ละภาพของ official เรื่องนี้ // กราบสายผลิตทุกท่านนน



    ความรู้สึกหลังอ่าน (สปอยล์ปานกลางถึง//อาจจะ//มาก)

                ห่างหายไปพักใหญ่ กลับมาผจญภัยกับ นักรบพเนจรสุดขอบฟ้า (TIAN YA KE) ผลงานเรื่องล่าสุดของ คุณพีต้า (Priest) ที่ตีพิมพ์ในไทยค่ะ เรื่องนี้เป็นแนวท่องยุทธภพที่นายเอกของเราถูกม้วนเข้าไปในวังวนปริศนาการฆ่าล้างหนึ่งในห้าตระกูลใหญ่ ซึ่งคนที่เป็นหมากนอกกระดานเช่นเขาตัดสินใจตามรอยเล็กรอยน้อยจนมองเห็นเงามืดเบื้องหลังฉากใหญ่ ทว่ารู้ก็ส่วนรู้ หากใจอันไร้ภาระกังวลของเขาอยากทำตามแต่ใจกับช่วงเวลาอายุขัยที่เหลืออย่างไร ใครก็บังคับเขาไม่ได้แล้วค่ะ (5555) และแน่นอนว่าคนอื่นบังคับเขาไม่ได้ เขาก็ไม่สามารถบังคับให้คนอื่นหยุดตามจีบตัวเองได้ค่ะ (55555) การเดินทางของสองหนุ่ม หนึ่งเด็กกำพร้า จะสร้างความอบอุ่น ตื่นเต้นขนาดไหน มาค่ะ เราตื่นเต้นอยากป้ายฉบับนิยายมาก ๆ (ยังไม่ได้ดูซีรี่ย์นะคะ ได้ยินว่ามีบทที่ต่างกันออกไปด้วยค่ะ)



    ฝูงชนมหาศาล นึกไม่ถึงว่าจะได้พบคนรู้ใจ

                 อย่างที่เกริ่นเรื่องย่อของ นักรบพเนจรสุดขอบฟ้า มาข้างต้นค่ะ เรื่องนี้ช่วงแรกถูกนำหลักโดย  โจวจื่อซู อดีตหัวหน้าหน่วยเทียนชวน ผู้อยู่เบื้องหลังภารกิจมืดต่าง ๆ ของวังหลวง หรือนายเอกของพวกเรานั่นเองง ด้วยจิตใจที่อ่อนล้ากับเลือดมากมายที่เปื้อนมือ เขาจึงลงมือตอกทัณฑ์ตะปูเจ็ดทวารสามสารท ลงเส้นชีพจรของตนเอง เพื่อแลกกับอิสระภาพด้วยอายุที่เหลือเพียง 3 ปี ช่วงเวลาที่นายเอกท่องทั่วแดนเราเปิดเพลงของกระบี่เย้ยยุทธจักรประกอบเลยค่ะ (แก่ไปรึเปล่านะ?) แอบแนะนำว่าลองเปิดอ่านแปลเพลงค่ะ เข้ากับเนื้อเรื่องช่วงแรกมากก นายเอกทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลังจริง ๆ ทิ้งได้จนพระเอกยังอิจฉา (เลยตามจีบไม่พัก แค่ก ๆ ) สองคนนี้วนมาเจอกันแบบที่เราชอบมากค่ะ ดูคลาสสิค เพราะมันก็แค่วันหนึ่งวันในตลาดที่คนจอแจ และนายเอกก็นอนอาบแดดเล่นอยู่ตรงนั้น ถ้าสาวน้อยกู้ไม่ส่งเสียงทักขึ้นมา ทั้งสองคนคงไม่มีทางได้แม้แต่จะสบตากันด้วยซ้ำ เพราะพระเอก เวินเค่อสิง คงก้มหน้าก้มตากินก่อนวิ่งไปหาคนงามแถวนั้นแทนที่จะสนใจนายเอกที่นอนคลุกพื้นอยู่มุมมืดก็เป็นได้ค่ะ

    ยกความดีให้สาวน้อยกู้ คิวปิดม่วงตัวไม่น้อยยยย //เอ็นดู ?



    เจ้าเพิ่งร้องเพลงจบ ข้าก็ขึ้นเวที

               จุดเริ่มต้นจริง ๆ ของเนื้อเรื่องเริ่มจากการหนีตายของเด็กคนหนึ่งค่ะ นายเอกเป็นคนนอกของหมากในกระดานทั้งหมดที่ถูกคนที่เคยพบกันแค่คร้้งเดียวฝากฝังลูกชาย...อะแฮ่ม เด็กกำพร้าสกุลจางคนนี้ ให้เดินทางไปยังอีกตระกูลเพื่อหลบภัย ด้วยความใจบาง นายเอกคุ้มกันเด็กชายจากการตามไล่ฆ่าของศัตรูไปจนถึงที่หมาย โดยมี เวินเค่อสิง ที่สงสัยในหน้าตาของเขาว่าเป็นของจริงหรือปลอมตามมาด้วยตลอดทาง เมื่อส่งเด็กถึงที่หมาย แม้ความผูกพันมี แต่ภารกิจสิ้นสุดลงแล้ว นายเอกตั้งใจจะปลีกตัวจากไป แต่เขากลับพบเบาะแสสำคัญของปริศนาการฆ่าล้างตระกูลในครั้งนี้
                 คำถามว่า ชีวิตที่เหลือของเขาอยู่เพื่ออะไร ได้เกิดขึ้นจุดนี้อีกครั้งค่ะ นายเอกคิดว่า เขาอยากตามไปเป็นเพราะนิสัยตอนเป็นหัวหน้าเทียนชวนยังตกค้าง แต่คำว่า ท่องยุทธภพด้วยใจเสรี แท้จริงคืออะไร ตอนที่ลังเลนั่นเอง พระเอกก็ยิ้ม ๆ เดินตามปริศนาไปแบบไม่แคร์ พาให้นายเอกตัดสินใจตามเขาไปด้วย และนี่เองจะพาพวกเขาหาคำตอบ ยุทธภพ ของตัวเองค่ะ 

    การผจญภัยของทั้งคู่...ได้เริ่มขึ้นแล้วค่ะ ^^



    เสียดายที่พบกันในวันที่สายเกิน

                อย่าพึ่งตกใจนะะ เรื่องนี้แฮปปี้ค่ะ ก่อนอื่นขอหวีดพระนายก่อน คำเดิมจากในทวิตเลยค่ะ เคมีคู่นี้ดีมากกก

    โจวจื่อซู นายเอกคนเก่งของพวกเรา ปรับตัวตามสถานการณ์ เก่งแต่เลือกทำตัวเหมือนไม่มีตัวตน นิสัยค่อนข้างบาลานซ์มากค่ะ ทั้งอดทนอดกลั้น ขี้ใจอ่อนแต่ทำเป็นรำคาญ ตอนที่ควรจริงจังคือจริงจัง ตอนเล่นคือเล่น แต่ความขี้แซะนี่มีเพื่อพระเอกโดยเฉพาะ ?

    เวินเค่อสิง พระเอกที่ทำให้เราเดานิสัยผิดดด 55555 เขาเปิดตัวดูนิ่ง ๆ เป็นคุณชายสักบ้านที่มีเด็กสาวซุกซนวิ่งตาม แต่พอเปิดตัวฉากสอง อ้าวว พ่อหนุ่มยิ้มง่าย เจ้าสำราญนี่นา มองแผ่นหลังนายเอกถูกใจก็วิ่งงง ตามจีบเขาแล้ว แต่ยังคิดว่ายิ้มเก่ง ๆ เข้ากับคนง่ายแบบนี้น่าจะเสแสร้ง ไม่ค่ะ ขี้ใจอ่อนไม่แพ้นายเอกเลย เข้ากันได้ดีจริง ๆ ?

              เราชอบช่วงแรกมาก พระเอกวิ่งตามนายเอกจริง ๆ ไม่ได้จีบจริงจังนะคะ แค่อยากรู้ว่านายเอกสวมหน้ากากหนังมนุษย์หรือเปล่า เพราะเขามั่นใจมากว่ากระดูกสะบักแบบนี้ต้องเป็นคนงาม !!! ส่วนนายเอกสลัดเขาไม่หลุดก็ปลงแล้วค่ะ อยากตามก็ตาม เลยมีเพื่อนเดินทางที่เป็นคู่คิด คู่กัด ไป ๆ มา ๆ ก็ชินไปเสียแล้ว
               สิ่งที่ชอบอีกอย่างคือ ระหว่างที่พระเอกไม่รู้ว่าตกลงนี่หน้าจริงหรือหน้าปลอมของนายเอก อยู่ ๆ ไปยิ่งพบว่าคน ๆ นี้เป็นผู้รู้ใจอย่างแท้จริง เขาเริ่มมองข้ามทุกอย่าง และเลือกที่จะเดินหน้าจีบอย่างจริงจัง เราชอบในวันที่นายเอกอยากตอบตกลง แต่คิดถึงอายุที่เหลือของตัวเองแล้วถามเขาว่า...ไม่กลัวเป็นหม้ายเหรอ…

    จึ้ก ๆ ๆ

    หัวใจคนอ่านอาบเลือดและน้ำตาล
    และบทที่เราชอบมากจนต้องจดก็คือประโยคนี้เลยค่ะ // Replay

    "เสียดายที่พบกันในวันที่สายเกิน"

    ปากบอกไม่ชอบมากเป็นพิเศษ แต่ผ่านพ้นไปเพียงคืนเดียวก็วิ่งกลับมากอดขา ยึดแขนเขาเหมือนเดิม เปงเอ็นดู นายเอกเจอแบบนี้จะไม่เห็นความจริงใจก็…

    แต่ว่าที่น่าติดตามที่สุดนอกจากปริศนา ไม่พ้น นายเอกเริ่มตกหลุมรักตอนไหน
    และ พระเอกเริ่มจริงจังตอนไหน

    มาค่ะ แนะนำให้มาอ่านด้วยกัน เราจะกลับไปอ่านอีกรอบบ ชอบเคมีแบบนี้ ?????


              เรื่องนักรบพเนจรสุดขอบฟ้า เป็นเรื่องที่ให้อะไรกลับมาเยอะค่ะ สุดท้ายธีมจริง ๆ คงอยู่ที่ตอนพิเศษ ยุทธภพอาภรณ์ขาว ถ้ามีโอกาสอาจจะเอาไปเขียนต่อใน Blog แบบสปอยล์เต็ม ๆ อีกครั้ง 

                 การเล่าเรื่องนี้เริ่มด้วยการปูเรียบเรื่อย และเปิดปัญหา แนะนำตัวละครหลัก เข้าเนื้อหาด้วยปริศนา และออกเดินทางเพื่อตกผลึกบางอย่างของทุกตัวละคร และปิดจบด้วยคำตอบที่ตัวละครแต่ละตัวเลือกเดิน
                เราชอบการนำเสนอคำว่า ยุทธภพ ของเรื่องนี้ ถ้าใครชอบแนวนี้แนะนำเลยค่ะ ถึงจะแอบเสียดายที่บางตัวละครรู้เลยว่ามีเรื่องราวมาก่อน แต่รู้เรื่องของเขาไม่ได้ เพราะคุณพีต้าไม่ขายลิขสิทธิ์  T-T 


    ภาพจากเพจสำนักพิมพ์ SenseTBook
    รีวิวนิยายเรื่องอื่นของคุณพีต้า ลิ่วเหยา ฆ่าหมาป่า
    By Chadang

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
I'am Thikhumpon (@Thikhumpon)
โดนตอนพิเศษฆ่าอีกแล้ว​ เหมือนตอนอ่านลิ่วเหยาเลยค่ะ​ ชอบมากค่ะยุทธภพอาภรณ์ขาว​ ขมวดจบแบบให้ถอนหายใจเฮ้อออ​ ส่วนพระนายชอบฟิลจีบๆ​ เต๊าะๆ​ แบบนี้มากค่ะ​ NC​ ไม่ต้องมากมายสไตล์พีต้า​ จบแบบอุ่นๆ​ ดีจัง​ พีต้าไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย​
Chadang (@kalafina57)
@Thikhumpon จริงค่ะ อ่านจนถึงสุดท้ายแล้วมีอะไรกลับมาให้คิดอีกรอบ TT ทางโมเมนท์เต๊าะของพระนายดีมากกค่ะ ชอบบ ตอนพิเศษที่พระเอกใช้ลูกอ้อนก็น่ารัก ส่งท้ายแบบสามคนพ่อพ่อลูกที่อบอุ่นดีจริง ๆ ค่ะ ความครอบครัววว (อีกแล้วว)