เรื่องย่อหลังปก

เรื่องนี้เป็นงานของหวายซ่าง ไม่บ่อยนักที่ห้องสมุดจะจับงานบีแอล โอเค เข้าเรื่อง เรื่องนี้สองเล่มจบค่ะ เป็นเล่มที่ทำให้เรารู้สึกถึงจักรวาลหวายซ่างอย่างแท้จริง

เรื่องนี้รวมตัวละครจากหลายเรื่องมาก ทั้งโคมสะท้อนดอกท้อ อาชญากรรมรักในม่านเมฆ แล้วก็อื่นๆ ด้วย เรียดได้ว่ามารวมตัวกันในเรื่องนี้เลย มันมีความรู้สึกแบบนี้จริงๆ แบบที่เรื่องอื่นไม่รู้สึกแบบนี้อะ

นายเอกของเรื่องคือเย่เจิน ทะลุมิติมาจากช่วงสงครามกลางเมืองจีนญี่ปุ่น เมืองของนายเอกถูกทหารญี่ปุ่นฆ่าล้างเมือง พอทะลุมิติมาก็เลยมาตามล้างแค้นตระกูลยามาจิที่เป็นตระกูลนายพลที่รั้งตำแหน่งอยู่ตอนนั้น

ส่วนพระเอกคือ คุโรซาว่า เซน หรือชื่อจีนคือกู้ชวน เป็นญาติกับตระกูลยามาจิ แล้วก็ชอบนายเอก 5555555

เย่เจินถูกผู้การหลงกับเหล่าหลงรับเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม ตรงนี้เราแอบรู้สึกว่ามาอย่างงงๆ ความสัมพันธ์ครอบครัวนี้มาจากไหน แต่ก็คือน่ารักดีนะ แบบชอบอ่านตอนอยู่ด้วยกัน คืออยากอ่านเรื่องแยกของหลงจี้เวยเลยอะ รู้สึกว่าต้องมีอะไรเยอะแน่นอน ในเรื่องนี้ยังมีฉู่ฉือที่มากับหานเยว่ เรื่องของฉู่ฉือกับหานเยว่เรายังไม่ได้อ่าน (ในช่วงเวลาที่เราพิมพ์รีวิวนี้อยู่ เรื่องนั้นน่าจะยังไม่ได้แปล) แต่เราอ่านอาชญากรรมรักในม่านเมฆมาแล้ว ฉู่ฉือคือเด็กหนุ่มคนนั้นที่เก่งเคมี ที่มีเรื่องในโรงงานอะ เรื่องสาดแสงส่องหล้าเกิดขึ้นหลังอาชญากรรมรักในม่านเมฆพอสมควร น่าจะหลักหลายสิบปี เพราะฉู่ฉือจากเด็กหนุ่มเป็นคุณลุงฉู่ไปแล้วอะ

เล่มแรกความรักพระนายยังไม่ค่อยพัฒนาไปเท่าไหร่ เนื้อเรื่องอันที่จริงเทน้ำหนักไปที่คู่หลงจี้เวยแอบเยอะด้วยล่ะนะ ส่วนเย่เจินกับกู้ชวน กู้ชวนชอบเย่เจินตั้งแต่แรก แอบรู้สึกว่าเป็นความรักที่ใกล้เคียงกับรักแรกพบนะ คุโรซาว่าไม่เหมือนพระเอกของหว่ายซ่างเท่าไหร่ หรืออาจจะเพราะยังไม่ได้มีซีนออกมาเยอะก็ได้ละมั้ง ส่วนตัวนายเอกก็วิ่งสู้ฟัดสมเป็นนายเอกหวายซ่างแต่มีความแบบเด็กๆ อยู่ เพราะว่าเด็กมากๆๆๆ เลย อายุสิบห้าเอง อ่านไปก็รู้สึก…มันอายุห่างกันเยอะเหมือนกันนะ แล้วมีฉากจับต้นขาเอยอะไรเอย แต่เล่มหนึ่งยังไม่มีเอนซี อย่าว่าเอนซีเลย ตัวเย่เจินยังไม่รู้เลยว่าคุโรซาว่าคิดยังไงกับตัวเอง

สำหรับในส่วนพลอต เราเห็นมีคนคอนเซินว่าเรื่องนี้อาจจะชาตินิยมรึเปล่า ก็ใช่ค่ะ แน่นอน ดูจากพลอตก็รู้ 5555 แต่มันก็ไม่ได้ถึงขั้นนั้นอะนะ ไม่ถึงขั้นอ่านแล้วรู้สึกกระอักกระอ่วนขนาดนั้น คือก็มีแต่ก็อ่านได้ค่ะ

รวมๆ สำหรับเล่ม 1 เราว่าน่าสนใจดี โทนของเรื่องไปในทางที่ไม่คาดคิดนิดหน่อยคือมันมีฟีลแบบการ์ตูนๆ หน่อย อาจจะเพราะตัวเอกเป็นเด็กด้วย แล้วก็แฟนตาซีๆ ก็เราอ่านต่อเล่มสองแน่นอนค่ะ

คุยกันหลังอ่าน - เล่ม 2 - E Book

เล่ม 2 เราใช้เวลาอ่านค่อนข้างนาน ปกติงานหวายซ่างที่เราชอบก็จะเป็นอาชญากรรมรักในม่านเมฆ ส่วนเรื่องที่เคยมาก็ค่อนข้างเฉยๆ แต่ถ้าเทียบกันแล้ว เราว่าเราชอบเรื่องนี้น้อยสุดค่ะ ไม่รู้นะ อาจจะเป็นเพราะเราอ่านงานหวายซ่างมาไม่ครบ เลยทำให้เอนจอยเรื่องนี้ได้ไม่สุดก็ได้ คือมันเป็นเหมือน side story ของเรื่องหลายๆเรื่องของหวายซ่าง คิดว่าถ้าคนที่อ่านมาครบทั้งจักรวาลแล้วมาอ่านเล่มนี้ก็คงให้ฟีลเหมือนเป็นเล่มพิเศษที่หลายๆตัวละครมาเจอกัน ได้กลับมาเจอตัวละครอีกครั้งอะไรทำนองนี้

แต่ถ้าพูดในแง่ที่มันเป็นนิยายที่มีเย่เจินและคุโรซาว่าเป็นตัวเอก เราว่ามันสะเปะสะปะอะ คือมันมีตัวละครเยอะมาก ทุกตัวละครที่รัศมีตัวเอกหมดเลย คือมีแบคกราวน์ที่เล่าแบบกั๊กๆ เหมือนมาจากเรื่องอื่น มีความเป็นตัวเอกแต่เป็น cameo นึกออกมะ ทำให้ตัวเย่เจินแล้วก็คุโรซาว่าเชนไม่ได้โดดเด่นขนาดนั้น แล้วก็อย่างที่หลายๆคนคอมเม้นกันไปแล้วล่ะมั้งว่ามันจะมีเรื่องเชื้อชาติมาก ประเด็นอ่อนไหวเลยแหละเรื่องจีนญี่ปุ่น เข้มข้นกว่าเล่ม 1 มาก แล้วก็ค่อนข้างชาตินิยมสูงมาก เป็นเพราะที่มาของเย่เจินด้วย บวกกับตัวละครแวดล้อมก็เป็นตัวละครที่ทำงานให้รัฐบาลหรือประเทศชาติอะไรทำนองนี้

เราค่อนข้างชอบเรื่องของหลงจี้เวย เรื่องของจิ้งจอกพันหน้า เราก็ชอบเหมือนกัน แต่นั่นแหละ คือมันมีหลายเรื่องราวไปหมดเลยในสองเล่มนี้ ไม่เหมือนเรื่องอื่นๆที่มันจะโฟกัสไปที่ตัวละครหลักสองตัว

โทนเรื่องค่อนข้างไปทางชวนหัว บางครั้งมีฟีลการ์ตูนแก๊กเล็กน้อย ส่วนความสัมพันธ์พระนายด้วยความที่เย่เจินเด็กมาก มันเลยจะมีประเด็นไมเนอร์นิดนึง ก็แล้วแต่ว่าคนอ่านรู้สึกสะดวกใจกับประเด็นนี้แค่ไหน คือเราอ่านได้นะ แต่แอบรู้สึกนิดนึงเหมือนกัน คือว่ามันเป็นฉาก NC แบบสอนการบ้านด้วยอะ มันเลยยิ่งเหมือนตั้งใจเน้นเรื่องความเด็กของนายเอกไปกันใหญ่

สรุปรวมๆเรื่องนี้เราคิดว่าเฉยๆ แต่ถ้าใครอยากอ่านเพื่อคอมพลีทจักรวาลหวายซ่างก็น่าจะตรงตามจุดประสงค์ค่ะ