ตอนเป็นเด็ก ผมเป็นเด็กพูดมาก เด็กช่างรู้ อยากรู้อยากเห็น ชอบอ่านหนังสือ เพื่อนฝูงเยอะ อยู่โรงเรียนสาธิต เพื่อนเยอะ ทำอะไรตามที่เขาให้ทำ เชื่อตามเขา แต่ก็มีความคิดแปลกๆ หน่อย เป็นตัวแทนโรงเรียน เพราะเรากล้าแสดงออก ก็ได้เป็นหัวหน้าห้อง เป็นประธานนักเรียน โรงเรียนผมจะมีเลือกตั้ง ผมก็ลงสมัครเลือกตั้งตอน ป.6 ได้เป็นประธานนักเรียน

น่าจะชื่อพรรคพลังธรรมสาธิต เพราะมันมีภาพของ จำลอง ศรีเมือง น่าจะใช่ พรรคผมก็ชนะโดยการซื้อเสียงโดยการให้เพื่อนวาดรูปการ์ตูนเซนต์เซย่าไปซื้อเสียง (หัวเราะ) คือเพื่อนผมคนหนึ่งชื่อ ประณต เสียชีวิตไปแล้ว เขาวาดรูปเก่งมาก เพื่อนก็จะวาดรูปเซนต์เซย่าทุกตัวถ้าเลือกพรรคของตุลก็จะวาดให้ ก็วาดแจกเด็กไปเรื่อยๆ ตอนนั้นก็เลยไม่รู้ว่าเราได้คะแนนเสียงเยอะเพราะนโยบายเราดีหรือเราคอร์รัปชั่นกันแน่ แล้วก็จะมีอย่าง คุณสุริเยศ (วัณโณ) ที่ทำมิวสิกวิดีโอให้อพาร์ตเมนต์คุณป้าหลายตัว สุริเยศก็ใส่หน้ากากลิงคอยเดินถือป้ายเลือกตั้ง แล้ว คุณปิ๊บ (อธิชัย โปษยานนท์) วง Siam Secret Service ก็เป็นหัวคะแนน คุณปั๊ม (ปิย์นาท กรัดศิริ โชติกเสถียร) ก็เป็นหัวคะแนนของผมด้วย

แม่เป็นครู พ่อทำงานบริษัทเอกชน ปูนซีเมนต์ชลประทาน แล้วย้ายมาปูนซีเมนต์เอเชีย

แม่ผมเป็นครู ก็เข้มงวดใช้ได้อยู่ เข้มงวดตามแบบที่อยากให้เป็น คือเป็นเด็กเรียบร้อย ผมมีน้องชายคนเดียวชื่อ วิชญ์ โตมาในโรงเรียนสาธิต อยู่ในโรงเรียนที่แม่สอน คือสาธิตประสานมิตร

ตอนประถมเรียนที่ประสานมิตร พอโตมาไปเรียนที่สาธิตปทุมวันตามเทรนด์ครับ คือตอนนั้นมีค่านิยมว่าใครเรียนต่อมัธยมที่ประสานมิตรต่อแสดงว่าเรียนห่วยกว่าคนที่ไปเรียนต่อที่สาธิตปทุมวัน (หัวเราะ) เหมือนที่ผมเขียนในเพลง Let it Go นะครับ จริงๆ ตามเทรนด์ต้องไปต่อเตรียมฯ ด้วยนะ แต่ตอนที่ผมอยู่ปทุมวันก็สนุกดีครับ เพื่อนหน้าเดิมๆ ทั้งนั้น เจอเพื่อนกลุ่มใหม่ๆ ด้วย แต่เพื่อนที่เจอมาทุกวันนี้อย่างปั๊มก็รู้จักกันมาตั้งแต่ 5 ขวบนะ

ตอนประถมก็ ฝันสีทอง (ของ แจ้-ดนุพล แก้วกาญจน์) อะไรอย่างนี้ที่จำได้ แล้วก็อัลบั้มเพลงโฆษณาเพลงสากลที่จำได้ รวมฮิตเทปผิดกฎหมาย รวมฮิตโฆษณา (หัวเราะ)

ไม่นะ ผมก็ฟังเท่ากับคนปกติ อะไรฮิต อะไรดังก็ฟัง ตอน ป.6 พี่กี้ร์ อริสมันต ์(พงษ์เรืองรอง) ดังผมก็ไปซื้อ

เริ่มรู้สึกว่าต้องฟังเพลงแตกต่างตอนมัธยมครับ ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าเพราะไอ้ปั๊มมาบิลต์ผมหรือเปล่า เอาเพลงร็อกมาให้ฟัง ตอนนั้นผมก็เลยมีค่านิยมว่าวงไหนผมสั้นคือห่วย ต้องผมยาวคือเก่ง เราก็ไปที่ร้านป้าโด่ (ร้านโดเรมี สยามสแควร์) ไปดูว่าวงไหนผมยาวก็จะซื้อมาฟัง ก็เลยไปเจออย่าง Bon Jovi, Guns N' Roses ผมก็จะไปถามป้าโด่เลยว่าวงไหนผมยาว เท่ๆ เฮฟวี่บ้าง ก็เริ่มฟังตั้งแต่ตอนนั้น แล้วมีโอกาสได้ไปดูศิลปินไทยเล่นจริงๆ ก็ที่ Rock Pub สะพานหัวช้าง

ม.2 ครับ เมื่อก่อนจริงๆ เวลาจะเข้า เขาก็ถามว่าอายุเท่าไหร่ ผมก็บอกไปว่าอายุ 20 แต่ผมนี่เกรียนเลย ผมว่าเมื่อก่อนการตรวจมันไม่เข้ม พูดอะไรเขาก็ให้เข้านะ (หัวเราะ) แล้วพอเข้าไปได้ก็มันมาก ได้เห็นพี่เอก แบล็กเฮด (อภิสิทธิ์ พงศ์ชัยสิริกุล) ตอนอยู่วง Snow White จำได้ครั้งแรกที่เจอวงสโนว์ไวท์ เขาเก่งมาก ประทับใจ แกเท่มาก ก็ยังจำภาพนั้นได้ ภาพที่รู้สึกว่านักดนตรีเฮฟวี่คือยอดมนุษย์ เขาตีกลองเร็ว กีตาร์เร็ว ร้องเสียงก็แหลมสูง เราจำได้ แล้วก็มีวงดีๆ อีกหลายวง อย่างตอนวง ดิ โอฬารโปรเจกต์ ไปเล่น ผมก็ได้ดู ตอนนั้นผมจะชอบมือกีตาร์ที่โซโลได้เร็วๆ ก็ไม่รู้ว่าเราชอบจริงๆ หรือเป็นกระแสด้วยนะ(หัวเราะ) เพื่อนเราก็บิลต์กัน เวลาไปผมก็ไปกับเพื่อนๆ ไปเป็นกลุ่มก้อน ตอนนั้นปั๊มเขาได้กีตาร์มาแล้ว เขาขอที่บ้านซื้อกีตาร์ Ibanez สีเหลืองมาหัดเล่นแล้ว

ตอนประมาณ ม.4 ผมทำวงโฟล์กซองไปประกวด แต่ว่าผมแพ้นะ จำได้ว่าเราเล่นเพลง Knockin' on Heaven's Door ของ กันส์ แอนด์ โรสเซส ผมก็เริ่มรู้สึกว่าการอยู่บนเวทีร้องเพลงให้คนฟังมันสนุกมาก แต่ก็รู้ตัวว่าตอนนั้นเราเล่นกันห่วยมาก จำได้เล่นไปครึ่งเพลงก็วางกีตาร์แล้วเคาะกีตาร์เอาเพราะลืมคอร์ดเลยแพ้ตกรอบ (หัวเราะ) แต่มาขึ้นเวทีแล้วรู้สึกสะใจจริงๆ ตอนประมาณผมอยู่ ม.5 แล้ว ตอนจบ ม.4 ที่ผมได้หนีเพื่อนไปเป็นนักเรียน AFS ก่อน แล้วก็เริ่มได้ฟังเพลงอื่นๆ ยุคอัลเทอร์เนทีฟก่อนเพื่อนๆ ถึงตอนนั้นเราก็ได้รู้จักวงแปลกๆ มากกว่าวงเฮฟวี่แล้ว

ผมไปอยู่ที่โซโนม่า แคลิฟอร์เนีย ไปอยู่กับครอบครัวคนอเมริกัน ที่ไปเพราะได้อ่านเรื่องประสบการณ์ที่คุณมาโนช พุฒตาล เขาไป AFS ผมก็เลยคิดว่าไปเอเอฟเอสต้องได้ดูคอนเสิร์ตแน่ (หัวเราะ) ก็เลยสมัครไป แล้วก็ได้ดูคอนเสิร์ตนะแต่ไม่เยอะ แต่ได้ดูของแปลกๆ ทั้งนั้น ได้ดูวง Nirvana ในปีที่ เคิร์ท โคเบนยังไม่ตาย เขาเล่นไม่จบโชว์ด้วย เพราะเคิร์ทคงเมา เขามาโชว์แถวๆ ซานฟรานซิสโก มีเพื่อนรุนพี่พาไป รุ่นพี่ที่เคยเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนของเอเอฟเอสคือเขาเคยไปทางเอเชีย คือพออยู่มันจะมีคอมมิวนิตี้ มี Alumni รุ่นพี่รุ่นน้อง รุ่นพี่คนหนึ่งเขาก็พาผมไปดูเนอร์วาน่า

ผมแต่งเพลงครั้งแรกตอนเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน เพราะฟังเพลงที่เพื่อนส่งมาให้ เพื่อนผมชื่อโป้ง (ณัฐ ครุฑานนท์) ส่งมาให้เป็นซีดีคู่ เป็นอัลบั้ม เจ้าหญิงแห่งดอกไม้ กับ เจ้าชายแห่งทะเล (พ.ศ. 2536) ของ ปฐมพร ปฐมพร ฟังจบปุ๊บอยากแต่งเพลงเลย