การเลิกผลิตย่อมส่งผลให้ราคาถีบตัวพุ่งขึ้นสูงแบบหยุดไม่ได้  

แต่ถึงราคาจะเจ็บปวดแต่ถ้ามีโอกาส (แปลง่าย ๆ ว่าช่วงนั้นมีตังค์) ก็จะซื้อมาใช้เพราะชอบสีโทนนี้

ระหว่างที่เรานั่งพักขาก็โหลดฟิล์มใส่กล้องพลาง ๆ แล้วลองค้นดูว่าในสิงคโปร์มีที่ไหนขายฟิล์มบ้าง

ปรากฏว่าแถวที่พักเราในระยะที่เดินได้นั้นมีร้านขายฟิล์มอยู่  เลยดูเวลาคิดว่าน่าจะไปซื้อทันเลยเริ่มสบายใจขึ้น  เพราะถ้าฟิล์มไม่พอใช้ตอนที่ไปเจออะไรเด็ด ๆ คงเซ็งแย่

ระหว่างทางกลับไปที่พัก  แม่กับพี่สาวดูเพลีย ๆ แต่เรายังอยากถ่ายรูปเลยขอแวบขึ้นไปถ่ายเจ้าชิงช้านั่นหน่อย  เพราะคิดว่าคงไม่ได้มาสิงคโปร์ในเร็ว ๆ นี้อีกแน่นอน

หลังจากนั่นก็กลับโรงแรมไปพักสักหน่อยก่อนจะไปดูน้ำพุและแสงสีที่ Merlion Park  

แม้จะไม่ได้เดินกันโหดมาก  แต่อากาศร้อนชื้นทำให้เพลียได้ไม่อยากเลย  เราเลยตกลงกับแม่และพี่ว่ารอเราที่โรงแรมแป๊บนึง  เดี๋ยวจะรีบไปซื้อฟิล์มแล้วกลับมาที่โรงแรม

หลังจากนั้นก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งไป  แต่ก็อดถ่ายรูปรายทางไม่ได้

เอ้า  เจอคนฝ่าไฟแดง....

ร้านที่เราไปชื่อ Triple D Minilab Centre ดูจากเวลาในกูเกิลแมพคือเปิดถึง 19.30 ซึ่งตอนนั้นเราก็ไปตอนใกล้จะเปิดแล้ว  

ที่นี่เป็นทั้งแล็บล้างฟิล์มและขายฟิล์มด้วย  ตอนนั้นติดกล้องดิจิตอลไปด้วยเลยขอถ่ายเก็บไว้หน่อยว่าในร้านเป็นยังไงบ้าง  มีอะไรขายบ้าง  และหน้าร้านเป็นยังไง

เพื่อใครมาเห็นจะได้เป็นข้อมูล  และเผื่อตัวเองจำเป็นต้องใช้บริการที่นี่อีก

แน่นอนว่าร้านต้องมี Fuji C200 เพื่อนที่รู้ใจชาวฟิล์ม  ราคา 7.50 SGD ก็น่าจะประมาณ 180 บาท ซึ่งราคาแพงกว่าที่ไทย ^^"

แต่ถึงตอนนั้นถ้าจำเป็นคงไม่มีเวลามานั่งเทียบราคาแล้ว

ส่วนเราหยิบ Fuji X-Tra 400 ลูกรักมา

ราคา 7.90 SGD (ประมาณ 189 บาท) ซึ่งดูถูกไปเลยเมื่อเทียบกับ C200 และราคาอาจจะถูกกว่าที่ไทยบางร้าน

หลังจากนั้นก็สำรวจแบบไฮสปีดว่ามีอะไรบ้าง  เจอเจ้ากล่องนี้แล้วกรี๊ด

Fuji Superia 1600 เฮ้ยยยยย น่าสนใจมาก ๆ แต่ราคาก็แรงมากเลยหักห้ามใจ

และนอกนั้นก็มีพวกฟิล์มสามัญประจำบ้าน

มีถ่าน  มีกล้องใช้แล้วทิ้ง มีฟิล์มโพลารอยด์ขาย  เป็นร้านมิตรแท้ชาวฟิล์มมาก ๆ  ใครไปสิงคโปร์แล้วต้องการฟิล์มหรืออุปกรณ์เสริมก็แวะมาที่นี่ได้เลย  ครบครัน  หรืออยากล้างฟิล์มเลยก็ได้  แต่เราไม่ได้ถามรายละเอียดเพราะรีบ  

กลับมาที่เรื่องของเราต่อ  จะมัวโอ้เอ้ไม่ได้เดี๋ยวแม่กับพี่รอนาน  เลยกึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับโรงแรม

เห็นน้องคนนี้ดูร่าเริงเลยขอสักหน่อย  แต่...  ไม่ได้โฟกัสอะไรเลย  บ้าจริง 55555

เดินผ่านตลาดที่ดูเหมือนตลาดนัดอะไรพวกนี้  มีของก๊อปมีอะไรมากมาย (ไม่กล้าถ่าย)  

ระหว่างเดินกลับก็เหลือบไปเห็นบันไดสี ๆ นี่

ซึ่งเคยเห็นจากภาพถ่ายคนอื่นแล้วสงสัยว่ามันคือที่ไหนหว่า

ที่แท้มันก็แถว ๆ ที่พักเรานี่เอง  

เลยขอกดเอาไว้เป็นที่ระลึกสักหน่อย  เพราะไม่มีเวลาหามุม  ไม่มีเวลาเล็ง

กลับมาโรงแรมแล้ว  เข้าห้องน้ำห้องท่าเรียบร้อยก็ออกจากโรงแรมไป Merlion Park 

ตอนนั้นแสงใกล้จะหมดแล้ว  ขาตั้งก็ไม่มี  สายลั่นชัตเตอร์ก็ไม่มี  คิดในใจว่าฟิล์ม iso 400 จะรอดไหมนะ  แต่ลองถ่ายดูก็ได้  ถ้าไม่ดีก็ช่างมัน  ปรากฏว่าออกมาค่อนข้างพอใจเลย (เป็นคนมักน้อย)

เราจะขอข้ามรายละเอียดเกี่ยวกับการแสดงแสงสีไปแล้วกัน  เพราะเฉย ๆ และไม่ได้ประทับใจอะไรเท่าไหร่

เลยชวนแม่กับพี่มาดูเมอไลออนแป๊บนึง  คนเยอะเหลือเกิน  เลยกดมาสักรูปเพื่อเป็นที่ระลึก

แม่บอกว่าพอใจกับ Flower Dome แล้วอย่างอื่นก็เฉย ๆ 

ส่วนพี่สาวก็ไม่ได้อินอะไรกับคนเยอะ ๆ  และทั้งสองคนดูเหนื่อยแล้ว  เลยพากันกลับ

เช้าวันต่อมา  ฟิล์มยังเหลือ  เพราะกลางคืนแทบไม่ได้ถ่ายอะไร

ตอนแรกทั้งพี่กับแม่ดูไม่ค่อยอยากไปไหน  เพราะดูเพลีย ๆ กัน  และมากันแบบไม่ได้วางแผนอะไรเท่าไหร่

มีแต่เราที่ิแอบลิสร้านกาแฟเอาไว้  และไม่มีใครอยากช้อปปิ้งกันเลย  

เราดูแผนที่แล้วเสนอว่า นั่งรถเมล์ไปร้าน Chye Seng Huat Hardware กันไหม  ดูจะสะดวกกว่านั่ง MRT  แล้วเที่ยง ๆ ค่อยไปหาอะไรกินกัน  

แม่ก็ตกลงไปด้วย  พี่สาวพอเห็นแม่ไปก็ไปบ้าง  (แม้ตอนแรกจะดูไม่ค่อยอยากไปก็ตาม)

เช้านั้นเลยเช็คเอาท์แล้วฝากกระเป๋าไว้ที่โรงแรมก่อน  แล้วค่อยกลับมาเอาตอนจะไปสนามบิน

รถเมล์ที่นี่นั่งง่ายมาก  คิดว่าหลาย ๆ คนน่าจะรู้  เพราะบัตรโดยสารเขาก็ใช้กันได้หมดเนอะ

ประทับใจขวดน้ำนี่มาก ๆ เลยถ่ายไว้

เราลงรถเมล์ที่ป้ายนี้  ถ่ายไว้กันลืม  หลังจากนั้นก็เดินไปเรื่อย ๆ ตามกูเกิลแมพ 

เช้านี้พอมีแดดให้ชื่นใจ  อากาศก็ไม่ชื้นเท่าเมื่อวาน  แต่ดูพยากรณ์แล้วบอกว่าเย็น ๆ ฝนจะตกหนัก  ต้องรีบตักตวง

บทสรุปของ Agfa Vista 400 ก็พอใจมากเหมือนเดิม  

แม้ตอนนี้ราคาจะ 2XX บาทแล้ว (จากเดิม 100 ต้นๆ) 

ถ้าถึง 300 เมื่อไหร่เราคงต้องเลิกกัน  และหันไปหาฟิล์มตัวอื่นแทน  

น่าเสียดายจริง ๆ ที่เลิกผลิต  และคิดว่าหลายคนคงคิดเหมือนเรา...