เมื่อย้อนดูรูปในเพจ daisyinspire ผู้เขียนก็เพิ่งรู้ตัวว่ารูปที่เราเลือกมักจะมีแสงธรรมชาติเป็นองค์ประกอบ 

ยิ่งวันไหนเขียนเรื่องที่ไม่ได้เฉพาะเจาะจง สามารถเลือกใช้รูปอะไรก็ได้ที่ดูแล้วสบายตาสบายใจ ก็มักมาลงเอยด้วยภาพที่มีแสงอาทิตย์ในมุมต่างๆ เสมอ ทั้งแสงแรกสีเย็นตาของวันใหม่ แสงสายสีนัวๆ ดูอบอุ่น แสงแดดจ้าสดใสยามบ่าย ไปจนถึงแสงสุดท้ายที่ให้ความรู้สึกสงบ 

คิดแล้วอาจไม่ใช่เพียงเพราะความสวย แต่เป็นเพราะแสงนั้นให้ความรู้สึกถึงพลังและความหวัง 

.

ผู้เขียนยังจำความรู้สึกช่วงย่างเข้าฤดูใบไม้ผลิตอนอยู่ที่ประเทศนิวซีแลนด์ได้ดี ไม่มีสุขใดเทียบไออุ่นของแดดที่เราเฝ้าคอยตลอดฤดูหนาวที่เย็นเยือกได้ การปรากฏตัวของแสงเหมือนอารมณ์ได้เจอคนรักที่ให้ความรู้สึกกระปรี้กระเปร่า มันคือแสงที่ให้ทั้งความอบอุ่นและความหวัง 

.

ถ้าแสงแดดอุ่นเป็นตัวแทนของความหวัง เราจึงไม่ควรถอดใจกับช่วงจิตตกหรือช่วงดาวน์ของชีวิตไปซะก่อน

วันนี้เราอาจกำลังระอากับความเห็นแก่ตัวของคน อ่อนล้ากับการต่อสู้ เหนื่อยหน่ายกับความไม่เท่าเทียม คิดว่าโลกนี้ช่างโหดร้ายไม่น่าอยู่ แต่นั่นเป็นเพียงมุมมืดในคืนฟ้าปิดที่เราต้องอดทนเท่านั้น 

อย่าลืมว่ายังมีวันที่อากาศดี ยังมีความน่ารักของเพื่อนมนุษย์ที่มีน้ำใจ ยังมีความไร้เดียงสาของเด็ก ยังมีความหวังดีของครอบครัวคนรัก และลึกที่สุดมนุษย์ทุกคนยังคงโหยหาความดี

โลกนี้ไม่เคยขาดแสง มันขับเคลื่อนด้วยพลังงานแสงด้วยซ้ำ เช่นเดียวกับมนุษย์ที่สามารถเดินไปข้างหน้าได้เสมอ ตราบเท่าที่เราไม่หมดหวัง 

————————-

อ่านบทความที่เขียนจากใจทุกวันที่

เว็บไซต์ - https://daisyinspire.wordpress.com/

เฟสบุ๊ก - https://m.facebook.com/daisyinspire/