โซ่ที่ล่ามเท้า

และความมืดมิด

การมีชีวิตอยู่ในฐานะตัวประหลาด

เขาเหมือนตกนรกทั้งเป็น

ใบหน้าโศกเศร้าฉายแววเจ็บปวดชัดเจนยามที่เอื้อมมือไปสัมผัสกับฝ่ามือของใครอีกคนที่ลอดผ่านกรงขังในห้องข้างๆ 

อีกฝ่ายคลึงมือเขาแผ่วเบา, ราวกับปลอบปะโลม

ทั้งๆ ที่เราต่างก็รู้ดีว่าไม่มีหวัง

"ฉันยังอยู่ตรงนี้, เจน"

ได้โปรด, อยู่กับฉันต่อไป

อย่าได้พรากจากกัน

หยาดน้ำตาไหลริน แต่ไม่ได้ทำให้ทัศนวิสัยพร่ามัว

ในเมื่อแม้แต่ดวงตา, ก็ถูกพรากความสามารถในการมองเห็น

เขาได้แต่อธิษฐาน หากวันใดพระเจ้าต้องการรับคนไปอยู่บนนั้น

ก็ขอให้เราได้ไปอยู่ด้วยกัน

#octxmn