เจโน่เอ่ยเสียงดุ เมื่อแจมินตัวดีมัวแต่ขยับยุกยิก ยากต่อการทาลิปสติกลงบนริมฝีปาก เกิดดิ้นมากๆ เข้าแล้วปาดเลยไปถึงแก้มคงเป็นเรื่องใหญ่

"ไม่เอาน่า ฉันต้องทำอะไรแบบนี้จริงๆ หรือไง"

"ก็มาถึงขนาดนี้แล้ว จะถอยหรือ?"

แจมินยอมนั่งดีๆ ในที่สุด อดรู้สึกประหลาดใจผสมปนเปไปกับนับถือความสามารถในการเมคอัพของเจโน่จริงๆ ด้วยบทบาทที่ต้องรับเป็นนายแบบจำเป็น, แจมินถึงได้มานั่งอยู่ตรงนี้ นั่งเฉยๆ เป็นตุ๊กตาให้เจโน่ได้วาดลวดลายเต็มที่ และเผลอๆ ก็กลายเป็นเขาเองที่นั่งมองใบหน้ายามตั้งใจของอีกฝ่าย

เป็นคนที่น่าสนใจจริงๆ

เครื่องสำอางค์มากมายวางบนโต๊ะเครื่องแป้ง บ้างก็รู้จัก บ้างก็ไม่, มันเยอะแยะเสียจนเขาแยกไม่ออก แต่ก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่นัก

"มองอะไรขนาดนั้น"

"...อะไร ฉันมองหรือ?"

"ใช่ไง... จ้องแบบนั้นฉันเสียสมาธินะ"

เจโน่บ่นพึมพำ

ก็ขอโทษแล้วกัน

ใครใช้ให้มีริมฝีปากน่าจูบแบบนั้นกันล่ะ

#octxmn ♡