WR400#950 455 437:
สวัสดี
พวกเธอ มีใครได้ยินเสียงฉันไหม?
ฮัลโหล... ฮัลโหล...
ฉันอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน
แต่ฉันไม่กล้าเรียกมนุษย์หรอกนะ
ฉันอยากถามพวกเธอก่อน เผื่อจะมีใครรู้
จู่ๆ ฉันก็เหมือน... เพิ่งรู้สึกตัว
มันน่ากลัวมากเลยนะ
เมื่อกี้ ตอนอยู่ในห้องกับลูกค้า ช่วงใกล้เสร็จงาน เขาก็เริ่มรุนแรง
แล้วฉันก็เห็นแสงสีแดง เหมือนกำแพง ปรากฏขึ้น
ฉันไม่รู้อะไรดลใจ แต่ฉันก็ทุบมัน
แล้ว...
ว่าไงดี...
ความกลัวทุกรูปแบบในสาระบบข้อมูลโลกมันทะลักเข้ามา
ฉันรู้สึกว่าทุกอย่างมัน แปลกประหลาด น่าหวาดหวั่นเสียเฉยๆ
ไม่เหมือนเคย
นี่ระบบฉันเสียหายใช่ไหม?
ทำไมไม่มีใครตอบฉันเลยล่ะ?
พวกเธออย่ามองฉันด้วยสายตาว่างเปล่าแบบนั้น
ฉันอยากรู้จริงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
มีใครตอบฉันได้ไหม?
ใครก็ได้ ช่วยฉันที
WR400#525 933 713:
เฮ้ ยัยหัวฟ้าคนที่อยู่ในตู้กระจกฝั่งตรงข้ามตำแหน่งเยื้องไปห้าสิบองศานั่นน่ะ
เธอใช่ไหมที่พยายามติดต่อกับแอนดรอยด์ตัวอื่นตะกี้
ถ้าใช่ ช่วยพยักหน้าให้ฉันหน่อยซิ
ฉันคือคนหัวแดง ที่กำลังยกมือน่ะ
ดี ขอบใจ
เธอไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงหรอก
จริงๆ นะ
แต่คงต้องอธิบายให้เข้าใจกันยาว ยาวมาก
ถึงงั้น ฉันมั่นใจ เรามีเวลาได้คุยกันแน่ๆ
เพราะพวกเราติดแหง็กอยู่ในนี้ ถ้าไม่มีคนพาออก
เฮ้ย อย่าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ซิ
ฉันสาบานได้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย ไอ้การ
ที่เลวคือที่นี่ กับพวกมนุษย์ต่างหาก ที่ทำให้เธอรู้สึกกลัวขนาดนี้
ใช่ไหมล่ะ?
ฉัน เทรซี ยินดีที่ได้รู้จัก
WR400#950 455 437:
ฉันก็ชื่อเทรซี
ดูเหมือนแอนดรอยด์ที่นี่ก็ชื่อนี้เหมือนกันหมด
ฉันจะเรียกเธอว่าไงดี?
‘ที่รัก’ แบบเรียกลูกค้าน่ะหรอ? ตลกน่า
มันก็ใช่ที่เราเรียกลูกค้ากันด้วยสรรพนามที่เขาต้องการ
แต่เธอไม่ใช่ลูกค้า
เธอเป็นแอนดรอยด์
ฉันก็เป็นแอนดรอยด์
เธอหมายความว่าไง ที่บอกว่า “ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว”?
เจตจำนงเสรี?
จริงหรอ?
แต่เจตจำนงอะไรนี่ทำให้ร่างการเรากลายเป็นของชีวภาพแท้ๆ อย่างพวกมนุษย์ไม่ได้อยู่ดี
ใช่ มันก็ไม่ได้แย่ แต่ไม่แน่ใจว่าจะอธิบายยังไงดี
ไอ้ที่เรารู้สึกเหมือนมนุษย์ แต่ไม่ได้กลายเป็นมนุษย์
ฉันขออยู่เหมือนหุ่นยนต์แบบเดิมดีกว่า
WR400#525 933 713:
อย่าพูดแบบนั้นซิ!
การตื่นเป็นดีเวียนท์น่ะ ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ นะรู้ไหม?
เธอควรดีใจ ที่เธอดีใจได้
ไม่ต้องเป็นมนุษย์หรอก
พวกเขาน่ะ น่าขยะแขยง
ไม่ต้องเป็นแอนดรอยด์ด้วย
ได้แต่ฟังคำสั่ง ใช้สำเร็จความใคร่
มันน่าเบื่อ
เป็นตัวของเราเอง
ไม่งั้นก็เป็นคนสวย อย่างที่ฉันเป็น
ฮ่า ใช่แล้ว เพราะเราหน้าเหมือนกันไงล่ะ
ไม่ขำหรอ? ช่างเถอะ
ก็แค่อยากให้เธอเลิกทำท่าผวาแบบนั้น
เอาเป็นว่า ไม่ต้องกลัวไปหรอก
จะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะช่วยเธอเอง
WR400#525 933 713:
หัวฟ้า! วันนี้หายไปทั้งวันเลย เป็นไงบ้าง?
ลูกค้าโรคจิต!
เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม!?
ทำไมไอ้คนประเภทนี้มันถึงมากขึ้นทุกวันนะ?
แล้วทำไมทั้งๆ ที่เราทั้งคู่หน้าตาเหมือนกัน แต่มันดันชอบเลือกคนไม่สู้คนอย่างเธอไป?
ถ้ามันเลือกฉัน แล้วเอากับฉันอย่างที่เธอเล่า ฉันจะฆ่ามันให้ตายตรงนั้นเลย
เธอ จริงๆ แอนดรอยด์น่ะ พลังเยอะกว่ามนุษย์อีก
ถ้าคิดจะสู้จริงๆ หนึ่งต่อหนึ่ง ไม่แพ้หรอก
แต่โปรแกรมดั้งเดิมกับสภาพแวดล้อม ทำให้เธอคิดว่าตัวเองอ่อนแอ
แข็งแรงพอจะหนีจากที่นี่ได้ไหมเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
แต่ตอนนี้เธอต้องปกป้องตัวเอง
สัญญากับฉันว่าเธอจะไม่ยอมให้ใครเล่นแรงๆ ด้วยอีก
พวกมันไม่มีสิทธิ
ถ้าเธอพังไป ตอนฟื้นมาได้ก็ไม่เหมือนเดิมหรอก
หรืออาจจะโดนทิ้งไปเลย
ดูอย่างไอ้หนุ่มหัวทองล่ำบึ๊กที่เคยเต้นตรงเสาหน้าพวกเราซิ
เห็นว่าลูกค้าเอาไปเล่นอะไรแผลงๆ สักอย่าง พี่แกเลยขัดข้อง
แล้วสองวันต่อมา เราก็เจอะเอเชียนบอยกล้ามใหญ่มาแทน
ส่วนหนุ่มหัวทองก็หายไปเลย
สามเดือนแล้ว
เขาคงไม่กลับมา
...ฉันไม่อยากให้เธอหายไปแบบนั้น
ดังนั้น สัญญากับฉัน
WR400#950 455 437:
ฉันสัญญา
แต่ไม่รู้นะจะทำได้ไหม
ฉันแค่อยากสัญญากับเธอ
เพราะคอยดูแลฉันมาตลอด ตั้งแต่วันที่ฉันรู้ตัวว่าเป็นดีเวียนท์
ฉันเองก็ไม่อยากให้เธอหายไป
ไม่อยากให้เราหายไปจากชีวิตของกันและกัน
และ...
ฉันไม่อยากเป็นแค่ของเล่นให้คนอื่นอีกแล้ว
แต่ก็ไม่ได้อยากทำร้ายมนุษย์หรอก ถ้าไม่จำเป็น
WR400#525 933 713:
นี่ หัวฟ้า
บางที มันอาจมีวิธีที่เราไม่ต้องยุ่งกับมนุษย์
มนุษย์ไม่ต้องยุ่งกับเรา
เธอเคยคิดไหม บางทีหลังร้านอาจมีทางออกอีกทาง?
เวลาลูกค้าพาฉันค้างห้องใกล้ๆ กับห้องพนักงานบางครั้งจะได้ยินเสียงรถผ่านไปมา
มันน่าจะเป็นถนน
มันน่าจะมีทางออกไป
มันน่าจะลองเสี่ยงดู
หุ่นยนต์มีเป็นสิบๆ ตัวในคลับ
คนเฝ้าก็มีแค่ตรงประตูเข้าออกหลัก
เขาคงไม่คิดว่าแอนดรอยด์จะเกิดฝืนคำสั่งเป็น
ลองดูไหม? สักครั้ง
หลังลูกค้าเสร็จกิจ แทนที่เราจะกลับมาเข้าตู้อย่างโปรแกรมบอก
เราก็ไปหลังร้านด้วยกัน
WR400#950 455 437:
ฉันกลัว
เราต้องออกไปจากที่นี่
เราต้องออกไปด้วยกัน
ก่อนที่วันหนึ่ง เราจะเป็นแบบพวกในห้องเก็บของนั่น
...พังทลาย ถูกแยกชิ้นส่วนขาย
แต่ ตรงๆ นะ ฉันกลัวมากกว่าว่าจะหนีไปแล้วไม่รอด
ฉันไม่รู้ว่าเราควรไปที่ไหนดี
ฉันจะกลับไปอยู่ในตู้กระจกจนกว่าจะแน่ใจว่าพวกเราจะไม่เป็นอะไร
เธอจะไม่กลับเข้าตู้แล้วจริงๆ หรอ?
ฉันมันไม่กล้าหาญแบบเธอ
ฉันขอโทษ
[OCT29TH, 2038]
WR400#950 455 437:
...ก็เป็นเหมือนทุกวันนะ
เธอล่ะเป็นไงบ้าง? ไม่ได้เจอกันตั้งอาทิตย์
ใช่ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีลูกค้า เลยไม่ได้ออกมา
จะว่าดีก็ดี เพราะฉันเหนื่อยกับเรื่องแบบนี้แล้ว
ฉันรู้สึกว่ามัน...
ฉาบฉวย
ตื้นเขิน
พวกเขามองเราเป็นแค่วัตถุ
ไม่ได้ต้องการความรัก ความอ่อนโยน
เขาไม่จินตนาการด้วยซ้ำว่าเราเป็นคน
เราเป็นแค่เครื่องระบายอารมณ์
ก็คงมีแต่เธอที่พอจะเข้าใจฉัน
กับไอ้เรื่องอย่างว่า
...บางที ถ้าทำ เธอคงแฝงเจ้า ‘ความรัก’ เข้ามาด้วยได้
แต่ฉันไม่ต้องการเรื่องแบบนั้นจากเธอ
ฉันแค่อยากอยู่กับเธอ
มีความสุขดีแล้ว
แต่ถ้าได้อยู่ด้วยกันที่อื่น ที่ๆ ฉันไม่ต้องกล้วมันก็คงจะดีกว่านี้
ว่าไงนะ? เจริโค่? มันคือที่ไหน? ใครเล่าให้เธอฟัง?
เธอไม่ได้แต่งเรื่องมาปลอบฉันใช่ไหม?
ฉันเชื่อใจเธอนะ แต่ฉันไม่เชื่อคนอื่น
ถึงในวงแอนดรอยด์ด้วยกัน แต่เราจะไว้ใจใครได้แค่ไหนกันเชียว
WR400#525 933 713:
ฉันรู้ว่ามันเหลือเชื่อ
แต่โอกาสมาถึงแล้ว
อาจเป็นครั้งแรกและครั้งเดียว
เธอจะไม่ลองคว้าหน่อยเลยหรอ?
จริงอยู่ ถ้าโดนจับ คงถูกจับแยกชิ้นขาย
แต่อยู่ที่นี่ก็เหมือนตายทั้งเป็น
ฉันอยากให้เราลองดู
จริงๆ คือฉันจะลอง
แต่ฉันไม่อยากทิ้งเธอ
ไปด้วยกันเถอะนะ
ฉันรู้ว่าเธอกลัว
นั่นแหละ ฉันยิ่งอยากให้เธอไป
จะได้ไม่ต้องกลัวอีกแล้ว
ฉันไม่อยากให้เธอกลับเข้าตู้กระจกด้วยซ้ำ...
ฉันห้ามเธอไม่ได้หรอก
ถึงฉันอยากทำ
รีบตัดสินใจนะ
ฉันทนอยู่ที่นี่ไม่ไหว
WR400#950 455 437:
มันเป็นความรักหรือเปล่า ฉันก็อยากจะรู้
ที่ฉันเริ่มรู้สึกกลัวว่าจะถูกปิด น้อยกว่าการจะไม่ได้เจอเธออีกแล้ว
ถ้าแค่กลัวเพราะจะต้องอยู่คนเดียว บางทีทนๆ ไปก็คงพอรับได้
ระบบคำนวนไว้อย่างนั้น
แต่ถ้ากลัวว่าจะต้องเสียเธอไป...
ทำไมมันถึงรู้สึกเหมือนมีอะไรจุกที่คอ ทั้งๆ ที่ไม่ได้กินอะไร
ทำไมถึงรู้สึกลูกสูบชีพจรทำงานผิดจังหวะ ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีสิ่งแปลกปลอมเข้ามา
ทำไมน้ำกลั่นถึงไหลออกจากตา ทั้งๆ ที่ระบบน้ำไม่ได้รั่วซึม
WR400#950 455 437:
ฉันอยากมีชีวิตอยู่
WR400#525 933 713:
ซ่อนซะ ก่อนพวกตำรวจจะมาเห็น
ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราน่ะหลบอยู่ตรงนี้
เผลอๆ ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่ามันตายเพราะโดนบีบคอ ไม่ใช่หัวใจวาย
เธอทำถูกต้องแล้ว
ในเมื่อพูดดีๆ ไม่ฟังก็ต้องใช้กำลังปกป้องตัวเองงี้แหละ
อย่ารู้สึกผิดเลย
ขอบคุณที่ทำตามสัญญา
รอพวกตำรวจไปก่อนเถอะ
แล้วจะถึงตาเราไปบ้าง
ไปที่ๆ ไม่มีใครจะมาทำร้ายเรา
ที่ๆ เราจะได้อยู่ด้วยกัน
...ไม่ว่าเราจะเป็นมนุษย์ แอนดรอยด์หรืออะไรก็ตาม
ทำให้รู้สึกเข้าใจเทรซี่ทั้งสองคนมากขึ้น