ROBOT ALPHA 1 - บันทึกนักอยากเขียน

เริ่มจากเด็กเหงา ๆ คนหนึ่ง
ไม่มีเพื่อน ไม่มีของเล่น
ไม่มีตุ๊กตา แบบที่คนอื่นมี
เขารวบรวมเศษวัสดุ
ประกอบมันเป็นรูปร่าง
ตั้งชื่อให้มันว่าหุ่นยนต์
เขาเล่นและคุยกับมัน
เมื่อเวลาผ่านไป
เขาเริ่มรู้สึกถึงความเป็นจริง
ว่าสิ่งที่อยู่ในหุ่นยนต์ของเขาว่างเปล่า
มันเป็นแค่สิ่งที่อยู่ในจินตนาการของเขา
จนกระทั่ง เขาได้รู้จักกับวิทยาศาสตร์
เขามอบสมองและหน่วยความจำให้มัน
เขาสอนมัน
ให้รู้จักสิ่งต่าง ๆ
รวมถึงอารมณ์
แต่มันไม่เข้าใจ
เพราะอารมณ์เป็นเรื่องของสารเคมี
แต่ตัวมันขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้า ฟิสิกส์
เขาอยากให้มันมีชีวิต
มีอารมณ์ มีความรู้สึก
ในวันที่เทคโนโลยีบรรลุเป้าหมาย
หุ่นยนต์บรรลุปัจจัยแห่งชีวิต
เขาผู้สร้างมันก็ใกล้สิ้นลม
ณ วินาทีสุดท้ายของชีวิตของเขา
หุ่นยนต์ถามผู้สร้างว่า
"เราจะได้พบกันอีกไหม"
ชายชราไม่ตอบ
เขากุมมือเพื่อนรักของเขาไว้มั่นแล้วหลับตาลง
ก่อนผ่อนลมหายใจยาว ๆ เฮือกสุดท้าย และหยุดไปตลอดกาล
"ฉันจะหาร่างให้คุณใหม่ แล้วถ่ายข้อมูลความทรงจำของคุณทุกอย่างเข้าไป
คุณจะฟื้นคืนชีวิตมาในที่สุด"

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น