รอ - บันทึกนักอยากเขียน

บนฟ้าไม่มีตัวอักษร ในสายลมและแสงแดดก็ไม่มี ในเวลานี้ ฉันกำลังรอให้เรื่องราวบางอย่างผ่านเข้ามาในความคิด เรื่องราวบางอย่างที่จะทำให้หัวใจของฉันสั่นสะเทือน และสามารถขยับปากกาขีดเขียนบันทึกลงมาเป็นตัวอักษรได้ วันนี้ฉันเดินทางด้วยรถโดยสารประจำทางเก่าๆ เหมือนทุกๆ วัน เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ก็เห็นแต่ภาพเดิมๆ วิวเดิมๆ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงสักอย่าง หลายครั้งที่ฉันรอเรื่องราวใหม่ๆ อย่างหิวกระหาย แต่ก็กลับไม่ได้อะไรมาเขียน จนกระทั่งเวลานี้ฉันเห็นแมงมุมตัวหนึ่งบนต้นไม้กำลังชักใยล้อมรอบเหยื่อที่ซุ่มซ่ามของมัน อาจจะเป็นผีเสื้อที่สวยงาม ผึ้งน้อยที่แสนกล้าหาญ หรือเจ้ายุงลายที่น่าเกลียดก็เป็นได้ นี่คงเพราะแมงมุมไม่มีปีก มันไม่อาจบินได้อย่างอิสระเหมือนแมลงชนิดอื่นๆ มันจึงได้แต่ทอใยของมันอย่างประณีตและใจเย็น สังเกตสิ่งต่างๆ รอบข้าง และเฝ้ารอ และรอ ขอบคุณนะเจ้าแมงมุม เจ้าเป็นตัวอย่างที่ดีของการเฝ้ารอ ตอนนี้ฉันทอใยอักษรจนเสร็จแล้ว ที่เหลือนั้น ก็แค่รอเหยื่อที่ซุ่มซ่ามของฉันเท่านั้นเอง

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น