พระเอกคอยโทษตัวเองว่ามาช้าไปที่หานายเอกเท่าไหร่ก็ไม่เจอจนทำให้นายเอกเจ็บปวดกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา ตอนพระเอกยังเด็ก นายเอกเป็นคนซื้อไอติมให้กินและรักนายเอกตั้งแต่นั้นมา ถึงพระเอกจะสารภาพไปแต่นายเอกยังไม่เชื่อใจพอเพราะว่าตัวเองจำไม่ได้ นายเอกคิดแค่ว่าพระเอกชอบตัวเองเพราะเหมือนคน ๆ นั้นเฉย ๆไม่ใช่ตัวนายเอกเองสักหน่อย นายเอกแสร้งว่ามีแฟนแล้ว จริง ๆคนนั้นคือเพื่อนของนายเอก นายเอกกับเพื่อนวางแผนพารุ่นน้องกับพระเอกให้มาเจอกันหลังจากวันไปกินข้าวกัน นายเอกกับพระเอกไม่ได้เจอกันอีกเลยเป็นอาทิตย์นายเอกคิดว่าพระเอกกับรุ่นน้องคนนั้นเกิดการรักกันและไปฮันนีมูนกัน(รุ่นน้องที่ว่านั่นคือคู่แห่งโชคชะตาพระเอกนั่นแหละค่า ท่านผู้ชมมมมพระเอกกับรุ่นน้องเคยเจอกันแล้วครั้งนึงแหละ ตอนที่ต้องไปนัดดูตัว) แต่ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์พระเอกกลับมาทำงานปกติ นายเอกเลยรู้ว่าพระเอกไปผ่าตัดเอาต่อมฟีโรโมนออกผลข้างเคียงทำให้เกิดอาการหงุดหงิดและอารมณ์ไม่คงที่พระเอกเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นและความรู้สึกต่าง ๆ ให้นายเอกฟัง

ในใจนายเอกก็รักพระเอกแบบไม่รู้ตัว เพียงแค่กลัวเท่านั้นนายเอกตัดสินใจคบกับพระเอกผลข้างเคียงของการผ่าตัดฟีโรโมนทำให้พระเอกใช้เป็นข้ออ้างอ้อนนายเอกได้นายเอกรู้นายเอกเห็นแต่ไม่ทำอะไร555555 ปล่อย ๆ ให้พระเอกแกล้งทำไป ทีนี้พระเอกอ้อนเข้ามาก ๆ เลยล่อพระเอกไปบ้านนายเอก พระเอกคงหายปวดหัวขึ้นมาทันที นายเอกยังมีความกังวลอยู่ ถามพระเอกเรื่องลูกออกไป พระเอกบ่น ๆ ไป เรื่อย บ่นออกมาเป็นชุด บ่นจนไปถึงเรื่องตอนเด็ก ๆ ทำให้นายเอกจำได้ขึ้นว่า พระเอกคือเด็กผู้หญิงน่ารัก ๆ ที่คล้ายโอเมก้า และเคยซื้อไอติมให้กินในวันฝนตก