ทุกคนคงทราบดี ว่ามนุษย์นั้นเป็นสัตว์สังคม
และสัตว์สังคมต้องการการเป็นที่ยอมรับของคนหมู่มาก
ในบางครั้ง คนบางคน จึงต้องยอมเดินตามรอยเท้าคนอื่น เพื่อที่เป็นที่ยอมรับ
ไม่ออกนอกกรอบที่เจ้าของรอยเท้านั้นสร้างไว้ แต่ไม่มีอะไรโดดเด่นนอกเหนือไปจากรอยเท้าเดิมเช่นกัน
สุดท้ายแล้ว การเป็นคนอื่น มันน่าภูมิใจที่ตรงไหนกันนะ
ในชั่วขณะหนึ่ง ฉันเองก็เคยเผลอลืมไป ในตอนที่มีใครสักคนที่เป็นที่น่าชื่นชม
ฉันเองก็เคยอยากจะเป็นแบบคนๆนั้น
ฉันเองก็เคยเดินตามรอยเท้าของคนอื่นเช่นกัน
และมันก็ได้ผลดี
แต่เมื่อมองลงไปถึงจุดที่ยืนอยู่กลับไม่รู้สึกภูมิใจเลยแม้แต่นิด
นี่ฉันกำลังเดินอยู่ในรอยเท้าของใครกัน
นึกได้อย่างนั้นฉันจึงถอยเท้ากลับมา อาจมีสะเปะสะปะไปบ้างในทางเดิน
แต่กลับรู้สึกสนุกอย่างบอกไม่ถูก
ฉันเลิกเดินตามรอยเท้าที่คนอื่นเหยีบย่ำเป็นทางเอาไว้ แล้วค้นหาเส้นทางของตัวเอง
อาจจะต้องใช้เวลานับสิบปีที่จะเจอ แต่อย่างน้อยก็คงรู้สึกภูมิใจได้อย่างเต็มอก ว่าฉันเป็นคนค้นพบมัน
ในพื้นที่ที่ถูกปิดกั้นทางความคิด และการแตกต่างเป็นเรื่องที่ผิด
อาจฟังดูยากในการตามหารอยเท้าที่เป็นของตัวเองจริงๆ
แต่เชื่อเถอะว่า ระหว่างทางนั้นเธอจะพบเจออะไรที่ทำให้รู้สึกว่ามันคุ้มค่า
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in