วันนี้เขียนดึกหน่อย เพราะอยากจะเขียนไปถึงตอนที่ฉันทำกิจกรรมให้ผ่อนคลายเล็กน้อยในวันลอยกระทง+ฮาโลวีนวันนี้ 

การสังเกตตัวเองตลอดเวลาหกวันที่กลับจากโรงเรียนและมาเขียนไดอารี่ในนี้ มันทำให้ฉันได้รู้ว่าทุกๆวันหลังเลิกเรียนนั้น ฉันเฝ้าคอยที่จะมาเขียนสิ่งที่เจอแต่ละวันมากๆ 

ไม่อยากจะพูดว่าใจหาย เพราะไม่ได้รู้สึกว่ามันน่าใจหายขนาดนั้น ฉันก็คิดว่าไว้เวลาที่อยากจะเล่าอะไร ฉันจะกลับมาเขียนอีก ที่ตรงนี้มันสงบมากๆ ฉันชอบที่สุดเลยค่ะ

เมื่อคืนฉันอ่านหนังสือสอบจนดึก อ่านทั้งๆที่ง่วงนอนมากๆ ฉันบังคับตัวเองให้อ่านให้จบหนึ่งบทแล้วนอน ตื่นเช้ามาตอนตีห้า นอนเช็คมือถือเล่นิดหน่อยแล้วออกไปทำเดลี่รูทีนของตัวเอง

วันนี้เป็นวันเสาร์ ซึ่งฉันแทบไม่มีชั้นในจะใส่แล้ว มันเป็นแบบนี้ทุกเสาร์ตั้งแต่ๆขึ้นมอหกมา ดังนั้น ถ้าอยากจะมีชั้นในใส่ในเช้าวันอาทิตย์ ฉันก็ต้องตื่นเช้าทุกๆวันเสาร์มาซักผ้า ตากผ้า แล้วไปโรงเรียน 

ฉันหวังว่ามันคงจะมีสักวันที่เราจะมีเครื่องตากผ้าหรือ อะไรสักอย่างที่ทำให้เราไม่ต้องตากผ้าเองในอนาคต

วันเสาร์เริ่มเรียนตั้งแต่9โมงไปจนถึง4โมง วันละ4วิชา ตกวิชาละชั่วโมงครึ่ง สำหรับวิชาที่ไม่ชอบก็ถือว่าน่าเบื่อ แรกๆไม่ค่อยชิน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ชินหรอกนะคะ คิก

หยุดแค่วันอาทิตย์เอง ใครมันจะไปชิน ได้พักแบบจริงจังไหมก็ไม่ เพราะต้องทำการบ้านเพื่อส่งในวันจันทร์และวันต่อๆไป

วันนี้อากาศค่อนข้างดีค่ะ ไม่ร้อนไม่หนาวเท่าไหร่ คาบแรกสอบเติมคำ ออกเสียง และแปลคำศัพท์ มันคือความผิดพลาดของฉันเองที่โฟกัสทุกอย่างผิดจุด

ฉันเรียนศิลป์ภาษาจีน ฉันควรจะเอาวิชาเอกว่าไว้ก่อน เเต่เมื่อคืนฉันดันนั่งอ่านวิชาประวัติศาสตร์สากลทั้งคืน มันก็สำคัญนะคะ แต่ข้อสอบมันมีหลายข้อมากๆ (114) รวมหน่วยที่3-4-5มาสอบพร้อมกัน

ตอนทำข้อสอบฉันพูดเลยว่ามันง่ายมากถ้าฉันอ่านสไลด์ที่ครูให้มาทั้งหมดซ้ำๆหลายๆรอบล่วงหน้าไว้สัก1-2สัปดาห์ 

แต่ฉันอ่านแค่คืนเดียว ยังไงมันก็ไม่ได้อยู่แล้ว รู้สึกผิดกับตัวเองมากๆที่ไม่มีวินัยในการอ่านหนังสือมากกว่านี้ พอมานั่งคิดๆดูแล้วตั้งแต่วันจันทรืถึงสุกรืที่ผ่านมาฉันมีทั้งงานและสอบในทุกๆวัน วิชาอื่นๆที่สอบฉันก็อ่านวันต่อวันค่ะ เพราะไม่มีเวลาที่จะอ่านล่วงหน้าเลย

ฉันคิดว่าหรือฉันควรงดโซเชียลดี ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองประสบปัญหากัการเล่นมือถือมาก ฉันติดทวิตเตอร์สุดๆ ทั้งที่เล่นมาตั้งแต่สมัยมอสองหรือสามนี่แหละมั้ง เดี๋ยวเดือนธันวาก็น่าจะครบรอบแล้ว

สาเหตุที่ฉันมาเล่นทวิตเตอร์ก็เพราะติ่งเอ็กโสและก็อต7ด้วยค่ะ ฉันเข้ามาดูแท็กและดูรูปแฟนไซต์ด้วย(จุดประสงค์แฝงอีกหนึ่งคือหารูปไปทำดิสบอทแหละ เขาฮิตกันแบบนั้นแหละตอนนั้น แต่พอฉันรู้ว่ามันผิด มันถือเป็นการนำผลงานของผู้อื่นไปทำซ้ำหรือดัดแปลงอะไรแบบนั้น ถึงจะไม่ได้ใช้ในเชิงพานิชย์ก็เถอะ แต่ฉันก็เห็นด้วยค่ะ หลังจากนั้นไม่นานก็หารูปที่มัน low quality มาทำดิสแทน มันเป็นรูปที่เราแคปมาจากไลฟ์หรือคลิปวีดิโอศิลปิน ไม่ก็รูปโปรโมท ทั้งหมดนี้มันมาจากออฟฟิเชียลที่ให้แฟนคลับเก็บบันทึกไว้ได้ ค่ะ ประมาณนั้น ไม่ได้เล่นบอทนานแล้ว)

กลับมาที่การแบ่งเวลาของฉันต่อ 

มันค่อนข้างแย่ค่ะ แต่ฉันพยายามอยู่ ทุกวันนี้เล่นเกมน้อยลงแล้ว แต่ทวิตเตอร์ยังเข้าเช็คเป็นระยะอยู่ จากนี้คงจะเช็คแค่เช้ากลางวันเย็นและก่อนนอน 

มีบทความนึงเขียนบอกว่าเราไม่ควรเล่นมือถือก่อนนอนเพราะจะทำให้สมองทำงานหนัก เหนื่อยล้า ไม่ยอมพักตามเรา อะไรสักอย่าง แต่ทามไลน์ทวิตเตอร์จะไหลเร็วตลอดช่วงกลางคืน เพราะคอมมมิวนิตี้นี้เขาชอบมีเรื่องกันกลางดึก

อย่างทุกวันนี้หน้าทามไลน์เราแบบหลักๆคือเรื่องการเมือง มีแกนนำถุกจับเข้าจับออกจนฉันรู้สึกโมโหมาก ตามเช็คตลอดเลยว่าเขาปล่อยหรือยัง ทุกคนเป็นยังไงบ้าง และล่าสุดที่เห็นคือสภาพของเหล่าแกนนำดูแย่ ไม่รู้ว่าถูกตำรวจชั่วนั่นทำอะไรบ้าง แต่สิ่งที่ปรากฎสู่สายตาพวกเรามันแย่มากจริๆ เขาถูกปฏิบัติเหมือนไม่ใช่คน

เห้อ เมื่อกี้ไปคุยอะไรกับแม่มานิดหน่อย รู้สึกแย่ๆมากๆ แบบว่า รู้สึกน้อยใจ เอาเป็นว่าช่างมันเถอะ ฉันนอกเรื่องมาโคตรเยอะเลย

สรุปวันนี้ยังไงฉันก็สอบตกอยู่ดี น่าจะทั้งจีนทังปวศ.สากลเลย ทำใจ ช่างแม่งไป ฉันเหนื่อยเต็มที วันจันทร์มีสอบเกี่ยวกับอยุธยาอีกค่ะ ถ้าว่างๆ ฉันจะมาเขียนสรุปว่าฉันได้เรียนอะไรเกี่ยวกับอยุธยาไปบ้างตอนมอหกนี้ ครูหมวดสังคมหลายๆคนของโรงเรียนฉันค่อนข้างเจ๋งค่ะ ครูที่สอนปวศ.สากลก็เก่งนะคะ แต่เนื้อหาแต่ละทั้งมันเยอะมากจนคนแบ่งเวลาแย่ๆแบบฉันกลายเป็นคนโง่เลยค่ะ

ฉันจะพยายามติดมือถือให้น้อยลงนะคะ

ฉันตัดสินใจที่จะซื้อท็อปเปอร์มาปูทับที่นอนด้วยค่ะ ฉันคุยกับแม่แล้ว แม่บอกจะซื้อให้ แต่น้องชายของฉันก็พูดโพล่งขึ้นมาว่าอยากได้ทั้งๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าท็อปเปอร์คืออะไร ฉันไหล่และหลังค่ะเวลานอน ก็เลยอยากได้อะไรที่มันนุ่มนิ่มมานอนบ้าง ในทวิตเตอร์รีวิวไว้เยอะเลย

แต่การที่จะซื้อท็อปเปอร์สองชิ้นมันใช้เงินเยอะเกินไป แม่ฉันเลยทำหน้าไม่ชอบใจเท่าไหร่ ฉันก็เลยตัดสินใจที่จะใช้เงินของตัวเองซื้อ 

ช่วงนี้แย่นิดหน่อย ฉันอยากได้อะไร ฉันไม่กล้าขอพ่อกับแม่เลยค่ะ ใช้เงินเก็บตัวเองออกตลอด เพราะพ่อกับแม่ชอบบ่นว่าเศรษฐกิจไม่ดี รายได้แต่ละวันได้น้อยลง ฉันเข้าใจดีค่ะ 

พ่อกับแม่เป็นพวกที่ไม่สนใจการเมืองด้วยค่ะ ไม่สนใจแบบที่ว่าแทบไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร อาจจะรู้ แต่รู้ในทางที่ไม่ถูกต้อง เพราะพ่อของฉันดูข่าวของอัมริน(เขียนแบบนี้น่าจะไม่ถูกเจอมั้ง)ค่ะ เอฟซีลุงพลมากๆ ฉันเบื่อและอยากจะอ้วกสุดๆที่พ่อเแิดเพลงเต่างอยเวอร์ชั่นลุงพลร้อง ส่วนแม่ฉันก็ชอบอ่านอะไรธรรมะธรรมโม แถมยังชอบแชร์พวกเพจธรรมะที่โหนเจ้าแล้วเนียนด่าเด็กๆที่ออกมาประท้วงด้วย

ก่อนจะมาสนใจการเมืองน่ะล้างจานให้แม่หรือยัง อย่างงั้นหรอ ทำไมอ่ะ ถ้าล้างแล้วถนนประเทศไทยจะดีขึ้นหรือเปล่า ก็ไม่นี่ ล้างจานช่วยให้ทุกคนมีจานไว้ใส่ข้าวกินและแบ่งเบาภาระแม่แค่นั้น เป็นแค่ประโยชน์ของเราเองล้วนๆ แต่ผลประโยชน์ขั้นพื้นฐานในที่สาธารณะต่างๆที่อยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐอันรับภาษีของเรามาเจี๊ยะเข้าปากอยุ่ทุกๆเดือนนั่นล่ะ ทำไมเราถึงไม่เคยได้อะไรดีๆเลย

เมื่อไหร่พวกเราจะตาสว่างกันทั้งหมดสักที

เราทะเลาะกับพ่อแม่เรื่องการเมืองบ่อยมาก เขาบอกให้เราว่าไม่ต้องเลือก ให้อยู่เฉยๆใช้ชีวิตไปก็พอ เพราะมันเปลี่ยนไม่ได้ มันเป็นแบบนี้มาร้อยๆปีแล้ว แต่ขอโทษนะคะ มารดาท่านเถอะ ส้นบาทาฉันนี่ ฉันอยากจะกรีดร้องทุกครั้งที่คุยเรื่องนี้กับพ่อแม่ สุดท้ายฉันประกาศกร้าวไปแล้วว่าฉันจะยืนอยู่ตรงไหน ทุกคนเงียบไป และเราก็ไม่สนใจจะคุยเรื่องนี้อีก

พ่อกับแม่ไม่เคยจะสนใจฉันหรือน้องมากสักเท่าไหร่ เขาหาแต่เงิน พ่อกับแม่ขยันมาก แต่ไม่รวยสักทีค่ะ

พ่อก็หวังจากหวยตลอดจนตอนนี้ฉันเริ่มแอบๆมาหวังด้วยบ้าง เพราะเศรษฐกิจมันแย่มากจนฉันรู้สึกว่าการถูกหวยคือวิธีที่เราจะเอาชีวิตรอดได้อย่างไม่ลำบากในตอนนี้

บ้านเราไม่เคยรวยสักกะที พ่อกับแม่ก็ไม่เคยเอะใจว่าทำไมถึงไม่มีเงินเก็บเยอะๆบ้าง

แต่ให้ตายเหอะ พ่อกับแม่เชื่อในเรื่องวิถีชีวิตพอเพียงค่ะ เขาคิดว่าที่เขาเป็นอยู่มันทำให้เขามีความสุข ครอบครัวมีความสุข บ้านฉันมีต้นไม้รกๆ และพวกแปลงผักอยู่หลายแปลง หนึ่งไร่พอเพียงค่ะ พ่อฉันบอก ก็ดีค่ะที่มีผักกินเองเยอะ แต่อย่าไปให้เครดิตมันมากได้ไหม ขอร้องเลย

ฉันไม่ได้มีความสุขขนาดนั้นค่ะ ฉันอยากได้อะไรหลายๆอย่าง แต่มันไม่สามารถที่จะได้มาโดยเดินเข้าไปตกลงกับพ่อว่า พ่อคะ ถ้าเทอมนี้หนู้ได้เกรดสี่ห้าตัว หนูขอนั่นขอนี่ขอนี่ขอโน่นได้ไหมคะ แล้วพ่อก็จะตอบว่าได้จ้ะลูก พ่อจะรอนะ *-*

NO WAY 

ฉันได้เกรดเฉลี่ย4มาตลอดตั้งแต่ประถม มอต้นก็เฉลี่ยอยู่ที่ไม่ต่ำกว่า3.8 ตอนนี้มอปลายฉันมีเกรดเฉลี่ยอยู่ที่ 3.94 และคะแนนภาษาจีนก็ประมาณ84-90ขึ้นไปด้วยค่ะ รู้สึกภูมิใจกับมันโคตรๆแต่สุดท้ายพ่อกับแม่ก็พูดว่า อืม ทำดีมากๆ 

ค่ะ ก็ ก็ดีใจดีค่ะ ก็ดีใจอยู่ที่ได้รับคำชม

น้องชายของฉันเรียนไม่เก่งค่ะ เป็นเด็กสมาธิสั้น ติดเกม และขี้เเย ได้อะไรที่อยากได้บ่อยมาก เกรดสี่ตัวละร้อยก็ได้มาแล้ว

มีครั้งนึงน้องทำได้ห้าตัว แต่พ่อแม่ไม่ให้สักกะบาทค่ะ เพราะไม่มีให้ 

ว้าวซ่า น้องฉันร้องไห้ใหญ่แล้วก็บอกว่าที่ทำมันไม่มีความหมาย ฉันเหนื่อยจะอธิบายมากๆ แต่การเรียนให้ได้เกรดดีมันทำเพื่อตัวเองอยู่แล้วไม่ใช่เพื่อเงิน เราทำเพื่ออนาคตนะ แต่น้องชายบอกว่าเขาทำเพื่อเงินค่ะ ฉันไปไม่เป็นเลย

ฉันเข้าใจในฐานะของครอบครัวตัวเองดีค่ะ แล้วก็ ที่พิมพ์มาทั้งหมด ก็แค่อยากจะระบายอะไรนิดหน่อย เพราะฉันเหนื่อยที่จะเห็นพ่อกับแม่ทำงานหนักมาตลอดแต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรดีขึ้นเลยค่ะ

จำได้เลยว่าตอนเป็นเด็กฉันยังได้กินได้เที่ยวมากกว่านี้ อาจจะเพราะตอนนั้นฉันเด็กละมั้งคะ

พอโตมา ฉันถูกชมว่าเป็นดี ไม่ดื้อ ไม่งอแงอะไร ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม แต่ฉันไม่เคยขออะไรจากพ่อกับแม่เลยค่ะ มือถือเครื่องเเรกเขาก็ซื้อมาให้โดยที่ฉันไม่ได้ขอเลย

โตมาอีกหน่อย ฉันอยากซื้อแลปท็อปเขาก็เเจ้นไปซื้อมาให้โดยถอนเงินจากบัญชีของฉันไป ซึ่งมันไม่พอซื้อ เขาใช้เงินของตัวเองออกให้ด้วย ฉันซึ้งใจอยู่แป๊บเดียว เพราะแม่พูดว่า เงินแทบจะหมดบัญชีเลย พ่ออุตส่าห์เอาเงินตัวเองรวมให้เลยนะ

นั่นทำให้ฉันรู้สึกแย่มาก รู้งี้ไม่พูดว่าอยากได้ก็ดี แต่ตอนนั้นมันต้องใช้ทำงานจริงๆค่ะ แล้วคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะของลุกพี่ลุกน้องทิ้งไว้ให้ตอนที่ไปหางานทำในกรุงเทพมันก็เริ่มจะพังแล้ว

แลปท็อปเครื่องนี้เป็นสีเทาสวยดีค่ะ แต่ตัวอักษรบนแป้นมันอ่อนจนแทบจะกลืนไปกับสีแป้นพิมพ์เลย แต่ช่างมันเถอะค่ะ ถือว่าฝึกพิมพ์แบบไม่ต้องมองแป้นไปก็แล้วกัน อา พิมพ์ช้ามาก พอดีกว่า

ตอนนี้ฉันกำลังทะเลาะกับตัวเองอย่างหนักเพราะฉันอยากเรียนคณะนึงที่ค่าเทอมก็แพงอยู่ แต่ว่าทำการกู้กยศ.เรียบร้อยแล้ว น่าจะไม่มีปัญหาในส่วนนี้ ถึงจะไม่อยากกู้ แต่พ่อเป็นคนเอ่ยปากเองก็ต้องกู้ค่ะ

แล้วค่ากินค่าอยู่มันก็ต้องใช้เงิน เขาบอกว่าเขาไม่สามารถส่งเงินเยอะๆให้ฉันใช้ได้ ไปดูรีวิวการใช้เงินของคนในยูทูปมาก็หลักหมื่นเลย 

มันเป็นความฝันของฉัน แต่ว่าท่ามกลางเศรษฐกิจและฐานะครอบครัวแบบนี้ มันทำให้ฉันกลับมาคิดว่าเราควรจะเลือกเรียนอะไรที่มันไม่แพงดีไหม แต่ตอนนี้ฉันมีแค่ใจเดียวเลยค่ะ ไม่รู้จะเรียนอะไรถ้าไม่เรียนคณะนี้

คนในบ้านและญาติพี่น้องก็เชียร์ให้ฉันเรียนครูเพื่อสอบบรรจุ รับราชการ จากนั้นก็จะมีสวัสดิการอีกเยอะให้เรา เราจะได้มีรถคันแรก สิทธิรักษาต่างๆที่ครอบคลุมไปจนถึงครอบครัว เงินเดือนมั่นคงต่างๆ

ฉันว่าฉันสอนหนังสือคนได้ค่ะ แต่ฉันไม่สามารถทำงานในระบบราชการได้จริงๆ นอกจากจะเตรียมการสอนแล้วยังต้องเดินเอกสารทำงานเอกสารต่างๆให้โรงเรียน จบมาสตาร์ทที่หมื่นห้า ถ้าอัตราจ้างได้ไม่ถึงหมื่น

ใหม่ๆก็ได้เงินน้อย แต่ก็ต้องทำผลงานเลื่อนขั้นเพื่อที่จะได้เงินเดือนเยอะๆใช่ไหมล่ะคะ แต่ฉันไม่อยากทำงานแบบนั้นเลยค่ะ ฉันไม่อยากจะเป็นแบบนั้นเลยนะคะ แต่เขาอยากให้ฉันเรียนใกล้บ้าน และเป็นครู 

เมื่อก่อนเขาไม่บังคับฉันเลยไม่ว่าจะเรื่องไหน เขาไม่ได้เชียร์ให้ฉันเรียนวิทย์-คณิตเพื่อจะได้มีตัวเลือกในตอนเข้ามหาลัยเยอะๆ เขาบอกให้ฉันเลือกที่ชอบ 

และตอนนี้ฉันก็เลือกในสิ่งที่ฉันชอบอีกครั้งแต่เขากลับไม่อยากให้ฉันเลือกแบบนั้น

ฉันเสียใจมาก

ปีนี้เป็นปีแรกที่ไม่ลอยกระทงค่ะ เพราะไม่อยากเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างขยะและทำลายแม่น้ำ นี่เป้นการขอบคุณและขอขมาแม่น้ำในแบบของฉันเอง 

นั่งจุดไฟเย็นเหงาๆเล่นในบ้าน นั่งดูพระจันทร์ มันสวยมากเลยค่ะ ทำให้รู้สึกหายเหนื่อขึ้นมาบ้าง เหมือนได้รับพลังงานดีๆเลยค่ะ ฉันชอบเปิดหน้าต่างห้องนอนในวันที่พระจันทร์เต็มดวง เพราะว่าเวลามันส่องเข้ามาในห้อง ห้องก็จะสว่าง ฉันไม่ได้กลัวความมืดอะไรนะคะ แค่ห้องนอนที่มีแสงจันทร์อยู่ก้วยมันทำให้ฉันรู้สึกสบายใจ

ฉันสนใจผางประทีปและประทีปตีนกาที่ได้มันมาจากคุณยายมากๆค่ะ ท่านบอกว่าประทีปตีนกาเอาไว้จุดเผาสิ่งไม่ดีให้มอดไหม้ไป มันเป็นลักษณะผ้าฝ้าชุบน้ำมันหอมๆจนชุ่มตรงส่วนหัว และส่วนท้ายจะเป็นเส้นฝ้ายงอๆแฉกๆเหมือนเท้านกเท้าอีกา เอาไว้ตั้งวางกับถ้วยเล็กๆ หรือวางทับผางประทีปก็ได่ ส่วนผางประทีปเป็นเทียนในถ้วยดินเผาเล็กๆ เอาไว้จุดบูชาเจ้าแม่กาเผือกที่ฟักไข่ออกมาห้าใบแล้วทำหล่น จากนั้นไข่5ใบก็ทยอยฟักออกมาเจอกัน แล้วต่อคิวกันเกิดเป็นศาสดาแห่งศาสนาพุทธนั่นแหละค่ะ ... ไม่รู้ที่เล่าถูกไหม แต่นี่เป็นความเข้าใจของฉันเอง มันยังไม่ได้อัพเดทข้อมุลอะไร ถ้าสงสัยสามารถค้นหาเพิ่มเติมดูได้ค่ะ

แม่บอกว่าประทีปตีนกาศักดิ์สิทธิ์ และมีน้อยคนที่จะรู้วิธีทำ แม่งเองก็ไม่รู้ เท่าที่ฉันมองๆดู มันก็คือฝ้ายหลายๆเส้น มัดรวมกันแล้วชุบน้ำมันแค่นั้นเอง แม่ฉันบอกว่าไม่ใช่ มันมีพิธีกรรมมากกว่านั้น รู้สึกน่าสนใจดีค่ะ ปิดเทอมต้องไปขอยายให้สอนทำสักหน่อย ฉันอยากเป็นแม่มด คิก

ว้าว ฉันไม่มีอะไรจะเขียนแล้ว ตอนนี้สี่ทุมสองนาที ฉันจะไปอาบน้ำและมานั่งทำการบ้านสักหน่อยค่อยเข้านอน

ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านเสมอมานะคะ จากนี้น่าจะไม่ได้มาเขียนอะไรแบบนี้ทุกๆวันแล้ว คงจะแค่ตอนว่างๆ 

แต่อยากพูดอีกครั้งว่าในนี้ทำให้ฉันรู้สึกสบายใจมากๆ 

แล้วเจอกันใหม่

(ไม่คิดว่าจะเขียนยาวขนาดนี้ ขอโทษที่เวิ่นเว้อแต่อะไรที่น่าเบื่อนะคะ)

ขอให้ทุกๆวันถัดจากนี้ไปเป็นวันที่ดีค่ะ