ชีวิตของนิสิตคนหนึ่ง ที่ดัน admission ติดในคณะวิทย์สุขภาพคณะหนึ่ง มหาวิทยาลัยชื่อดัง (จริงๆ คือหลุดมาจากอันดับแรกๆ ต่างหากล่ะ) แต่คิดไว้แล้วว่า ไม่ซิ่วหรอก จนได้ขึ้นมาเรียนปี 2 ซึ่งต้องอธิบายก่อนว่า ส่วนใหญ่ในปี 1 นั้น จะเน้นให้เรียนวิชาพื้นฐานซะมากกว่า เช่น เคมี ฟิสิกส์ ชีวะ แคลคูลัส1 (ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังสงสัยอยู่ว่าจะให้เรียนฟิสิกส์กับแคลคูลัสไปเพื่ออะไรในเมื่อสาขาที่เรียนไม่ได้ใช้เลย...) แต่ก็ผ่านมันมาได้ด้วยD และเกรดอื่นๆ แล้วแต่เวรกรรมและมันสมอง คิดล่วงหน้าไว้แล้วว่า ปี2 คงจะดีขึ้นบ้างนะ คงไม่ทรมานมาก ไม่มีวิชาคณิตและฟิสิกส์ที่รักแล้ว ดีใจมากๆ
แต่แล้ว วันแรกที่เปิดเทอมปี 2 ทางสาขาได้เชิญวิทยากรมาบรรยายให้กำลังใจในการเรียนสาขานี้ มีประโยคหนึ่งจากวิทยากร "ถ้าคิดว่าทางนี้ไม่ใช่ ไม่ชอบ ก็ออกไปเหอะ ไปตามหาสิ่งที่ตัวเองชอบ จะเสียเวลาอีกปี หรือจะเสียใจไปตลอดชีวิต" แต่!! นี่มันปี 2 แล้ว เราเดินมาเกือบครึ่งทางแล้ว จะให้ซิ่วหรอ ไม่นะ มันไม่ทันแล้ววววววววว!!!
หลังจบคาบนั้นก็คุยกับเพื่อนๆ มีเพื่อนคนหนึ่งพูดว่า "ก็คงเรียนให้จบๆ แหละ ไม่ใช่ไม่ชอบนะ แต่ถ้าให้ซิ่วใหม่ก็ไม่รู้จะไปไหนว่ะ" "เออ ก็เรียนให้จบ หาเงินเป็นก้อนๆ จากนั้น จะทำอะไรก็ทำ มีเงินแล้วมันก็สบายขึ้นบ้างแหละน่า" ประเด็นการซิ่วเลยตกไป ทุกคนมุ่งหน้าสู่การเรียนจบใน 4 ปีที่ใฝ่ฝัน
แต่ก่อนที่จะเรียนจบได้มันก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นไหมล่ะ วิชาสาขาเอย Labเอย แล้วคนที่ไม่ชอบ หรือเฉยๆ จะเรียนไหวไหมนะ? นั่นสิ ทุกวันนี้เราก็ยังตอบคำถามตัวเองไม่ได้เหมือกัน ยิ่งเรียนก็ยิ่งพบว่าเพื่อนๆ ในคณะไม่ใช่คน แต่มันเป็นมนุษย์ต่างดาว!!! หรือเราโง่กันแน่วะงง แต่ด้วยประการทั้งปวง เรากับเพื่อนๆ ต้องเรียนจบให้จงได้ (แหงสิ ไม่งั้นก็อดรับปริญญาแล้วทำงานกันพอดี ฮ่าๆ)
"เพราะทุกคณะทุกสาขา ล้วนมีความยากเป็นของตัวเอง อย่าดูถูกหรือคิดว่าคณะนี้เรียนง่าย ถ้าไม่ได้มาเรียนเอง"
ขอให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ร่วมชั้นการเรียนระดับอุดมศึกษาสู้ๆ นะคะ สู้ต่อไปทาเคชิ พวกเราทุกคนจะต้องผ่านมันไปได้ด้วย A
บันทึก ณ Finalcrisis และกำลังอ่านไม่ทันแต่ยังใจเย็น
a little student . (with fire head)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in