"นี่ พี่ใหญ่"

ตือโป๊ยก่ายเรียกหงอคงขึ้นมาเสียเฉยๆ ราวกับว่าเป็นเรื่องที่ขบคิดมานานพอควร จนตัดสินใจเอ่ยถาม

"หือ ?" 

ซุนหงอคงนอนกระดิกเท้าสบายใจ อยู่บนตั่งตัวใหญ่ ในห้องรับรองของเศรษฐีใจบุญ ซึ่งให้คณะเดินทางของพระถังซัมจั๋งพักแรมที่บ้านของตนได้หนึ่งคืน

คืนนี้เป็นคืนที่ี่ค่อนข้างสงบ เมื่ออาจารย์แยกตัวไปสวดมนต์แล้ว ศิษย์พี่ศิษย์น้องทั้งสามจึงมีเวลาคุยเรื่องสัพเพเหระกันไปเรื่อยเปื่อย

"ตอนที่พี่ใหญ่ถูกขังไว้ในเขาเบญจคีรี เป็นเวลา 500 ปีน่ะ พี่รอดมาได้ยังไงกันเหรอ?" โป๊ยก่ายกอดอกนั่งมองศิษย์พี่ รอคำตอบ

"นั่นสิๆ ติดอยู่ในนั้นเป็นร้อยๆปี พี่ไม่หิวตายเหรอ?" ซัวเจ๋งพูดสมทบด้วยความสงสัย

หงอคงมองศิษย์น้องทั้งสองครู่หนึ่ง แล้วเบนสายตากลับมาทำหน้าครุ่นคิดนึกถึึงความหลัง

" อืมมม.. จะว่าไปก็มีเรื่องแปลกๆน่ะ ทุกๆเก้า หรือสิบปี จะมีนกอินทรีย์เผือกคาบอาหารมาวางไว้ให้ ทั้งผลไม้และน้ำ.. "

"เอ๊ะ? มีนกประหลาดแบบนั้นด้วยเรอะ?" ซัวเจ๋งร้องขึ้นด้วยความประหลาดใจ

"ข้าก็ไม่นึกสงสัยจนพวกเจ้าถามขึ้นเนี่ยแหละ" หงอคงนิ่วหน้า เขาลืมเรื่องพวกนี้ไปได้ยังไงกัน

"ข้าว่านะ นั่นต้องเป็นบริวารของพระโพธิสัตว์กวนอิมแน่ๆ ท่านช่วยชี้ทางให้พี่เสมอเลยใช่ไหมล่ะ?" โป๊ยก่ายตั้งข้อสังเกต

"จริงด้วย! เจ้าแม่กวนอิมใจดีอยู่แล้ว จะทำเรื่องแบบนี้ก็ไม่แปลกเลย" หงอคงพยักหน้าเห็นด้วย

.. เป็นอันได้ข้อสรุป ศิษย์พี่น้องทั้งสามพนมมือขึ้น กล่าวขอบคุณพระโพธิสัตว์กวนอิมด้วยความซึ้งใจ..

---- ย้อนกลับไปเมื่อครั้งที่ซุนหงอคงถูกคุมขัง ณ เขาเบญจคีรี  ----

เทพสามตาฟุบหน้าลงกับโต๊ะทำงาน ดูคล้ายหมดเรี่ยวแรง 

"โฮ่ง! (นายท่าน)" สุนัขของเขาเห่าเรียกอย่างกระวนกระวาย

"เงียบน่า.. " เอ้อร์หลางเอียงใบหน้าหันไปมองเห่าฟ้าด้วยท่าทีรำคาญใจ "ให้ตายสิ ..คาบเหยือกใส่น้ำ ทั้งผลไม้ที่มากมายเกินตัวไปให้เจ้าลิงนั่น ทำเอาข้าปวดร้าวกรามไปหมด ..จะใช้เห่าฟ้าไปก็ไม่ได้อีก"

"ข้าอยากเว้นช่วงสักร้อยปีแล้วค่อยแวะไปใหม่" ว่าแล้วก็ถอนใจเฮือกใหญ่ ด้วยท่าทีเหนื่อยหน่าย

เห่าฟ้านั่งอยู่เคียงข้างผู้เป็นนาย สีหน้าเหมือนอยากจะกล่าวว่า (คราวหน้าท่านก็แปลงเป็นสัตว์ที่แข็งแรงกว่านี้สิ)

... 

- IvyMinster -

อ่านทั้งหมดได้ที่ FAN FIC | เอ้อร์หลาง X หงอคง