ณัฐพลเป็นลูกคนจีนที่ภาษาจีนไม่กระดิก
และถ้ามีคนมาถามว่าทำไมพูดภาษาจีนไม่ได้ทั้งที่หน้าตี๋ขนาดนี้
เขาก็จะตอบว่าเพราะเขาโดนสอนให้พูดภาษาไทยมาตั้งแต่ยังแบเบาะ

แล้วมันจะไปพูดภาษาจีนได้ยังไง (วะ)
โคตรจะเป็นคอมมอนเซนส์ ก็ไม่ได้เรียนมามันจะพูดได้ไง

แต่วันนี้กระบวนการเรียนรู้ทางภาษาเขากำลังจะเปลี่ยนไป
เพราะวันนี้เขาจะได้เรียนภาษาจีนอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก

มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามพี่ตุลย์เอาละกัน

นั่นคือความคิดแรกตอนที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะต้องเรียนภาษาจีนกับอาจารย์แบบส่วนตัว
แต่พอมาเรียนจริงๆ แล้ว เขาเริ่มจะสงสัยว่าเขาควรจะเอาอะไรไปถามพี่ตุลย์ดี
ในเมื่อเรียนไปได้แค่ครึ่งชั่วโมง ความรู้ในหัวก็ตีกันจนยุ่งไปหมด

ปัว(B)   พัว(P)    มัว(M)   ฟัว(F)

เตอ(D)  เทอ(T)  เนอ(N)  เลอ(L)

แค่เริ่มต้นออกเสียงพินอินก็ยากแล้ว ตัว Bออกเสียงเป็นป.ปลาแทนทีจะเป็นบ.ใบไม้
แล้วตัว P ออกเสียงเป็นพ.พานแทนที่จะเป็นป.ปลา  ส่วนตัว D ออกเสียงเป็นต.เต่าแทนที่จะเป็นด.เด็ก

ไม่ต้องนึกถึงการเขียนตัวอักษรจีน
ความท้อก่อนจะได้เรียนมีอยู่จริง

พี่ตุลย์เคยเอาสมุดเรียนจีนให้ดูแค่เห็นก็เวียนหัว
เหมือนแกะซองมาม่า เอาตัวเส้นไปจุ่มหมึกแล้วเอาไปปั๊มบนกระดาษ
เส้นขีดทับกันไปกันมาเหมือนศพยุง

จริงๆ แล้วเขาก็ไม่เคยสงสัยความเก่งเรื่องภาษาของพี่ตุลย์
เพียงแต่ว่าพอได้มาลองเรียนเองดูเหมือนความเก่งของคุณภากรเขาจะขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมไปอีก

แต่ก็นั่นแหละ

ณัฐพลจะไม่ยอมแพ้กับอิแค่เรื่องเส้นมาม่าจุ่มหมึกนี่แน่นอน

ดังนั้นเมื่อสองชั่วโมงครึ่งจบลงและอาจารย์คนสวยกำลังเก็บหนังสือเข้ากระเป๋า
เขาจึงเอ่ยปากถาม

“เหล่าซือสอนผมเขียนตัวจีนตัวนี้ได้ไหมครับ”

“แต่เรายังเรียนไม่ถึงตัวอักษรจีนเลยนะ  รีบเหรอ ฮ่าๆ”

“พอดีว่าตัวนี้มันพิเศษน่ะครับ”

“อะ ก็ได้ ไหนตัวอะไรล่ะ”

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงเลือกรูปที่กดเซฟไว้ให้อาจารย์ดู

“ตง (东) เหรอ เอากระดาษมาสิ เดี๋ยวเขียนให้ดู”

เขานั่งฟังอาจารย์อธิบายหลักการเขียนแล้วก็ตระหนักได้ว่าตัวเองรีบไปจริง ๆ
ทางที่ดีน่าจะรอให้ถึงเวลาที่เขาเริ่มเรียนตัวอักษรจีนซะก่อน แต่ว่ามันอดไม่ได้

ก็อยากให้เห็นเร็วๆ นี่นา

“เนี่ย ตัวนี้มันมีทั้งหมดห้าขีดนะถ้าจะเขียนให้สวยต้องเขียนให้ถูกลำดับ สัดส่วนมันจะได้เหมาะกัน
เริ่มจากขีดบนสุดก่อน แล้วก็ตรงกลาง แล้วค่อยแต้มขีดซ้ายขวา แค่นี้เอง สวยละ”

แค่นี้เองยังไงวะ

แน่นอนว่าเขาแค่คิดแต่ไม่ได้ส่งเสียงออกไป

สุดท้ายเขาก็ฝึกเขียนคำนี้จนสำเร็จถึงตัวอาจจะยังโย้ไปบ้างแต่เหล่าซือก็ยังชมว่าสำหรับมือใหม่ได้เท่านี้ก็เก่งแล้วซึ่งจริงๆ แล้ว มันอาจเป็นแค่คำปลอบใจที่มีความหมายไม่เต็มร้อยอย่างที่พูด
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่เขาสนใจเท่าไหร่

เขาเปิดแอพกล้องถ่ายรูปในโทรศัพท์ กดถ่ายกระดาษเอสี่ที่มีตัวอักษรตัวโตเขียนด้วยหมึกสีดำไว้กลางหน้ากระดาษก่อนจะไลน์ไปหาใครอีกคน

“ให้ทายตัวอักษรจีนตัวแรกที่ผมเขียนเป็นคือตัวอะไร”

/แนบรูป  

“คำว่าตง ชื่อพี่อะ”

“เหล่าซือบอกว่าแปลว่าทิศตะวันออกทิศที่พระอาทิตย์ขึ้น”

“ภากรแปลว่าพระอาทิตย์ ตงแปลว่าทิศตะวันออก”

“เท่สัด”

“ส่วนฮุยชื่อผม แปลว่าแสงสว่างว่ะ”

“ครั้งหน้าจะเรียนเขียนคำว่าฮุยแล้วจะเอามาเรียงคู่กัน”

“เท่กว่าเดิม”

“ฮุยกับตง”

“แสงสว่างกับทิศตะวันออก”

(: ☀

__________________

 หมายเหตุ : ชื่อจีนพี่ตุลย์คือ 吴旭东 เป็นชื่อที่คุณพี่เลือกตอนไปออกรายการ bang! 

เราไม่ได้มโนขึ้นมาเองนะคะ55555555555 ส่วนชื่อจีนพี่แม็กซ์คืออาฮุย 阿辉 อันนี้ก็ไม่ได้มโนเองเหมือนกันวู้ววู แต่ที่เหลือคือมโนเด้อ นอกจากชื่อของคุณๆ ทั้งสองแล้วก็ไม่มีความจริงอีกเลย
อ้อ มีอีกเรื่องที่จริงคือคุณแม็กซ์เรียนจีนแล้วเด้อนางเด่อ ดูจากสตอรี่พี่ตุลย์อะเนาะ อิ้ๆๆ

สวัสดีลาค่า

#ทีมชิปเพ้อ #ทีมชิปเพ้อ และ #ทีมชิปเพ้อ นะคะนะ