ในวันที่ผมไม่เป็นแม้ผม และคุณก็ไม่เป็นแม้คุณ
เราเจอกัน...
ก่อนเสียงเพลงจะทำหน้าที่เป็นไทม์แมซซีนของเรา
เราแสนแตกต่างกันเฉกเช่นเฉดสี
คุณคือสีแดงอันร้อนแรง และผมคือสีน้ำเงินอันเศร้าซึม
เราทั้งสองแตกต่างกันตั้งแต่แรก
แต่เมื่อเราทั้งสองต่างหลอมละลาย
เราต่างลุ่มหลงในเฉดสีของอีกฝ่ายอย่างสุดตัว
เราทั้งคู่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เราต่างสนใจกันและกันอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
ผมมอบทุกสิ่งให้กับคุณ
ทั้งคุณและผม, สีแดงแสนอันตราย สีน้ำเงินอันแสนน่าลุ่มหลง
เราทั้งคู่เชื่อมต่อเส้นด้ายแห่งโชคชะตาเข้าด้วยกัน
และผมพบว่ามันได้กักขังผมเอาไว้
ผมกระซิบหาคุณ คุณผู้ที่หลงเข้ามาในเขาวงกตนี้
กว่าที่คุณจะรู้ตัว เราทั้งคู่ต่างหลอมรวมเข้าด้วยกันแล้ว
และหลงใหลในตัวตนอีกฝ่ายอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
ผมลุ่มหลงในสีแดงแสนอันตราย คุณหลงใหลในสีน้ำเงินอันน่าลุ่มหลง
เราทั้งสองต่างเป็นอีกตัวตน ปิดกั้น ลืมเลือน และจางหาย
ตัดและแบ่งแยกโชคชะตาเป็นสองสี
ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับไทม์แมซซีนที่จบสิ้นลง
และในช่วงเวลาที่ผมกำลังจะหายไป ไม่กลับมาอีก
โชคชะตาก็ได้ผูกด้ายแดงของเราด้วยกันไว้อย่างไร้ความปราณี
ผมไม่มีวันหลีกหนีคุณพ้น.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in