ดารา - แมก เจนมานะ

ใต้แสงไฟดูงดงาม
ยามเมื่อเธออยู่ท่ามกลางหมู่ดาว

“เชี่ย มึงอยู่โต้ะไหน ยกมือดิ้”
“..”
“ได้ยินป่ะเนี่ย ยกมือ”
“..”
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหลลูก..”

ช้อคไปเลยกู จะโทรหาเพื่อนแต่กดโทรหาแม่ไป ไม่รู้เลยดิ่ว่าออกมาเที่ยว ที่โต้ะเรื่องนี่กลายเป็นหัวข้อที่ทุกคนหัวเราะกันอย่างครึกครื้น รวมถึงเธอด้วย วันแรกที่เราเจอกัน


ราวบทละครไม่ใช่เรื่องจริง
สะกดให้เราหยุดนิ่งลืมหายใจ

“เราเสียใจมากเลย
ทำไมเค้าต้องทำแบบนี้
ทำต้องทำแบบนี้วะ”
ผู้หญิงในชุดเดรสสีขาวตัวเล็กพูด พร้อมกันปาดน้ำตา

“ไม่เป็นไรนะ
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมัน
มันดีที่สุดเท่าที่มันจะเป็นได้แล้ว
เธอไม่เห็นต้องมีอะไรให้เสียใจเลย
เค้าตางหากที่ต้องเสียใจ ที่ต้องเสียคนดีๆ
ที่มีความรักที่จริงใจขนาดนี้ไป
ถ้าเป็นเรา
เราคงไม่มีวันทำให้เธอเสียใจเลย”
เราพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปบีบไหล่ให้กำลังใจ



ใกล้กันเท่าไรจบตรงที่ใดไม่เคยรู้

“ขอมือหน่อย”
“เมาก็เมา ยังจะขับรถมือเดียวอีก”
“หน่าา ขอมือหน่อย”
“มือนุ่มจัง”
“แหน่ะ ชอบอ่ะเด้”
“อืมม”

จากนั้นวันนั้น เราก็แทบไม่ปล่อยมือเธออีกเลย



เธอที่เห็นไม่ใช่เธอที่เป็น
เธอสวยงามที่สุดจากตรงนั้น

“เราอยากรู้ว่าถ้าเราเจอเค้าอีก มันจะเป็นยังไง”
“ก็ไปดิ่”
“เราไม่ได้อะไรแล้ว เรามั่นใจ”
“อืมม”

เวลาล่วงเลยผ่านไป แต่สำหรับเรามันดูช้ามาก
เป็นเรื่องน่าแปลกสำหรับคนที่ไม่ติดโทรศัพท์อย่างเราที่คอยดูข้อความเข้าทุก5นาที

01.25
“ฮัลโหล ทำไมไม่รับโทรศัพท์อ่ะ”
“ก็รับอยู่นี่ไง”
“เรามาต่อกับเค้าเค้านะ ที่บีบาร์”
“อืม”
“เป็นอะไรรึป่าว”
“ป่าว”
“เห้ย เราทำอะไรผิด”
“ก้ป่าวไง”



เป็นฉันเองที่เพ้อเผลอใจ
ไปกับแสงดาวที่ไม่ได้เป็นของใคร

“เราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับเค้าแล้ว”
“จริงหรอ”
“ใช่ดิ่ มันเป็นความรู้สึกอื่นไปแล้ว
มันไม่ใช่ความรัก”
“อืมม”



เครื่องสำอางค์กลิ่นหอมจางๆ
คอยคั่นกลางระหว่างฉันกับเธอ

“เมื่อคืนนอนหลับสนิทมาก
ไม่รู้ทำไม
นอนไม่หลับมาตั้งหลายวันแหน่ะ”
“เพราะนอนกอดเค้ารึป่าว”
“น่าจะใช่”
“ชอบนอนกอดเค้าอ่ะดิ้ เค้าตัวหอมอ่ะดิ่”
“งืมมม แบร่”



ดั่งฝันละเมองมงายพร่ำเพ้อ
และคิดเอาเองว่ารักอยู่เรื่อยไป

“เอาอันไหน เดี๋ยวเค้าจ่ายบัตรทีเดียว”
“ไม่รู้อ่ะ”
“เอาอันนี้ละกัน ปกติเค้าใช้อันนี้
เดี๋ยวแปะให้ก่อนนอน”

“ขอเบอร์คุณลูกค้าหน่อยค่ะ”

“เบอร์เค้าเบอร์อะไร”
เธอหันมาถามพร้อมกับหรี่ตา
“0”
เธอเขียนตามที่เราพูด
“9”
ยังคงตามติด
“71038462”
“มั่ว”
“ฮ่าฮ่า เบอร์เราไง
โทรหาเธอก่ะโทรหาเราก็เหมือนกันนั่นแหละ”
เราพูดจบก็เอื้อมมือไปขว้าเอวเค้ามาใกล้ๆ
พร้อมกับหอมแก้มเค้าไปทีนึง
แก้เขินที่พูดแบบนั้น แต่มันยิ่งเขินเข้าไปอีกนี่ดิ่
บ้าเอ้ย



ใกล้กันเท่าไรยิ่งย้ำให้แน่ใจและได้รู้

“เราคิดถึงเค้าหว่ะ”
“ลองกลับไปคุยดูม่ั้ย
ลองดูอีกที
ให้มันสุดไปเลย”
“มันไม่ได้แล้ว เธอไม่เข้าใจ”
“เธอก็ลองดูดิ่ เค้าไม่อยากเห็นเธอเป็นแบบนี้”
“เธอไม่เข้าใจ เธอไม่ต้องพูดได้ป่ะ”



ว่าเธอที่เห็นไม่ใช่เธอที่เป็น
เธอสวยงามที่สุดจากตรงนั้น
เป็นฉันเองที่เพ้อเผลอใจ
ไปกับแสงดาวที่ไม่ได้เป็นของใคร

3days previous
“เค้าขอโทษที่พูดแบบนั้น”
“เธอ”
“..”

2days previous
“จะไม่ตอบใช่ป่ะ”
“วันนี้ไปวิ่งมาโคตรร้อนจะเป็นลม”
“เห้ยเธอ ตอบดิ่”

Yesterday
“จะจบอย่างงี้ใช่ป่ะ”

Today
“เธอไม่สบายอยู่จะไปวิ่งทำไม
ดูแลตัวเองดีๆหน่อยดิ่”
“อืม จะเอางี้ใช่ป่ะ”
“ถ้าไม่มีเค้าดูแล เธอก็ต้องดูแลตัวเองดีๆนะ”
“อืม”