สายลมอุ่นปะทะเข้าที่ใบหน้า เส้นผมสีดำประกายประบ่านั้นปลิวไสว

สายตากำลังจับจ้องไปทีี่ม้านั่งหินอ่อนด้านล่าง

เธอเพ่งสายตาจ้องมองคน 2 คน

ถึงแม้ในใจจะลังเล

แต่เธอก็มั่นใจว่าเป็นเขากับเพื่อนอีกคน

เธอก้มลงมองที่หน้าจอสีขาวในมือ

ข้อความที่พิมพ์ไปเมื่อ 6 ชั่วโมงที่แล้วยังไม่มีการเปิดอ่าน.....

"เค้าคงกำลังยุ่ง" เธอคิดในใจ

แต่ภาพที่อยู่ตรงหน้าเบื้องล่าง ดูท่าจะให้เธอเดาเป็นอื่นไปไม่ได้

เมื่อไหร่กันนะที่ความสัมพันธ์ของเราทั้ง 2 เดินทางมาถึงจุดนี้

เธอยืนนิ่งครุ่นคิดเรื่องเก่าๆ เหมือนกับหญิงชราที่กำลังโหยหาความหอมหวานในซากความทรงจำ

.........หอมหวานปนความขมขื่นในใจ.........

เธอเดินกลับเข้ามาในห้องสี่เหลี่ยม

นั่งแหมะลงบนเก้าอี้สีขาวตัวเดิมที่มุมห้อง

สายตาจับจ้องไปที่หน้าจอสีขาวตรงหน้า

ตัวหนังสือพรั่งพรู่ออกมาผ่านปลายนิ้ว

เป็นตัวแทนความเศร้าที่จับตัวกันภายในใจ

คืนวันอาทิตย์ในหน้าร้อน

เธอภาวนาให้ความเหงานี้ผ่านไป