ฉาก1 ภายนอก/ร้านแมคโดนัลด์/กลางคืน

บริเวณร้านแมคโดนัลด์ที่บรรยากาศคึกคัก หน้าร้านมีหญิงสาวแต่งตัวเซ็กซี่ยืนอออยู่หน้าประตูหลายคน ฝรั่งผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้าร้าน เหล่าสาวเซ็กซี่ดักเข้าไปดักฝรั่งกลุ่มนั้นอย่างหมายมาด ฝรั่งกลุ่มนั้นส่ายหน้าก่อนจะเดินเข้าร้านไป

ตั้มชายหนุ่มวัยทำงานคนหนึ่งจับแขนมิ้นท์ หญิงสาววัยเดียวกันที่เดินค่อนข้างเซเข้าทางประตูร้าน สาวเซ็กซี่หน้าประตูคนหนึ่งส่งสายตายั่วยวนมาทางตั้ม ตั้มมองและอมยิ้มกลับไป ก่อนจะส่ายหน้าและพามิ้นท์เดินเข้าไปในร้าน

ฉาก2 ภายใน/ร้านแมคโดนัลด์/กลางคืน

ภายในร้านบรรยากาศคึกคักไม่ต่างจากข้างนอก มีทั้งฝรั่งและคนไทยปะปนกันเต็มร้าน บางโต๊ะนั่งคุยกันเงียบๆ บางโต๊ะมีเสียงโหวกเหวกดังออกมา และบางคนที่นั่งหลับพิงเก้าอี้อย่างหมดสภาพ ตั้มมองหาโต๊ะว่างและพามิ้นท์มานั่งยังโต๊ะตัวหนึ่ง

ตั้ม

ไหวนะมึง กูบอกแล้วอย่ากินเพียว ไงอ่ะ

มิ้นท์

เออน่า สบายยยย แต่หิวอ่ะ

ตั้ม

เออ กินไร เดี๋ยวกูไปซื้อให้ เหมือนเดิมมั้ย

มิ้นท์

เออ เหมือนเดิม

ตั้มลุกเดินออกจากโต๊ะไป มิ้นท์มองตามแวบหนึ่งก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ

ผ่านไปพักหนึ่งตั้มเดินกลับมาพร้อมแมคฟิช เฟร้นช์ฟรายจัมโบ้ และน้ำเปปซี่แก้วใหญ่หนึ่งแก้ว

ตั้ม

เฮ้ย อย่าพึ่งหลับเด่ะ ตื่นๆ

มิ้นท์เงยหน้าขึ้นมา แล้วมองไปที่อาหาร

มิ้นท์

กูพักสายตาเว้ย แล้วมึงไม่กินหรอ มีแต่ของกู

ตั้ม

เดี๋ยวกินเฟร้นช์ฟรายกะมึง

ตั้มหยิบเฟร้นฟรายชิ้นหนึ่งไปคนในถ้วยที่มีทั้งซอสพริกและซอสมะเขือเทศอยู่ด้วยกัน ตั้มคนให้เป็นเนื้อเดียวกันแล้วยื่นถ้วยมาทางมิ้นท์

ตั้ม

อ่ะ ของมึงเลย

ก่อนจะยื่นเฟร้นช์ฟรายอันเดิมไปทางมิ้นท์ มิ้นท์อ้าปากรับเฟร้นช์ฟรายชิ้นนั้น ตั้มกินเฟร้นช์ฟรายของตัวเองต่อไป พร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆร้านอย่างสนใจ มิ้นท์ก้มหน้าลงเล็กน้อยซ่อนร่อยยิ้มเล็กๆเอาไว้ ก่อนจะหยิบแมคฟิชขึ้นมากิน

ตั้ม

บรรยากาศร้านต่างจากในผับตรงไหนวะ กูว่าเป๊ะเลยเนี่ย แก๊งเดิมทั้งนั้น

มิ้นท์

ต่างกันตรงมีแมคฟิชของกูไง

ตั้ม

(หัวเราะ) เออ พรุ่งนี้ไปกินผัดไทร้านนั้นกันมั้ย อยากกินว่ะ ไม่ได้กินนาน

มิ้นท์

เอาดิ แล้วเมื่อตอนเที่ยงกินไร

ตั้ม

กินเสต็กเนื้อเว้ย กูกินเพราะกูไม่รู้ (หัวเราะ) มันก็กินได้แต่กูไม่ค่อยชอบกลิ่นมัน

มิ้นท์วางแมคฟิชที่กินไปได้ครึ่งหนึ่งลง

มิ้นท์

ไม่น่ากินเลย กินแล้วง่วงนอน

ตั้มยื่นเลื่อนแก้วเปปซี่ที่ตั้งอยู่กลางโต๊ะเข้าไปทางมิ้นท์ มิ้นท์รับมาดูด ทั้งสองนั่งด้วยท่าทางสบาย

ตั้ม

จำพีทรุ่นน้องเราได้มั้ย มันเจอกูที่สยามวันนั้น

หลังจากวันนั้นก็ทักกูมาทุกวัน

มิ้นท์

แน่ะ ยังไงๆ

ตั้ม

ไม่รู้ เออแต่วันนั้นกูไปฟิตเนส เจอคนนึง

ดูไกลๆ ดูหลังคุ้นมาก เลยเดินเข้าไปเนียนๆ มึงว่ากูเจอใคร ไอ้โอ๊ต! (หัวเราะ)

มิ้นท์

เฮ้ย (หัวเราะ)

มิ้นท์หัวเราะฝืดๆ และหันหน้าไปทางอื่นครู่หนึ่งก่อนหันกลับมา

มิ้นท์

ไงล่ะมึง เค้าไปทำจมูกมาป่ะรู้สึก

ตั้ม

เออ ก็โด่งดี

มิ้นท์

ก้นหรือจมูกวะ (หัวเราะฝืดๆ) แล้วสวยป่ะ

ตั้ม

เชี่ย ก้นโด่งอยู่แล้วไม่ต้องทำเพิ่ม (หัวเราะสะใจ)

เออก็เข้ากับหน้ามันอ่ะ เรียวๆ หน้ามันก็เล็กอยู่แล้ว

เลยได้แลกไลน์กัน ชอบทักกูมาแต่เช้า ตื่นเช้า

ตั้มพูดจบก็ยิ้มออกมาเล็กๆ มองไปเรื่อยเปื่อยไม่ได้มองมิ้นท์ และหยิบเฟร้นช์ฟรายกินต่อไป มิ้นท์มองหน้าตั้มแว่บหนึ่ง มือที่กำลังจะหยิบเฟร้นช์ฟรายชะงักลง

มิ้นท์

เค้าอยากรีเทิร์นรึเปล่าวะ

มิ้นท์พูดเสียงเรียบ ตั้มหยุดกินเฟร้นช์ฟราย และพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ตั้ม

ถ้ามันจะรีเทิร์นจริง กูจะยังไงดีวะ แต่ตอนนี้กูก็ไม่มีใครนะ

ตั้มมองมิ้นท์ที่กำลังก้มหน้า มือเท้าคางและมืออีกข้างเอาหลอดคนแก้วช้าๆ ไม่ได้ตอบตั้มไป ผ่านไปซักพักหนึ่งโทรศัพท์ตั้มดังขึ้น ตั้มกดรับ

ตั้ม

ฮัลโหล นี่ตีสาม ไอสัส

...

(หัวเราะ) เออ ยังไม่นอน มึงว่าไง

...

เออครับ สัตว์ เดี๋ยวกูจะไปรับไปส่งถึงที่เลยครับ

...

(หัวเราะ) เออ โอเค

ตั้มกดวางสายไป มิ้นท์มองด้วยความอยากรู้

มิ้นท์

ใครวะ

ตั้ม

ไอ้แอมป์ มันให้ไปรับมันที่บ้านแล้วไปส่งสนามบินพรุ่งนี้

มันจะไปหาแฟนมันที่เชียงใหม่

มิ้นท์

เออ กูว่าสมัยหน้ามึงก็ลงเลือกตั้งได้ละ ตั้มของประชาชน

ตั้ม

(หัวเราะ) เออ แล้วมึงอ่ะ เมื่อไหร่จะมีแฟน

คนที่ออฟฟิศมึงคนนั้นก็ดีไม่ใช่หรอวะ ทำไมมึงไม่โอเคกะเค้าไปวะ

มิ้นท์เงียบไปพักหนึ่ง

มิ้นท์

ก็กูไม่ได้ชอบเค้า

มิ้นท์หลบตาตอบ ก่อนจะหันมามองตั้มอีกครั้ง

มิ้นท์

จริงๆ กูมีคนที่กูชอบอยู่แล้ว แต่เค้าไม่ได้ชอบกู

ตั้ม

เฮ้ย ไรวะ ไม่เห็นบอกกูเลย แล้วเค้ารู้ป่ะว่ามึงชอบ

มิ้นท์

ไม่รู้หรอก กูไม่คิดจะบอกด้วย

ตั้ม

เฮ้ย ก็บอกเค้าไปดิวะ ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยนะเว้ย

มิ้นท์

เค้าไม่ชอบกูเว้ย ยังไงเค้าก็ไม่มีทางชอบกูหรอก จริงๆ

บอกไปกูกลัวว่ามันจะแย่กว่าเดิมว่ะ

มิ้นท์พูดพลางมองตั้มอย่างเศร้าๆ

ตั้ม

มึงมั่นใจในตัวเองหน่อยดิว้า มึงก็น่ารักนะเว้ย ทำไมเค้าจะไม่ชอบ

บอกเค้าไปเล้ยยยย เดี๋ยวกูช่วยเชียร์

หรือมึงไปชอบกะเทย เค้าเลยไม่ชอบมึง (หัวเราะ)

มิ้นท์

ก็ไม่ถึงกับกะเทยหรอกมึง แต่กู...

บรรยากาศในร้านแมคโดนัลด์ตอนนี้เงียบกว่าเดิมมาก เสียงโหวกเหวกที่เคยดังไม่มีแล้ว มีแต่เสียงดนตรีจากลำโพงร้านที่เปิดคลอเบาๆ มิ้นท์พูดพลางมองหน้าตั้มอย่างจริงจัง ตั้มสบตามิ้นท์ ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบ

ตั้ม

มิ้นท์ มึง...

ตั้มเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่มิ้นท์ขัดขึ้นมา

มิ้นท์

กูว่ากูกลับดีกว่าว่ะ ง่วงแล้ว

เดี๋ยวกูกลับแท็กซี่แล้วกันมึงจะได้ไม่ต้องอ้อม

มิ้นท์พูดแล้วก็ลุกขึ้นยืนทันที

ตั้ม

เฮ้ย เดี๋ยวกูไปส่ง ดึกแล้ว อันตราย

ตั้มพูดออกมาด้วยความเป็นห่วง มิ้นท์ถอนหายใจเล็กๆ แล้วยิ้มออกเล็กน้อยก่อนมองหน้าตั้ม

มิ้นท์

มึงก็เป็นซะอย่างนี้

แล้วทั้งคู่ก็เดินออกจากร้านไป

ฉาก3 ภายใน/รถถยนตร์/กลางคืน

ตั้มขับรถโดยที่มีมิ้นท์นั่งอยู่ข้างๆ ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกัน จนตั้มขับมาจอดที่หน้าบ้านมิ้นท์ ทั้งคู่ก็ยังตกอยู่ในความเงียบครู่หนึ่ง มิ้นท์ปลดเข็มขัดนิรภัยออก แล้วกันไปหาตั้ม

มิ้นท์

ขอบใจนะมึง

ตั้ม

เออ ขอบใจอะไรวะ ก็มาส่งอยู่ทุกที

มิ้นท์

ไม่ใช่ ขอบใจ หลายๆอย่าง

ตั้มเงียบไป

ตั้ม

เออ ไม่เป็นไรเว้ย

ตั้มพูดแล้วยิ้มให้มิ้นท์อย่างเป็นมิตร มิ้นท์ยังคงหน้าเศร้า ตั้มเอื้อมมือไปตบไหล่มิ้นท์หนึ่งทีแรงๆ ดังปึ่ก!

มิ้นท์

โอ๊ย! ไอ้ตั้ม!

ตั้ม

(หัวเราะ) ทำหน้าเศร้าเชี่ยไร

เป็นเพื่อนกันมันเลิกกันไม่ได้นะ มึงไม่รู้หรอ

ตั้มพูดแล้วก็ยิ้มให้มิ้นท์อีกครั้ง มิ้นท์จึงหันมายิ้มให้ตั้ม

มิ้นท์

เออ ไปละ ขับรถกลับดีๆ

มิ้นท์พูดแล้วก็ลงจากรถไป มองไปในรถเห็นตั้มกำลังยิ้มอย่างล้อๆ มิ้นท์ยกมือขึ้นชูนิ้วกลางใส่ตั้มอย่างขำๆ ตั้มเห็นจึงหัวเราะออกมาแล้วยกมือขึ้นบ๊ายบายแล้วขับรถออกไป มิ้นท์ยืนมองรถตั้มที่ขับไปซักพักแล้วเดินเข้าบ้าน

--------------------------------------