เมื่อคนและหนึ่งศพเป็นเพื่อนกันแล้ว  อาจจะเนื่องจากจิตนาการหรือการเห็นภาพอะไรก็แล้วแต่ ชายหลงทางได้จิตนาการให้แมนนี่มีชีวิตพูดคุยตอบโต้กับเขาได้แต่แมนนี่นั้นกับจำชีวิตก่อนตายไม่ได้เลยเขาเหมือนเด็กที่เพิ่งเกิดและมีชายหลงทางคนนี้เป็นผู้สอนทั้งเรื่องชีวิต ความสุขและความรัก

     

     ชายหลงทางพยายามอย่างมากเหมือนเป็นประสงค์เดียวของเขาที่ต้องการจะออกจากป่านี้ให้ได้ เขาพูดว่าถ้าออกจากป่านี้ไปได้เขาก็จะไปเจอครอบครัว ผู้หญิงที่เขาแอบชอบบนรถเมล์แล้วเขาก็จะมีความสุข เขาพยายามบอกแมนนี่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าสิ่งพวกนั้นคือความสุขมันทำให้ผู้คนมีความสุข บ้านและความรัก   

   

      แต่เมื่อถึงตอนสุดท้ายของเรื่องทุกอย่างกลับตาลปัตรสิ่งที่ชายหลงทางเล่ากลายเป็นไม่จริงผู้หญิงที่เขาแอบชอบมีครอบครัวแล้ว บ้านที่เขาต้องการกลับมีพ่อที่ไม่แม้จะส่งข้อความวันเกิดมาให้ด้วยตัวเองด้วยซ้ำ แมนนี่กลับกลายเป็นศพชายฆ่าตัวตาย และฉากที่พ่อของเขาไม่ยอมแม้แต่จะไปดูศพลูกชายก็เหมือนการพังทลายความสุขที่เขาเฝ้าบอกกับแมนนี่ลง เขาได้กลับไปบ้านแล้วจะมีความสุขจริงหรอ ทำไมการอยู่ป่าถึงกลายเป็นความสุขมากกว่า  

    ตอนที่ดูหนังเรื่องนี้คำที่ติดอยู่ในความคิดมากคือกลับบ้านแล้วจะมีความสุข เมื่อกลับบ้านแล้วเขาก็จะมีความสุข มันเหมือนกับความปรารถณาที่เราจำกัดความสุขของตัวเองหรือเปล่านะ ถ้าทำตามเป้าหมายไม่ได้เราจะไม่มีความสุขหรอทั้งที่มันเกิดขึ้นง่ายมากอย่างเช่นการอยู่ในป่ากับแมนนี่ หรือการใช้ชีวิตคือการมองหาความสุขเล็กๆจากทุกอย่าง

     สรุป : เราไม่ใช่ไลฟ์โค้ชแต่คิดว่าเรื่องนี้พูดเรื่องความสุขได้เข้าใจง่ายสำหรับเราดีอยากแบ่งปันให้ทุกคนลองดู และจากหนังสือความสุขที่อ่านก็มักจะสรุปประเด็นว่าความสุขคือสิ่งเล็กๆจริงๆ เราทำสิ่งเล็กๆให้สำเร็จไปเรื่อยๆแล้วมีความสุขไปทุกวันน่าจะดีกว่าการตั้งเป้าหมายใหญ่แล้วใช้เวลานานทุกคนมีชีวิตเดียว แต่ไม่ใช่ว่าการตั้งเป้าหมายไม่ใช่เรื่องดีมันก็คือแรงขับเคลื่อนชีวิตเหมือนกัน ลองชมแล้วพิจารณาความสุขให้เข้ากับตัวคุณกันนะ  สุดท้ายบทนี้เขียนจากโทรศัทพ์มือถืออาจจะอ่านยากหน่อยแต่จากความเครียดเลยอยากเขียนมาแลกเปลี่ยนคนที่อาจจะหาหนังชมอยู่ ขอให้สุขภาพแข็งแรงและผ่านพ้นสถานะการณ์ตอนนี้ไปด้วยกันนะ สวัสดี