หนึ่งฤดูกาล นำมาซึ่ง ความเหน็บหนาว
แสงแดดอ่อนแรง อากาศเยือกเย็น ลมพัดใบไม้แห้ง
สัมผัสแดดอ่อน รู้สึกอบอุ่น การมีชีวิต
ฉันยังโคจร รอบตัวเอง และดวงอาทิตย์
ก่อนนั้นฉันได้พบ ทั้งสายลมและแสงแดด วันผ่านกลับไม่รู้จัก
ผ่านมาถึงวันนี้ อาจยังมี ทั้งสายลมและแสงแดด
อยากไปหาให้รู้จัก ใครคือสายลม และใครคือแสงแดด
วันวานผ่านไปอีกหน สายลมพัดโบกเย็น แสงแดดชั่งอบอุ่น
ฉันได้สัมผัส ฉันได้ยินเสียง ความเย็นแรงลม
ฉันได้สัมผัสฉันได้เห็น ความอบอุ่น แสงทอประกาย
สายลมแสงแดด สวยงามนุ่มนวล เย็นสบายอุ่นกาย
ฉันหวังได้เห็น อีกครั้ง ฉันจะไปหา....
ฉันออกเดินทาง ตามหา สายลมแสงแดด
ฉันทักทายท้องฟ้า แสนกว้างใหญ่สุดสายตา แต่ไร้ความเป็นมิตร
ฉันทักทายมหาสมุทร กว้างลึกยากหยั่งถึง ไร้ซึ้งคลื่นกระทบฝั่ง
ฉันทักผืนปฐพี แสนหนักแน่นมั่นคง บัดนี้กลับแตกแยกไม่มองกัน
ฉันทักอากาศที่เย็นดั่งน้ำแข็ง ได้คำตอบด้วยการสัมผัส ว่าดวงอาทิตย์ไม่ทอแสง
ฉันได้คำตอบ พร้อมคำถาม ทำไม? อาทิตย์ไม่ทอแสง
ฉันนึกได้ทันที ระหว่างทาง ไม่พบดวงอาทิตย์
ดวงอาทิตย์ ไม่โผล่หัวขึ้นมา และไม่ก้มหัวให้ใคร
ฉันนึกในใจ ใครทำ ให้ดวงอาทิตย์โกรธ
แรงลมพัด มาสัมผัสกาย ปากเอ่ยถาม
เหตุใด ลมพัดผ่านมา แต่ไร้ซึ่งแสงอาทิตย์
ลมพัดผ่านไป ทิ้งคำตอบไว้ อาทิตย์ไร้แสง
ดวงอาทิตย์ไร้แสง อากาศหนาวเหน็บ ท้องฟ้าครึ้มมัวหมอง
ดวงอาทิตย์ไร้แสง มหาสมุทรนิ่งเป็นตำลึงทอง ปฐพีแตกคอไม่ง้อกัน
ดวงอาทิตย์ไร้แสง แสงไร้ความสว่าง ความสว่างไร้ซึ้งความอบอุ่น
ฉันสงสัยอีกครั้ง ดวงอาทิตย์ของฉัน ฉันจะไปหาเธอ
ฉันคือโลก โลกกลมเบี้ยว โลกของมนุษย์
โลกใบนี้ ดาวดวงนี้ เพื่อนของเธอ...ดวงอาทิตย์
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in