ในบาร์บิสโทรแห่งหนึ่งนอกชานเมือง
ผมฝ่าสายฝนเข้ามาในร้าน เสื้อโค้้ทสีดำเปียกปอน
สอดส่ายหาที่นั่งในบาร์ คืนวันอาทิัตย์คนแน่นขนัด
ทีวีติดผนังถ่ายทอดสดฟุตบอลพรีเมียร์ลีก
โคมไฟระย้าหลากสีติดอยู่เหนือโต๊ะพูล
บทเพลงแจ๊สถูกเปิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ควันบุหรี่คละคลุ้งไปทั่ว บางโต๊ะโถน้ำแข็งละลายเหลือแต่น้ำ

ผมตัดสินใจนั่งเก้าอี้กลมที่ว่างหน้าบาร์
สั่งเตกีล่า ผมชอบรสเปรี้ยวอมหวานของมัน
บาร์เทนเนอร์ถักผมเดทร็อค ใส่เสื้อยืดวงเนอร์วานา
มีรอยสักรูปสมอเรือที่แขนซ้าย ชงเครื่องดื่มอย่างคล่องแคล่ว
ไม่นานนักเตกีล่าก็มาเสิร์ฟ ผมยกดื่มรวดเดียวจนหมด
จุดบุหรี่ขึ้นสูบ ที่เขี่ยบุหรี่เต็มจนล้น
หลายคนคงเอาความเหงามาถมที่นี่กระมัง ผมคิดในใจ
โต๊พูลกลางร้านส่งเสียงโหวกเหวก
หญิงสาวผมยาวเคลียไหล่ ปากสีเชอร์เบทคาบบุหรี่
กำลังก้มแทงพูล เสื้อกล้ามลาย เช เกวารา สีขาวบางที่ใส่เผยให้เห็นเรือนร่าง
แก้วเบียร์วางบนขอบโต๊ะพูล มีหยดน้ำเกาะพร่างพราว
หลอดไฟสีส้มสลัวขับเน้นเธอให้ดูโดดเด่น
เธอเงยหน้าสบตากับผม ผมจำนัยน์ตาคู่นั้นได้ดี
เธอตกใจเล็กน้อย เราสบตากันประมาณสิบวินาที
ก่อนชายหนุ่มตัดผมสกินเฮดเรียกเธอ
เมื่อเห็นว่าเธอเหม่อลอย เธอหน้านิ่วก่อนก้มแทงพูล

ผมสูบบุหรี่หมดไปครึ่งซอง และนึกย้อนถึงวันนั้น
เรานั่งกันอยู่ในศูนย์กีฬาทางน้ำ
ปั่นจักรยาน เล่นสเก็ทบอร์ด และดูการแล่นเรือใบ
เรือใบหลากสี แล่นอยู่บนเกลียวคลื่นเล็กๆสีน้ำเงินเข้ม
พลิ้วไหวตามแรงลมและหางเสือ
ทุ่นเล็กๆสีส้มวางเต็มผืนน้ำ คล้ายสีของส้มแมนดาริน
เราปูเสื่อที่เช่ามาบนสนามหญ้า
"เดี๋ยวมานะ ไปซื้อน้ำอัดลมก่อน" เธอบอก

ผมรอเธอจนค่ำ เรือใบหลายลำแล่นผ่านคลองสายตา
ผืนน้ำเปลี่ยนเป็นสีดำ ระยิบระยับสะท้อนแสงจันทร์
สุดท้้ายเธอก็ไม่กลับมา ผมขึ้นรถไฟใต้ดินกลับที่พัก
สิ่งของที่ยืนยันว่าเธอมีตัวตนนั้นไม่เหลืออยู่
เสื้อผ้าที่ตากไว้ เทปคาสเซ็ทม้วนโปรด เส้นพาสต้าที่เธอต้มไว้กินมื้อเย็นด้วยกัน
ไร้ร่องรอยของการมีชีวิต ราวกับผมอยู่ในห้องนี้คนเดียวมาตั้งแต่ต้น

หลังเรียนจบผมก็ย้ายจากนิวยอร์คไปอยู่บรูคลิน
หลีกหนีความทรงจำที่เหมือนว่ายังไม่เคยจางหายไป
ผมเจอเธอในรอบห้าปี มีริ้วรอยเล็กน้อยบนหน้าผาก
แต่ลักยิ้มและหินธิเบตที่เธอชอบใส่ยังคงอยู่
เธอกลับไปนั่งที่โต๊ะกับกลุ่มเพื่อน โซฟาสีแดง
บนโต๊ะมีขวดเบียร์วางเกลื่อนกลาด
ชาวหนุ่มที่เล่นพูลกับเธอเมื่อกี้ โอบเอวเธอไว้หลวมๆ
ผมนั่งพิงขอบบาร์ ดื่มเตกีล่าแก้วที่สาม เปลือกมะนาวเกลื่อนจาน

เธอดูร้อนรนเมื่อเจอผม ก่อนจะยิ้มทักทาย
ผมชูแก้วเตกีล่าให้เป็นสัญลักษณ์ ก่อนเธอจะเสมองผไปทางอื่น
ผมยังคีบบุหรี่ไว้ในมือ สายตาที่เธอมองทำให้นึกถึงวันเก่าๆ
ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ผสมกับกลิ่นความทรงจำ
ครั้งหนึ่งตอนเราทะเลาะกันอย่างหนัก
เธอร้องไห้ และบอกว่า "ไม่มีใครแทนผมได้"
ก่อนคืนนั้นจะจบลงที่ม้านั่งในเซ็นทรัลปาร์ก

บทเพลง เยลโลว์ ของ โคลเพลย์
ที่เราชอบฟังถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง เธอชอบฮัมเพลงนี้
เวลาวิ่งในตอนเช้า ทำอาหาร หรือนั่งรถไฟใต้ดิน
เธอคงจะมีความสุขดี น้ำอัดลมที่เธอบอกจะไปซื้อคงหวานฉ่ำ
ต่่างจากวันนั้น วันที่เธอเคยบอกว่าไม่มีใครแทนฉันได้
"หากไม่มีฉันไม่ได้" เธอบอกในเช้าที่เราจะไปดูเรือใบกัน

ใกล้เที่ยงคืนแล้ว เธอยังจ่อมอยู่ที่โซฟาตัวเดิม
ผมจ่ายเงินค่าเตกีล่า สบตาเธอครั้งสุดท้าย
ก่อนออกจากบาร์ ย่ำเท่าขึ้นรถไฟใต้ดินเที่่ยวสุดท้ายกลับบรูคลิน ในสถานีมีตู้กดน้ำหยอดเหรียญ
ผมรู้สึกคอแห้ง เพราะตั้งแต่เธอบอกว่าจะไปซื้อน้ำอัดลม
ผมก็ไม่ได้ดื่มมันอีกเลย ผมหยอดเหรียญ 50 เซ็นต์
เลือกน้ำอัดลมกลิ่นรู๊ทเบียร์ แสงไฟกระพริบเมื่อหยอดเหรียญ
ก่อนจะหยุดนิ่ง และไร้ซึ่งเสียงจากตู้อัตโนมัติ
ผมเอามือเคาะตู้สองสามที ก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่
นอกเสียจากคืนนี้ไม่ได้ดื่มน้ำอัดลมแล้ว
คนที่เคยบอกจะไปซื้อน้ำอัดลมให้ ก็ไม่มีวันกลับมาอีก

ก่อนรถไฟจะมาเทียบชานชลา
ผมเดินเข้าไปในตู้รถไฟ ยืนมืออันสั่นเทาด้วยความหนาวไปจับห่วง
ทบทวนเรื่องราวทั้งหมดที่นี่รถไฟแล่นสู่อุโมงค์มืดมิด
มีแต่ผมเท่านั้นที่รู้ว่าพรุ่่งนี้จะได้ดื่มน้ำอัดลมอีกไหม
หรือพรุ่งนี้ผมจะกลับบ้าน
ที่นั่นคงมีน้ำอัดลมให้ผมดื่มจนเป็นเบาหวานเลยล่ะ.