เจอเธอมาสองสามครั้ง
ได้แต่หวังว่าจะเจออีกเรื่อยเรื่อย
เธอเปลี่ยนมื้อกลางวันอันเนิบเนือย
เอื่อยเฉื่อยให้ตื่นฟื้นคืนชีวิต

สะดุดตาตั้งแต่เปิดประตูมา
อนันดาไม่อาจเทียบเปรียบกันติด
ผมรุงรังยาวสยายปล่อยปอยนิดนิด
โอ๊ย! หัวจิตหัวใจกระเด็นกระดอน

มานั่ง (โต๊ะ) ข้างข้างฉัน
เมนูที่เลือกสรรฉันสั่งก่อน
คือสุกี้แห้งหมูควันฉุยร้อน
ส้อมกับช้อนกระทบดังจังหวะรัก

ไม่กล้าสบตาสังเกตเธอ
ประเดี๋ยวเจอมรสุมรุมเร้าหนัก
แค่นี้ก็กลัวหัวใจวายมาทายทัก
ขอฉันพักกินข้าวก่อนเถอะนะ

เท่าที่ลอบเมียงชม้ายชายตามอง
เห็นสิ่งของกองวางระเกะระกะ
เป้ใบหนากีต้าร์หนักดูเทอะทะ
เอ! เธอจะระเห็จไปที่ใดกัน

มองทำไมยะ อีชะนี
กะพริบตาถี่นี่ฉันฝัน?
พอหันซ้ายกายนิ่งขึงตะลึงงัน
โอ้! สวรรค์พังยับลงกับตา

พ่ออนันดาของชะนีน้อย
เมื่อพินิจจึงเห็นรอยขุ่นแม่ขา
จริตจะก้านอีกมารยา
เฮ้อ! แพรวพราวยิ่งกว่าชะนีไทย

แรงบันดาลใจจากเรื่องจริงเมื่อตอนกลางวัน ได้แต่เฝ้าภาวนาขออย่าให้เขาได้ลงท้ายเช่นกลอนนี้เลย ไม่เช่นนั้นชะนีไทยคงเสียใจเป็นแถบ ๆ