สิบสามสามสองศูนย์สองศูนย์

สองวันก่อนตัดสินใจ..

ความอบอุ่นของเวลาไม่อาจย้อนและพาฉันให้กลับไปที่เดิม

ยังคงรอสิ่งที่ไม่รู้ว่ามีอยู่จริงหรือเปล่า

เราเชื่อว่าเรายังคงมีความหวังกับบางอย่างที่อยู่ข้างหลัง

ไม่น่ามีคำบอกลา

เมื่อดวงตาได้หลับลง

เราจะเข้าใกล้ความจริงไปอีกแปดชั่วโมง

มีชีวิตต่อเพื่อได้พบ

แม่น้ำข้างทางของฉัน

มันเหมือนแห้งเหือดลงไปทุกที

พร้อมกับคราบน้ำตา

ที่ฉันไม่อ่านต้านทานแรงโน้มถ่วงของโลกได้

ยังรอคอยปาฏิหาริย์ที่จะเปลี่ยนแปลงฉัน

ให้กลับไปที่เก่า

อยากทำสิ่งที่ทำได้

แต่ก็ทำไม่ได้

และผมเข้าใจ

โชคดีนะคนเก่ง

มันดาร์กกว่านั้น

โลกหมุนเร็วกว่าที่เคยเป็น

ผมไม่รู้เลยว่าจริงหรือเปล่า

ยิ่งค้นพบความจริง ยิ่งทำตัวไม่ถูก

ดินแดนที่มีความรักหรือเปล่า ไม่แน่ใจ

ที่ที่ฉันกำลังจะไป

ยังคงยืนยันสิ่งที่กำลังจะตัดสินใจเหมือนเดิม

ไม่รู้ทำไม ไม่รู้ทำไม

โลกใบใหม่จะเป็นอย่างไร ไม่อาจเดาทิศทางของโชคชะตาได้

เช่นพรุ่งนี้

สั้นๆพอให้จับใจความได้

ตราบที่มันยังคงไม่หายไป

สี่สิบแปดชั่วโมงนี้ ยังไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร

ถ้ามันจะหายไป มันก็คงหายไปเองแหละ

เคยคิดว่าถ้าวันนั้นไม่เจอคุณ

โลกของฉันอาจจะไม่ใช่ใบนี้.

รู้ว่าพลาดแต่ก็ยังทำสิ่งเดิม

ร้องไห้สี่ครั้งในรอบสามสิบหกชั่วโมงไม่ใช่เรื่องตลก

หวังว่าจะได้พบกันที่ดินแดนใดซักดินแดนหนึ่ง

เป็นคนไม่เคยเชื่อเรื่องดวง

ทุกอย่างล้วนถูกกำหนดไว้อยู่แล้ว

แต่ก็ตลกแหละ

รู้คำตอบแต่ไม่กล้ารับคำตอบ

เมื่อดวงตาตื่นขึ้นมา

ทุกอย่างเหมือนฉันต้องยอมรับมัน

ช่วยผมที

สิ่งของบางอย่างที่ฉันฝากไว้

ฝากเธอเปิดมันขึ้นมา

ไม่รู้ว่าไหวหรือเปล่า แต่สุดท้ายก็ต้องไหว

มันไม่ถูกต้อง