แคลเรนซ์ ชเวไม่ได้ตอบคำถามที่เขาถาม แต่ถามเขากลับ มองหาคำตอบจากสีหน้าและรอยยิ้มของเจ้าของคำถาม ก็ไม่ได้ช่วยให้เขาหาคำตอบที่ถูกต้องได้

“ผม... ไม่รู้เหมือนกัน” เบต้าหนุ่มนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยตอบ “เหมือนองค์กรอะไรสักอย่างหนึ่ง ที่ผมไม่แน่ใจว่ามีวัตถุประสงค์เพื่ออะไร แต่การที่ผมไม่เคยได้ยินชื่อและพวกคุณทำงานแบบไม่เปิดเผยและการที่คุณช่วยผมแสดงให้เห็นว่าโร้คเป็นฝ่ายตรงข้ามกับรัฐ หรืออย่างน้อยที่สุดก็คือ เป็นฝ่ายต่อต้านการใช้อำนาจของอัลฟ่าในปัจจุบันนี้” 

“คุณพูดถูกทั้งหมด” 

เป็นคำยืนยันในสำเนียงบอกเล่ามากกว่าชื่นชม และจัสตินยอมรับว่า เขาชอบสำเนียงนี้มากกว่าสำเนียงชื่นชมของใครต่อใครที่บอกว่าเขาเป็นอัจฉริยะ แต่กลับกังขาในสิ่งที่เขาพยายามจะทำให้สำเร็จ หรือไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เขาทำ 

ความอัจฉริยะเป็นแค่คุณสมบัติทางปัญญาที่เขามีอยู่ แต่มันจะมีประโยชน์อะไร ถ้าเขาใช้สิ่งนี้ทำอะไรไม่ได้

เขารู้สึกว่า ‘โร้ค’ เห็นสิ่งที่เขาทำมากกว่าความอัจฉริยะที่เขามี นั่นทำให้รู้สึกดี แต่มีอะไรอีกหลายอย่างที่เขายังไม่แน่ใจ และต้องการจะแน่ใจให้มากขึ้นอีกสักหน่อย 

“แต่ผมคิดว่าคุณอยากพูดอะไรเพิ่มเติมอีก” แคลเรนซ์ว่า “อะไรสักอย่างที่คุณเห็นหรือรู้สึกเกี่ยวกับโร้ค”
จัสตินพยักหน้า คนตรงหน้าของเขาพูดไม่ผิด 

“ผม... ไม่รู้จะอธิบายยังไง” เขาบอกตามตรง “คำว่า ‘โร้ค’ ให้ความรู้สึกเกี่ยวกับความรุนแรง การต่อต้าน แต่ผมยังไม่เคยเห็นความบ้าคลั่งอย่างเป็นรูปธรรม อย่างที่อัลฟ่าหัวรุนแรงบางกลุ่มกำลังทำอยู่ มันเหมือนเป็นการเสียดสีอะไรสักอย่างมากกว่า ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่า คราวนี้ผมยังคิดถูกอยู่หรือเปล่า”

คำตอบที่เขาได้รับจากโอเมก้าหนุ่มคือ รอยยิ้มที่ชัดเจนกว่าเดิม 

“คุณกำลังคิดถึงคำว่า ‘โร้ค’ ที่สะกดด้วย อาร์-โอ-จี-ยู-อี อยู่ใช่ไหม จัสติน”

“ใช่ ผมคิดถึงคำนั้น แต่... มันน่าจะเป็นตัวย่ออะไรสักอย่างมากกว่า” 

“ใช่ โร้คมาจากตัวย่อพวกนั้น” แคลเรนซ์บอก “ROGUE เป็นชื่อย่อของ Revolutionary Organization for Gender Unbiasedness and Equality... องค์กรปฏิวัติเพื่อความไร้อคติและความเสมอภาคทางเพศ” 

“ผมยังไม่เห็นการปฏิวัติ” 

“สสารที่มองไม่เห็นมีอยู่จริงหรือไม่มีอยู่จริงล่ะ” 

“คุณต้องหาวิธีการบางอย่างเพื่อจะมาพิสูจน์ถึงการมีอยู่ของมัน ถึงจะเชื่อถือได้”

“แปลว่า... คุณไม่เชื่อว่าผีหรือพระเจ้ามีจริง”

“ผมไม่เคยเห็น และไม่เชื่อทั้งสองอย่างนั้นละ” 

ธรรมชาติของคนเอเชียไม่ชอบการโต้เถียงและมักจะเงียบเมื่อมีข้อขัดแย้งทางความคิดเกิดขึ้น บางครั้งการพูดถึงความเชื่อบางอย่างอาจทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนถูกคุกคามหรือตำหนิ... ครูที่เคยสอนวิธีการเข้าสังคมให้กับจัสติน เมื่อเขาเข้าโรงเรียนสำหรับเด็กที่มีความสามารถพิเศษบอกเขาแบบนั้น เรื่องบางอย่างไม่จำเป็นต้องโกหก แต่ไม่จำเป็นต้องพูด เขาจำได้ แต่หลายครั้งก็เผลอทำไปแล้ว 

“อา... ขอโทษ” ถึงคำถามของแคลเรนซ์จะไม่บ่งบอกอารมณ์ติดลบ แต่เขาก็รู้สึกว่าควรทำแบบนี้ เมื่อคิดขึ้นมาได้ 

“ไม่ต้องขอโทษหรอก ผมเป็นคนถามให้คุณตอบ และคุณมีสิทธิที่จะตอบในสิ่งที่ตัวเองคิด” โอเมก้าหนุ่มบอก ก่อนยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่มจนหมด และรินกาแฟในหม้อต้มเติมให้ตัวเอง 

มีอะไรบางอย่างในตัวของชายชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชียผู้นี้ที่ทำให้เขาสบายใจ และความรู้สึกนั้นก็ไม่มีมาตรวัดที่ชัดเจนแน่นอน เพราะเขาเพียงแค่รู้สึก

จัสตินคิดว่าเขาเริ่มเข้าใจความหมายของอีกฝ่ายหนึ่งขึ้นมาบ้าง แต่ไม่ทั้งหมด 

“แล้วทำไมคุณถึงคิดค้นยาที่ทำให้โอเมก้าเป็นอิสระจากอัลฟ่าที่กัดและครอบครองเป็นเจ้าของพวกเขาล่ะ” แคลเรนซ์ถามต่อ และคำถามนั้นทำให้จัสตินชะงักมือที่กำลังจะส่งแซนด์วิชชิ้นสุดท้ายเข้าปาก
“ผมคิดว่า คนเราไม่ควรตกเป็นทาสของใคร หรืออยู่กับใครสักคนที่ไม่ได้รักโดยไม่เต็มใจ” 

“นั่นเป็นตัวอย่างที่เป็นรูปธรรมของความเห็นอกเห็นใจ... แล้วยังไงอีก”

“ผมคิดว่า โอเมก้าควรมีสิทธิเลือกใช้ชีวิตของตัวเองเท่า ๆ กับอัลฟ่า หรือเบต้า ไม่ควรถูกจำกัดหรือกีดกันเพราะความเป็นโอเมก้า ผมไม่เห็นเหตุผลที่ห้ามโอเมก้าทำโน่นนี่เพราะเงื่อนไขทางธรรมชาติ”
“คุณก็เลยทำสิ่งนั้นขึ้นมาเพื่อหักล้างกลไกของธรรมชาติ เพื่อปลดปล่อยโอเมก้าจากเงื่อนไขที่ทำให้โอเมก้าเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำที่สุดในสังคมมนุษย์อย่างนั้นใช่ไหม” 

“ใช่”

“คุณรู้ใช่ไหมว่า สิ่งที่คุณทำเป็นสิ่งที่อาจมีคนคิด แต่ไม่มีใครกล้าทำมาก่อน”

“ผมรู้ แคลเรนซ์” นักชีวเคมีหนุ่มรับ “มันอาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่”

  
“นั่นคือการปฏิวัติ จัสติน... มันคือการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ที่จะเปลี่ยนโครงสร้างของสังคมและขั้วอำนาจทางการปกครอง” แคลเรนซ์ ชเวบอก “นั่นสิ่งที่ ‘โร้ค’ พยายามจะทำ และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมคุณถึงมีความสำคัญกับเรา”

“และนั่นคือเหตุผลที่ทำให้ผมถูกอัลฟ่าบางพวกตามล่า?”

“บิงโก”  

To be continued.... Chapter 5: Chicken



หมายเหตุ: เรื่องนี้ขอยืมไอเดียกับ prompt มาจากทวิตของคุณเกดอันนี้ค่ะ เป็นพล็อตโอเมก้าเวิร์สที่โฟกัสกับบทบาทของเบต้า เห็นว่าน่าสนใจดีก็เลยลองเอามาเขียนดู แล้วไหนๆ ก็จะเข้าช่วง #Fictober กันแล้วก็เลยใช้คำโจทย์ของ Inktober ปี 2018 มาเขียนด้วย ก็หวังว่าจะรอดจนจบ 30 ตอนนะคะ ฮา