Pairing: Raihan/Leon (Kibadan)
Rating: PG-13 (ish)

แต่ที่ทุกคนไม่รู้--หรืออาจจะไม่ทันสังเกต--ก็คือเวลาสู้กับลีออน ไรฮานมักจะใช้สภาพอากาศแบบร้อนจัด ตามด้วยพายุทรายบ่อยๆ แม้ว่าโปเกม่อนตัวเก่งของลีออนจะเป็นลิซาด้อนที่ได้ประโยชน์จากสภาพอากาศร้อนแบบเต็มที่ และโปเกม่อนธาตุดินเองก็ทำอะไรมันไม่ค่อยได้เท่าไหร่ก็ตาม

เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เพราะเขาได้กำไรจากมันน่ะสิ

หือ? กำไรแบบไหนน่ะเรอะ ก็แบบนี้ไง...

.

.

.

.


"ไอ้เจ้าบ้าไรฮาน!! บอกแล้วไงว่าอย่าใช้คอมโบแบบนี้น่ะ! มันเหนอะหนะนะรู้ไหม!!"

เสียงโวยของลีออนดังข้างฝั่งสนามมาเมื่อเขาสั่งให้ฟลายก้อนใช้ท่าพายุทรายจนแดดร้อนๆที่แผดเผาทั่วทั้งสนามอยู่เมื่อครู่กลายสภาพเป็นพายุทรายฟุ้งกระจายไปทั่วทันที


"ในแบทเทิลมีกฏห้ามใช้คอมโบแบบนี้ด้วยรึไง"


แน่ล่ะว่าไม่มี  ลีออนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน แต่เวลาสภาพอากาศในสนามเปลี่ยนไป เทรนเนอร์ที่แบทเทิลอยู่ก็จะพลอยรู้สึกไปด้วย แล้วไอ้คอมโบแบบนี้มันก็ทำเอาเขาเหนียวตัวทุกทีเลยนี่นา

ตอนที่แดดเผามันก็ร้อนอยู่แล้ว นี่ยังจะใช้พายุทรายจนเม็ดทรายติดเต็มตัวเขาไปหมดอีก ผ้าคลุมเขามันซักยากนะเฟ้ยรู้ไหม

เมื่อทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านั้น แชมเปี้ยนหนุ่มจึงได้แต่ส่งเสียงฮึ่มพลางสั่งให้ลิซาด้อนบินขึ้นกลางอากาศหลบท่าธาตุดินของฟลายก้อน มือข้างหนึ่งที่ยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ไหลลงมาตามหน้าผากไปด้วย

แต่แทนที่จะเห็นใจในความลำบากลำบนของเขา หรืออย่างน้อยๆก็รู้สึกอึดอัดไปกับเขาบ้าง ไรฮานกลับสั่งให้ฟลายก้อนบังคับให้พายุทรายโหมกระหน่ำหนักกว่าเดิม

คราวนี้ไม่ใช่แค่เม็ดทรายที่ปลิว แต่ผ้าคลุมเขาก็ปลิว และแน่นอนว่ามันบังหน้าบังตาเขาจนแทบมิด

จนสุดท้ายลีออนก็ไม่อาจทนไหว ปลดผ้าคลุมตัวเก่งลงตรงนั้น ไม่งั้นชาตินี้เขาคงสู้กับหมอนี่ไม่จบแน่

ไรฮานแลบลิ้นเลียริมฝีปาก นี่แหละ"กำไร"ที่เขาเฝ้ารอ


ใครใช้ให้หมอนั่นบ้ากล้ามจนกล้ามเนื้อนูนเด่นไปทั้งตัว แถมยังชอบใส่เสื้อยืดรัดรูปนั่นอีกล่ะ

พอโดนเหงื่อมันก็เลยเห็นชัดไปหมดน่ะสิ

น่ากัดเป็นบ้า ไอ้ยอดอกนูนๆ สองข้างนั่นน่ะ อยากจับหมอนี่ปอกเปลือกแล้วค่อยๆ กัดไปทีละส่วน ประทับรอยเขี้ยวไปทั่วผิวสีแทนนั่น เวลาหมอนั่นไปออกข่าว คนทั้งกาล่าร์จะได้รู้ว่าแชมเปี้ยนไร้พ่ายของพวกเขาเป็นของท่านไรฮานคนนี้คนเดียว

"ไอ้บ้านี่ ยังจะสั่งให้ฟลายก้อนใช้พายุทรายออกมาอีก แล้วแบบนี้เราจะมองโปเกม่อนเห็นได้ยังไง" ลีออนที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขาเลยโวยออกมาอีก "โอ๊ยให้ตาย ทรายเข้ามาในเสื้อฉันหมดแล้ว ไหนๆ นี่ก็แค่การซ้อม ขอทีเหอะนะ"

ว่าแล้วหมอนั่นก็ถอดเสื้อที่เหลืออยู่ออก... ใช่ ถอด เขามองไม่เห็นหรอก แต่แค่ได้ยินเสียงสวบสาบของผ้าก็รู้แล้ว

"เอาล่ะ ทีนี้ก็สู้กันต่อ ฟลายก้อนอยู่ไหนแล้วเนี่ย ลิซาด้อน กลับมาตั้งหลักก---เฮ้ย!" 

ลีออนสะดุ้ง เมื่อจู่ๆ มือคู่ใหญ่ก็คว้าหน้าอกเขาเข้าให้ดังหมับ แถมยังบีบไปมาอย่างเพลิดเพลินอีก

"อาร์เซอุส นายนั่นแหละ ใครสั่งใครสอนให้ถอดเสื้อกลางสนามแบบนี้" ไรฮานแยกเขี้ยวขณะที่มือยังไม่หยุดขยำ "แต่ก็ดี ฉันทนไม่ไหวแล้ว ทำกันตอนนี้เลยเหอะ"

"แต่แบทเทิล---"

"ฉันเรียกฟลายก้อนกลับเข้าบอลมาแล้ว นายเองก็เรียกลิซาด้อนกลับเข้าบอลซะ ไม่งั้นก็ทิ้งไว้นี่แหละ วันนี้ยิมฉันปิดทำการ" ยังไม่ทันขาดคำ แชมเปี้ยนหนุ่มก็โดนหิ้วตัวลอยขึ้นพาดบ่าเตรียมตัวเข้าไปรับกรรมด้านใน "วันหลังฉันไม่ใช้แล้วก็ได้ท่านี้ ได้เรื่องทุกที"

"....คนที่ต้องพูดแบบนั้นน่ะมันฉันต่างหาก"

แล้วการต่อสู้ก็จบลงครึ่งๆ กลางๆ ทั้งอย่างนั้น