ช่วงนี้รีวิวแต่สายแนวระบบจนคิดว่าผู้อ่านน่าจะเบื่อกันแล้ว.. แต่จะบอกว่าเราเองก็หยิบจับอะไรก็บังเอิญเป็นแนวนี้ทั้งนั้นไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะ.. และอย่างตัวเรื่องนี้เองก็.. ใช่ค่ะแนวระบบเหมือนเดิมเพิ่มเติม เรื่องนี้มาแนวก่ำกึ่งระบบค่ะ ทำไมถึงก่ำกึ่งน่ะเหรอคะ มาฟังรีวิว+สปอยกันเลยค่ะ

นายเอกของเรื่องนี้ตื่นขึ้นมาก็ได้รับข้อความจากระบบให้แสดงบทบาทในบทของ ‘เซียวจิ้นซิน’ ตัวประกอบสายซับพอร์ตที่มีหน้าที่ซับพอร์ตทุกตัวละครที่ออกเพียงไม่ถึงห้าตอนในนิยายเรื่องนึง ซึ่งบทบาทของตัวประกอบนี้เป็นศิษย์เพียงคนเดียวของหมอเทวดาอันดับหนึ่งในยุทธภพ ด้วยความได้สกิลจากร่างเดิมมาอยู่แล้วทำให้นายเอกสามารถรักษาอาการป่วยได้เหมือนเจ้าของร่างคนก่อน แม้นายเอกจะสงสัยอยู่บ้างว่าทำไมตัวละครที่เป็นถึงศิษย์เอกของหมอเทวดาอันดับหนึ่งของยุทธภพถึงกลายเป็นคนเร่ร่อนสภาพไม่ต่างจากขอทานจนเถ้าแก่หลางรับเลี้ยงไว้ใช้งานและให้ที่ซุกหัวนอนและใช้ให้เขาทำงานรักษาคนป่วย หลังจากที่นายเอกมาเข้าร่าง ‘เซียวจิ้นซิน’ ก็ได้เจองานใหญ่คือรักษาคนป่วยในจวนตระกูลหลัน ตระกูลของนางเอกในนิยาย หลังจากที่รักษาเสร็จเรียบร้อย ‘เซียวจิ้นซิน’ ก็แอบหนีจากเถ้าแก่จอมงกเอาสมบัติเงินทองมากมายที่เป็นของตอบแทนที่ได้จากตระกูลหลันหนีย้ายไปตั้งถิ่นฐานที่เมืองหลวงเพื่อตั้งหลักก่อนจะรับภารกิจวิ่งเต้นช่วยเหลือเหล่าตัวเอก

หลังจาก ‘เซียวจิ้นซิน’ ได้ซื้อจวนและซื้อข้ารับใช้ได้อย่างราบรื่น สามสัปดาห์ให้หลังงานก็เข้าทั้งภารกิจช่วยเหลือรัชทายาทจ้าวเหวินหลง (พระเอกในนิยาย) ให้พ้นความตาย และเพราะความใจดีของ ‘เซียวจิ้นซิน’ เองที่ชอบช่วยเหลือคนอื่นไปทั่วกลับกลายเป็นว่าเมื่อเซียวจิ้นซินช่วยรัชทายาทจ้าวเหวินหลง (พระเอกในนิยาย) ทำให้ถูกจับตามองจากจอมมาร ‘อวิ๋นชื่อซิ่น’ (ตัวร้ายในนิยาย) จอมมารจึงออกอุบายแกล้งบาดเจ็บเจียนตายใกล้จวนของเซียวจิ้นซิน และหลอกใช้ความใจดีที่ชอบรักษาคนไปทั่วของนายเอก ทำให้เซียวจิ้นซินนำร่างที่แกล้งบาดเจ็บเจียนตายของจอมมารกลับมายังจวนของตัวเองและทำการรักษา

และด้วยความใจดีของเซียวจิ้นซินด้วยเช่นกันหลังจากที่จอมมารฟื้นเห็นว่าหน้าตาชายผู้นี้ไม่มีออรอร่าความเป็นตัวร้าย แถมยังใส่ชุดขาวดูสูงส่งดั่งเทพเซียน ก็ดันอนุญาตให้จอมมารอยู่ที่จวนได้ แถมยังให้ความสนิทชิดเชื้อ โดยหารู้ไม่ว่าเป็นการเรียกภัยมาหาตัวเอง..

หลังจากนั้นเนื้อเรื่องของเรื่องนี้จะค่อย ๆ เผยออกมาค่ะพร้อมภารกิจจากระบบที่นายเอกต้องทำ ส่วนใหญ่เนื้อเรื่องจะเน้นไปทางปมของ ‘เซียวจิ้นซิน’ มากกว่า ว่าแท้จริง แล้วเป็นใคร มีอดีตแบบไหน ความทรงจำเดิมของร่างเก่าขาดหายไปไหน เพราะอะไรตัวประกอบตัวนี้ถึงตายจนนายเอกมาเข้าร่าง และเพราะเหตุใดบุคคลผู้เป็นถึงศิษย์เอกของหมอเทวดาอันดับหนึ่งในยุทธภพถึงกลายเป็นคนเร่ร่อนราวกับเหมือนขอทานจนนายเอกมาเข้าร่าง แถมนายเอกยังต้องมาตามหาคำภีร์ที่ชื่อว่า ‘คัมภีร์เร้นกายาหวนชีวัน’ ที่เป็นคัมภีร์ประจำตะกูลของเซียวจิ้นซินที่ดันหายไปพร้อมความทรงจำที่ถูกลืมเลือนไปกับเจ้าของร่างเดิมอีกด้วย 

ปมเหล่านี้ก็จะค่อยๆเผยทีละนิดค่ะ ซึ่งทั้งอดีตของ ‘เซียวจิ้นซิน’ และ ‘คัมภีร์เร้นกายาหวนชีวัน เองก็ดันมีส่วนเกี่ยวข้องกับรัชทายาทจ้าวเหวินหลง (พระเอกในนิยาย) และ จอมมาร ‘อวิ๋นชื่อซิ่น’ (ตัวร้ายในนิยาย)โดยเฉพาะคัมภีร์เร้นกายาหวนชีวัน ที่ถูกตามหาและเป็นเหตุทำให้เกิดโศกนาฏกรรม เรียกได้ว่าถูกปมพันกันจนยุ่งเหยิงน่าปวดหัวเลยทีเดียว

แต่แท้จริงแล้วนี่เป็นแค่น้ำจิ้มที่คุณผู้แต่งผูกเอาไว้ค่ะ…. จะเรียกได้ว่าตอนกลาง ๆ เรื่องคุณจะรู้สึกได้ว่าเราโดนคุณผู้แต่งเรื่องนี้สับขาหลอกกันแล้ว เพราะหลังจากที่ความจำของร่าง ‘เซียวจิ้นซิน’ เริ่มกลับมา ตัวร้ายเดิมในนิยายกลับไม่ใช่ตัวร้ายที่แท้จริงเพราะมีตัวร้ายที่แท้จริงอีกทีนึงที่ร้ายยิ่งกว่า ตัวละครบางตัวที่โผล่เข้ามาอาจจะไม่ใช่ตัวละครนั้นจริง ๆ แต่เป็นตัวละครที่เข้ามาช่วยเหลือนายเอกให้ดำเนินเรื่องต่อไปได้ และระบบที่ให้นายเอกทำภารกิจกลับไม่ใช่ระบบจริงๆแต่เป็นอะไรที่มากกว่านั้น แต่จะเป็นอะไรนั้น… ขอไม่บอกนะคะต้องไปติดตามกันในเรื่องเอาเอง จะบอกว่าแม้แต่ตัวนายเอกอย่าง ‘เซียวจิ้นซิน’ เองก็เช่นกันค่ะ แต่ทุกอย่างมีที่มาที่ไปและเหตุผลของตัวมันเอง เราจึงอยากให้ผู้อ่านได้ลองอ่านดูค่ะ

สำหรับเรื่องนี้โดยส่วนตัวเรา เราคิดว่าเพราะผูกปมไว้เยอะทำให้บางตอนดูจะดำเนินเรื่องเร็วไปนิด แต่บางตอนกลับเขียนดีจนเราอินตาม แต่โดยรวมเรารู้สึกชอบปมของเรื่องนี้มากจึงหยิบยกนำมารีวิวให้ผู้อ่านฟังค่ะ หวังว่าหลาย ๆ คนน่าจะชอบนะคะ