เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Novelber 2017sleepy cat
Novelber วันที่ยี่สิบห้า: Cliché
  • ผ่านไปสิบวันแล้ว ดูเหมือนลางสังหรณ์ของทุกคนในร้านจะเป็นจริง เจ้าอ้วนไม่กลับมาอีกเลย เขาหวังว่ามันคงจะมีความสุขดี ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะหมายถึงการที่มันหาที่พักผ่อนอันเป็นนิรันดร์ได้ หรือการที่มันได้เที่ยวพเนจรไปเรื่อยๆ ตามใจชอบของมันกันแน่

    เสียงนัทถอนหายใจดังขัดจังหวะ ราวกับรู้ถึงสิ่งที่เขากำลังคิดอยู่ “ไม่รู้มันจะเป็นยังไงบ้างเนอะ” 

    “The cat has nine lives- three forplaying, three for straying, and three for staying.”นัทมองหน้าเขา “สำนวนในภาษาอังกฤษ ผมก็เพิ่งรู้ว่าถึงแมวจะใช้หมดเก้าชีวิตไปแล้วก็ยังใช้สำนวนนี้ได้อยู่” ทั้งคู่หัวเราะเบาๆ ก่อนที่เธอจะถามเขาต่อ “แล้วคนล่ะ”

    “Life is like a box of chocolate.” มีเสียงขัดมาจากคู่สนทนาเสียก่อนตั้งแต่เขาจะพูดต่อให้จบดี “ Cliché ชะมัด”รอบนี้เป็นเขาที่หัวเราะฝืดเฝื่อน “ก็คงใช่ แล้วกล่องของผมก็ไม่ค่อยมีอะไรให้ประหลาดใจด้วย”

    “นี่พูดถึงตัวเองที่ตัดสินใจมาทำงานข้ามทวีปน่ะนะ?นั่นไม่ใช่ช็อกโกแลตเซอร์ไพรส์ชิ้นใหญ่หรือไง” ยกเว้นชิ้นนี้นี่แหละที่ทำเซอร์ไพรส์ให้กับเขาไม่จบไม่สิ้น น่าจะเป็นช็อกโกแลตไส้เหล้าที่แรงจนเขายังไม่สร่างเสียทีในตอนนี้ เขาคิดถึงช็อกโกแลตนมแบบปกติธรรมดามากที่สุดแล้ว

    “แล้วตอนนี้กล่องช็อกโกแลตของนายเป็นยังไงบ้างล่ะ”เธอถามในสิ่งที่เขากำลังคิดอยู่อีกครั้ง“หรือจะยังไม่เจอช็อกโกแลตเซอร์ไพรส์ชิ้นถัดไป ไม่มีการเชื่อมต่อเกิดขึ้นมาสักพักแล้วนี่”

    ทำไมวันนี้ถึงได้พูดราวกับอ่านใจได้นะ

    ครั้งสุดท้ายที่มีการเชื่อมต่อเกิดขึ้น คือเมื่อคุณป้าคนนั้นมาที่ร้านเมื่อสองสามเดือนก่อน เขาเข้าใจมาตลอดว่าการเชื่อมต่อจะเกิดขึ้นได้โดยการสุ่ม แต่การที่คุณป้ามาที่ร้านได้สองครั้งภายในเวลาไล่เลี่ยกันเกิดขึ้นโดยบังเอิญจริงหรือ หรือว่าที่จริงแล้วจะมีปัจจัยอื่นอีก เขาหวนนึกถึงสิ่งที่ลุงของเขาพูดถึงในฝันคืนนั้น

    เขากำลังลืมสิ่งที่ต้องทำอย่างนั้นหรือ เขาเพียงแต่รอให้เกิดโอกาสเท่านั้นนี่ แต่ระหว่างรอก็ต้องยอมรับว่าที่นี่เริ่มจะเป็นมากกว่าที่พักพิงชั่วคราวมากขึ้นทุกขณะ หลายครั้งแล้วที่ที่นี่ทำให้เขานึกถึงบ้าน สายสัมพันธ์ถูกถักทอเกี่ยวแน่นขึ้นเรื่อยๆ โดยที่เขาไม่ทันรู้ตัว 

    หรือว่าการที่เจ้าอ้วนออกจากร้านไปจะเป็นเพราะว่าสัญชาตญาณของวิญญาณบงการ ซึ่งสัญชาตญาณในเรื่องนี้ของเขาอาจจะทื่อไปกว่าแมวเสียแล้วล่ะมั้ง

    “บางที ผมก็คิด” เขาตอบ “ว่าผมตัดสินใจถูกหรือเปล่าถ้าจะอยู่รอช็อกโกแลตชิ้นนั้นต่อไปเรื่อยๆ ที่นี่ ”

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in