ปกติแล้วเป็นคนที่ไม่ค่อยดูหนังไทยเลย คงไม่ถึงขั้นเรียกว่าอคติ แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว เรามองว่าหนังไทยจะอยู่ในกรอบเดิมๆ เหมือนที่ละครไทยที่ก็อยู่ในกรอบเดิมๆ คือไม่ได้ผิดแผกแตกต่างมากไปจากเมื่อ 10 หรือ 20 ปีก่อน ถึงจะมีผู้กำกับคนเก่าจะหายไป คนใหม่จะเข้ามาซักกี่คนก็ตาม แต่ด้วยความที่ 'มะลิลา' เป็นหนังไทยที่น่าสนใจตั้งแต่ตัวอย่าง จากคำชมหลายๆ คนพูดไปในเชิงบวกแทบทั้งหมด และเป็นหนังแนว LGBT ด้วย เลยตัดสินใจบังคับตัวเองที่ไม่ชอบการดูหนังในโรงซักเท่าไหร่ (ถ้าไม่ใช่ตระกลูมาร์เวล หรือสนุกจริงๆ แล้วล่ะก็นะ) จองตั๋วล่วงหน้าเพื่อจะได้ที่ดีๆ สำหรับดูเรื่องนี้

(ต่อจากนี้จะพูดเกี่ยวกับหนังแล้ว ซึ่งอาจมีการสปอยล์เนื้อหาในบางจุด)

ความรู้สึกแรกที่หนังดำเนินเรื่องไปได้ซัก 10 นาที คือหนังเรื่องนี้ มีภาพที่สวยมากกกก สวยจนทำให้เราคิดว่านึกว่าหนังอาร์ทจากต่างประเทศรึเปล่า ผกก. นำเสนอเรื่องราว และ อารมณ์ ผ่านมุมกล้องได้อย่างดี จนเรารู้สึกว่าแค่เข้ามาดูงานภาพก็คุ้มแล้ว ภาพในเรื่องถ่ายทอดบรรยากาศชนบทของไทยได้อย่างสวยงาม น่ามองจริงๆ จนต้องขอชื่นชมตรงจุดนี้เป็นอย่างแรก

สองคือ การเล่าเรื่อง ที่ผกก. หยิบหยกเรื่องของบายศรีมาขึ้นมา คงเพราะเราคลุกคลีอยู่กับสิ่งนี้ด้วยล่ะมั้ง (แม่ทำบายศรีเป็น ส่วนเราก็เคยช่วยแม่ปั้นต้วอยู่บ่อยๆ สมัยเด็กๆ) เลยรู้สึกอินและเข้าถึงเป็นพิเศษ รู้สึกใจหายตามตอนที่เห็นว่าบายศรีถูกจับแยกส่วน (ภาษาเฉพาะ เขาเรียกการเอาบายศรีไปทิ้งว่า 'จำเริญ') ซึ่งเราเองเคยถูกแม่ใช้ให้เอาบายศรีไปจำเริญลงคลองบ่อยๆ สมัยที่ยังมีคลองตัดผ่านหน้าบ้าน (ปัจจุบันถมเป็นถนนไปแล้ว) แต่บายศรีเป็นไปตามอย่างที่ 'พิช' (โอ อนุชิต) พูดนั่นแหละ บายศรีต่อให้สวยแค่ไหน ใช้เวลาทำนานเท่าไหร่ แต่ข้ามคืนก็เหี่ยวหมดแล้ว และสุดท้ายก็ต้องเอาไปจำเริญลงสู่แหล่งน้ำ ให้ล่องลอยและย่อยสลายไปตามกาลเวลา

สามคือ การแสดงของนักแสดง ที่มีปรากฎเด่นอยู่ในเรื่องเพียงสองคนเท่านั้น คือ เวียร์ และ โอ แน่นอน เราเคยดูการแสดงของทั้งสองมาแล้ว แต่เราเชื่อว่า มะลิลา น่าจะเป็นสิ่งที่ทำการปลดล็อคความสามารถทางการแสดงของทั้งคู่ให้ก้าวขึ้นไปอีกขั้น โดยเฉพาะ เวียร์ ที่ทำให้เราลืมภาพเก่าๆ ในละครช่อง 7 ได้หมด ทำให้เรารู้สึกว่า นี่คือ เวียร์ อีกคน ที่ไม่ใช่เวียร์ในทีวีนะ (หัวเราะ) ที่จะอดกล่าวถึงไม่ได้ ก็คงจะเป็นเรื่องฉากเลิฟซีน ที่นักแสดงทั้งคู่ ทำออกมาได้ดี ไม่โป๊ ไม่เห็นเกินครึ่งตัวบน แต่สามารถถ่ายทอดความร้อนแรงในการร่วมรักของทั้งคู่ได้อย่างดี และอีกตามเคย ภาพสวยอีกแล้ว เป็นฉากรักในหนังอีกเรื่องที่เราประทับใจเลยแหละ 

สุดท้ายคือ ตัวเนื้อเรื่อง ช่วงต้นที่เราเข้าไปดู แอบมีรู้สึก อืดๆ อึนๆ บ้าง ทั้งนี้เรามองว่าอาจเป็นเพราะบทสนทนาของตัวละคร ที่อาจจะดูเกร็งๆ ชืดๆ อยู่ซักหน่อย (ซึ่งอันนี้ไม่รู้ผกก. จงใจไหม แต่เหมือนเขามีวิธีทำให้คนดูตื่นในแบบของเขานะ ซึ่งก็ได้ผล 555) แต่พอพ้นจุดหนึ่งไปแล้ว ก็เริ่มทำให้เราเริ่มจดจ่อกับเรื่อง และเริ่มคิดตามว่า อะไรจะเป็นยังไงต่อไป จริงๆ เรามีจุดที่สงสัยอยู่ และคิดว่าอาจจะเป็นงั้นงี้ แต่เราไม่กล้าถามใครว่าคิดเหมือนกันไหม เพราะเราเข้าใจว่าตัวเรื่อง ทำมาให้ตีความไปได้หลากหลายแน่ๆ 

เอ้อ อีกเรื่องที่ต้องขอชมคือการแปลซับภาษาอังกฤษ เราชอบการที่เปรียบให้ ปอบ คือ แม่มด ของฝรั่ง เพราะทั้งปอบและแม่มด ก็ถูกผู้คนหวาดกลัว และออกล่า หรือ ถูกขับไล่ เหมือนๆ กัน จริงๆ มีจุดอื่นๆ อีก แต่เราจำไม่ได้แล้ว (ก็ดูมาหลายวันแล้วนี่เนอะ) เอาเป็นว่า เราไม่แปลกใจถ้าผู้ชมต่างชาติจะเข้าใจหนังเรื่องนี้ เพราะพิถีพิถันยันซับไตเติ้ลกันเลยทีเดียว

สุดท้ายนี้ เราก็อยากบอกว่า มะลิลา คงจะเป็นหนังไทยเพียงไม่กี่เรื่องที่เราอยากจะแนะนำให้แต่ละคนไปดูกัน โดยเฉพาะถ้าคุณๆ ติดตามดูหนังแนว LGBT ของต่างประเทศเป็นทุนเดิมอยู่แล้วล่ะก็ ไม่ควรที่จะพลาดเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน ไม่ใช่ในแง่ว่าคนไทย ต้องสนับสนุนหนังไทยนะ แต่อยากให้ไปดูเพราะว่าเป็นหนังเรื่องหนึ่ง ที่แตกต่างจากหนังไทยทั่วไป แตกต่างจนเอาไปวางรวมชั้นกับหนังต่างประเทศฝั่งยุโรปได้อย่างไม่อายเลย รางวัลที่เขาได้มา ไม่ใช่ได้มาเล่นๆ จริงๆ.