สำนวนการเขียนที่นวลเนียนและปนอารมณ์ขันอย่างกลมกลืนของผู้แต่งเฟิงน่ง นอหจากทำให้ผู้อ่านหลงรักตัวละครในเรื่องนี้จนถอนตัวไม่ขึ้นขนากเดียวกันยังมอบความรู้สึกที่หลากหลายรสชาติจนต้องหยิบมาอ่านซ้ำ ทุกตัวละครในเรื่องนี้ได้รับการออกแบบอย่างหมดจดงดงาม เช่น "โจงหยาง" ที่หล่อเท่ แต่เหมือนมีสองบุคลิก บางครั้งอ่อนโยนบางครั้งเหี้ยมโหด "หลีเว่ย" ที่จองหองและบ้าดีเดือด แต่เป็นที่รักและเทิดทูนของทุกคน "เวยเวย" ที่เข้มแข็งและรักพี่ชายยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด รวมทั้ง "เฉินหมิง" ที่แม้ถูกทารุณกรรมแต่ก็ยังยอมเสียสละตัวเองเพื่อความสุขของโจวหยาง ทุกบทบาทโลดแล่นอยู่บนหน้ากระดาษได้อย่างมีชีวิตชีวา  นิยายเรื่องนี้คือประจักษ์พยานของประโยคที่ว่า "ขอเพียงสองใจผูกพัน อุปสรรใด ๆ ล้วนไม่อาจขวางกั้น"

คือเอาจริงๆงานเฟิงน่ง ช่วงแรกๆที่อ่านนิยายจีน เราค่อนข้างชอบมาก แต่หลังๆเราไม่ค่อยได้อ่านงานแนวเฟิงน่งอีก แล้วก็คือคิดว่าถ้าให้กลับไปอ่านอะไรแบบ รัชทายาท อีก ก็คงไม่ได้รู้สึกชอบแบบเมื่อก่อนแล้ว

เรื่องนี้ก็เหมือนกัน คือสงสารนายเอกมาก แบบไม่เข้าใจความรักแบบรุนแรงของพระเอก จนปมมันเฉลยเราก็ยังรู้สึกว่านายเอกน่าสงสารมากอยู่ดี แต่ก็แอบคิดว่าเป็นพลอตที่ไม่คาดคิดดีนะคะ คือเรื่องนี้เปิดเรื่องมาด้วยการบอกกับคนอ่านว่า นายเอกหายไปสองปี ถูกล้างความทรงจำมา ทำให้จำอะไรไม่ได้ แล้วถูกส่งมาฆ่าพระเอก พระเอกก็เลยจับเอาไว้ (เนื้อหาตรงช่วงนี้แบบมีฉาก NC แบบ non-con, dub-con เยอะมากกก ที่เราก็คิดว่าค่อนข้างโหดร้ายประมาณนึงเลยแหละ) พอเรื่องมันคลี่ปมออกมาว่าจริงๆนายเอกตัวจริงตายไปแล้ว แถมตายอย่างทรมานมากด้วย ส่วนนายเอกคนปัจจุบันเป็นคนที่ตัวร้ายสร้างขึ้นมาเพื่อมาทำร้ายพระเอก แล้วก็สร้างขึ้นมาเพื่อตัวเองด้วย

ก็รู้สึกว่าชีวิตนายเอกน่าสงสารมากกก คือแบบเหมือนไม่มีที่ยืนเลย ทุกคนก็มองไปที่เงาของนายเอกที่ตายไปแล้วทั้งหมด ทั้งๆที่จริงๆนายเอกไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักอย่าง

เรารู้สึกว่ามันเหมาะกับ Bad-End มาก คือเรารู้สึกว่าถ้านายเอกคนปัจจุบันตาย มันคงอิมแพคกับตัวละครที่เหลือดี แต่คนเขียนแน่นอนว่าเลือกจบแบบ Good-End ที่เรารู้สึกว่าอืมม...ออกจะไม่ค่อยสมเหตุสมผลไปหน่อย สำหรับคนที่ยึดติดกับคนรักคนเดิมมากขนาดนั้น ที่จะทิ้งทุกอย่าง เพื่อมาอยู่กับคนใหม่ (ที่เหตุผลส่วนนึงที่รักก็เพราะเหมือนคนเดิมไม่ใช่เหรอ) แถมนี่เรียกว่ากู้ดเอนด์ได้เต็มปากรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ก็จริงๆนับว่าเขียนซีนพังของตัวละครได้ดีมาก ทั้งเวยเวย พระเอก นายเอก หรือกระทั่งลูกน้องนายเอก 

สรุปแล้วเราไม่ค่อยคลิกกับเรื่องนี้เท่าไหร่ ดราม่าจริง ดราม่ามาก แต่เราไม่ได้รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลเท่าไหร่อะ 

ชื่อเรื่องตั้งมาดีมาก เข้ากันกับเรื่องสุดๆ ขยับไม่ได้จริงๆ